گروه تاریخ و اقتصاد: کالیستنس مورخ یونانی که در لشکرکشی اسکندر مقدونی به ایران همراه او بود و رویدادهای روز و مشاهداتش را منظما یادداشت می کرد در یادداشتی که بعدا با محاسبات تقویمی معلوم شده که متعلق به سپتامبر ۳۲۸ پیش از میلاد است، نوشته است: در اینجا (ایران)، در دهکده‌ها که آب را برحسب نوبت به کشاورزان برای زراعت می دهند، یک فرد از میان آنان (کشاورزان) انتخاب می‌شود تا بر زمان نوبت نظارت داشته باشد. این فرد در کنار مجرای اصلی آب و محل انشعاب آن میان کشاورزان، بر سکویی می نشیند و ظرفی فلزی را که سوراخ بسیار ریزی در آن تعبیه شده است در ظرفی بزرگ‌تر و پر از آب قرار می‌دهد که پس از پر شدن ظرف کوچک (یک بار یا چند بار) که به آهستگی و طبق محاسبه قبلی ابعاد سوراخ آن صورت می‌گیرد، آب را قطع و آن را به جوی کشاورز دیگر باز می‌کند و این کار دائمی است و این وسیله (ساعت آبی) عدالت را برقرار کرده و از نزاع کشاورزان بر سر آب مانع می‌شود.این مورخ در پایان این یادداشت افزوده است که این وضعیت (نظم و نسق) را تاکنون در چندین نقطه این سرزمین (ایران) دیده است که اندیشه و تدبیر (ضابطه) خوبی است. در بیشتر نقاط این سرزمین (ایران)، کشاورزان به تناسب توان خود مالک زمین زراعتی هستند (شمار فئودال‌ها خیلی کم است). گرفتن مالیات از خرده مالک برای حکام آسان‌تر است.