در سال ۱۹۵۱ ویلیام وارن به‌عنوان رئیس برنامه اصل چهار آمریکا وارد ایران شد. آمریکایی‌ها امیدوار بودند که کمک‌هایشان در ایران در محدوده همین برنامه برای نیل به هدف‌هایشان در ایران کافی باشد. برنامه اصل چهار در ایران شامل اقداماتی از‌قبیل مبارزه با مالاریا، بهبود وضع کشاورزی و افزایش تولید گندم، تامین آب بهداشتی، احداث کارخانه‌های نساجی و تعلیم آموزگاران بود. بالاخره در سال ۱۹۶۷ چون وضعیت رژیم شاه در ایران تثبیت شده بود، دیگر از کمک‌های بلاعوض نیز خبری نبود و این نقطه پایان اصل چهار در ایران بود.