سی ام شهریور سال ۱۳۳۲، کار تفکیک اراضی نارمک واقع در شرق مسیل ابراهیم آباد که در آن زمان بایر بود، به قطعات ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰و۵۰۰ متری به پایان رسید و دو هفته بعد و از طریق قرعه‌کشی، این قطعات به متقاضیان که عمدتا کارمندان دولت بودند، واگذار شدند. حداقل بهای هر متر مربع از این اراضی در آن زمان چهل قران (چهارتومان) تعیین شده بود که به اقساط از کارمندان وصول شد. در آغاز کار و تا سال‌ها به خریداران، سند رسمی داده نشد تا نتوانند زمین را که به دلیل امتیاز «کارمند دولت بودن» به آنان داده شده بود به دیگران بفروشند. بانک ساختمانی (بانک مسکن فعلی) که موسس این شهرک بود، برای خریداران اراضی نارمک، به اقساط طویل‌المدت خانه‌های ۲ اتاقه و ۳ اتاقه بدون دیوار (حصار) بر حسب وسعت زمین ساخت که هنوز تعداد انگشت‌شماری از آنها باقی‌مانده است. نارمک که به‌صورت یک شهرک مدرن و با خیابان‌بندی مهندسی ساخته شده بود، تا سال‌ها دارای آب لوله‌کشی نبود و مردم از آب انبارهایی که از جوی خیابان پُر می‌شد، استفاده می‌کردند. این شهرک که اینک صدها هزار تن از مردم تهران را در خود جای داده است، در سال ۱۳۳۷ خورشیدی دارای تلفن شد.

منبع: روزنامک