بوریس نیکالایوویچ زاخودِر، ایران‏شناس معروف روسی در ششم اوت ۱۸۹۸م. در یکی از شهرهای روسیه به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات دبیرستان، در سال ۱۹۲۷م. موفق به گذراندن دوره موسسه خاورشناسی مسکو شد و سپس دوره دکترای آن را به پایان رساند. زاخودر از ۳۲ سالگی به سمت دانشیار و متصدی کرسی زبان فارسی موسسه مسکو تعیین شد و در سال ۱۹۳۴م. به موزه تمدن‏های خاوری منتقل شد. وی همزمان برای تصدی کرسی تاریخ قرون میانه دانشگاه مسکو دعوت شد.

زاخودر در کنار تدریس، به کارهای تحقیقاتی خود ادامه داد و در عین حال، نخستین دوره دروس رشته مطالعاتی تاریخ قرون وسطی در شرق را بنیان نهاد و در همین زمینه اولین مولف کتب درسی تاریخ ملل خاور نزدیک و خاورمیانه در قرون میانه بود. زاخودر همچنین موفق شد شعبه مشرق زمین در دانشگاه مسکو را در سال ۱۹۴۴م ایجاد کند و خود متصدی کرسی تدریس در آن شود. فعالیت‏های گسترده زاخودِر در رشته شرق‏شناسی در آثارمتنوع وی نمایان است. دانشنامه دکترای او تحت عنوان خواجه نظام‏الملک شرحی درباره تاریخ سلطنت سلجوقیان، وی را در شمار محققان درآورد. هرچند دایره علایق علمی زاخودِر متنوع بود، ولی بررسی تاریخ قرون وسطای کشورهای خاورمیانه و آسیای مرکزی را در اولویت تحقیقاتِ خود قرار داد.

علاوه بر مسائل اداری و جنبه تاریخی، زاخودر به مسائل میراث مدنی و فرهنگی کشورهای خاور زمین هم توجه می‏کرد، از این‌رو سلسله مقالات و گزارش‏هایى درباره مظاهر برجسته و نامدار تمدن و فرهنگ خاور زمین مانند ابوعلی سینا، فردوسی و... به نگارش درآورد. زاخودر از جمله مورخان و شرق‏شناسانی بود که به نحوی پسندیده به مهم‏ترین مسائل تاریخ و ادبیات جهان واقف بود و این معلومات را با توانایى خود برای حل بغرنج‏ترین مسائل تاریخی خاورزمین مورد استفاده قرار داد. وسعت معلومات او اجازه می‏داد که با تبحر خود در بحث درباره مسائل مربوط به خاور نزدیک و دور شرکت کند و ضمن تدریس تاریخ عمومی قرون میانه، کنفرانس‏های علمی و درسی درباره مسائل قرون وسطایی مشرق زمین ایراد نماید. از زاخودر آثار متعدد دیگری نیز بر جای مانده که تاریخ قرون وسطی در شرق، تاریخ ایران در قرون وسطی و مجموعه خزری از آن جمله‏اند. بوریس زاخودِر، سرانجام در هفتم ژانویه ۱۹۶۰م در ۶۲ سالگی در مسکو درگذشت.