صدور قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره جنگ تحمیلی عراق علیه ایران
بنا به تقاضای عراق، موضوع جنگ برای اولین بار با عنوان تبعات طولانی شدن منازعه مسلحانه بین ایران و عراق، در دستور کار سی و هفتمین اجلاس عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت. مجمع عمومی در ۳۰ مهر ۱۳۶۱
(۲۲ اکتبر ۱۹۸۲ م) با ۱۱۹ رای موافق، یک رای مخالف (جمهوری اسلامی ایران)، ۱۵ رای ممتنع و ۲۰ غایب، قطعنامه ۳۷/۳ را تصویب کرد که مهمترین اقدام مجمع در قبال جنگ ایران و عراق به حساب میآید. عنوان این قطعنامه خود حاکی از آن بود که آنچه مجمع را وادار به صدور قطعنامه کرد ادامه منازعه است و نه شروع جنگ و تجاوز.
بنا به تقاضای عراق، موضوع جنگ برای اولین بار با عنوان تبعات طولانی شدن منازعه مسلحانه بین ایران و عراق، در دستور کار سی و هفتمین اجلاس عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت. مجمع عمومی در ۳۰ مهر ۱۳۶۱
(۲۲ اکتبر ۱۹۸۲ م) با ۱۱۹ رای موافق، یک رای مخالف (جمهوری اسلامی ایران)، ۱۵ رای ممتنع و ۲۰ غایب، قطعنامه ۳۷/۳ را تصویب کرد که مهمترین اقدام مجمع در قبال جنگ ایران و عراق به حساب میآید. عنوان این قطعنامه خود حاکی از آن بود که آنچه مجمع را وادار به صدور قطعنامه کرد ادامه منازعه است و نه شروع جنگ و تجاوز. همچنین تا زمانی که عراق در داخل خاک ایران پیشروی کرده بود، مجمع، سکوت و انفعال اختیار کرده بود، ولی با آزادسازی خرمشهر و عقبنشینی و شکست سهمگین رژیم بعث، مجمع به فکر صدور قطعنامه افتاد. وجود تنها یک رای مخالف به قطعنامه مجمع، جمهوری اسلامی ایران را به کلی از مجمع، درخصوص جنگ عراق با ایران، ناامید کرد.
ارسال نظر