امضای قرارداد «لوکارنو» درباره تثبیت مرزهای آلمان

پس از جنگ جهانی اول، فرانسه که با امضای معاهده ورسای با تصرف مناطقی از آلمان به کناره‏های رودخانه راین در آلمان دسترسی پیدا کرده بود، از باز پس گرفتن این نواحی توسط آلمان وحشت داشت و می‏خواست به نحوی الحاق این اراضی به فرانسه را تضمین کند. پس از آن در پنجم اکتبر ۱۹۲۵م نمایندگان فرانسه، انگلستان، آلمان، ایتالیا، بلژیک، لهستان و چکسلواکی در لوکارنو در آلمان گرد آمدند تا درباره تثبیت مرزهای خود و نیز غیرنظامی شدن منطقه راین گفت‌وگو کنند. در این کنفرانس یک رشته توافق‏ها بین دولت‏های شرکت‏کننده به عمل آمد و این موافقت‏نامه‏ها در نهایت در اول دسامبر ۱۹۲۵م به امضا رسید. به موجب این پیمان، مرزهای فرانسه - آلمان و بلژیک - آلمان تثبیت شد و سرزمین راین در آلمان که با بلژیک و لوکزامبورگ هم‌مرز است، غیرنظامی اعلام شد. بر اساس این پیمان، آلمان میثاق‏های داوری و حکمیت با فرانسه، بلژیک، لهستان و چکسلواکی را امضا کرد. همچنین پیمان‏های تضمین متقابل میان فرانسه - لهستان و فرانسه - چکسلواکی امضا شد. این پیمان‏ها برای رؤسای این کشورها که همگی خواستار همکاری بین‏المللی بودند، پیروزی مهمی محسوب می‏شد. پیمان‏های لوکارنو، در نهایت در پی اشغال سرزمین راین از سوی آلمان در مارس ۱۹۳۶م، نقض شد و سایر امضاکنندگان نیز تنها به ارسال اعتراض رسمی برای هیتلر قناعت کردند و اقدام جدی به‌عمل نیاوردند.