آمادگی ملی ایرانیان برای دفاع از میهن

گروه تاریخ و اقتصاد: در پی تمرکز نیروهای انگلستان در بصره، سلیمانیه، کرکوک و اربیل (عراق) برای حمله به ایران که نفت خود را ملی کرده بود و ورود ناو انگلیسی موریشس (موریس) با قدرت آتش زیاد به شط العرب (اروندرود)، ۱۲ و ۱۳ تیرماه۱۳۳۰ یگان‌های ارتش ایران در خیابان‌های شهرهای مختلف به‌منظور تقویت روحیه هموطنان رژه رفتند و مردم را به تماشای مانورهای نظامی خود دعوت کردند. مردم که به هیجان آمده بودند داوطلبانه در خوزستان و مناطق مورد تهدید، به کمک سربازان شتافته و به حفر سنگر توپ پرداخته بودند. فرماندهی دفاع از آبادان به «ژنرال کمال» سپرده شده بود و نیروی کمکی از شیراز و قزوین و همه واحدهای لشکر هفتم پیاده کرمان روانه خوزستان شده بودند. همچنین چند خلبان نیروی هوایی داوطلب عملیات کامیکازی و کوبیدن هواپیماهای پر از مواد منفجره به کشتی انگلیسی شده و مردم به تمجید و قدردانی از آنان پرداخته و روزنامه‌ها به چاپ عکس‌هایشان دست زده بودند. نیروی دریایی باوجود ضعف و نداشتن ناو سنگین به حالت آماده‌باش درآمده بود. در اینجا بود که ملت متوجه شد باید نیروی دریایی‌اش را تقویت کند و تقویت آن را در اولویت قرار دهد. در خوزستان حمل سوخت به دو کشتی لاروب قطع شده بود تا شط العرب با گل و لای بسته شود و به ناو انگلیسی موریشس اخطار شده بود که ظرف ۱۰ روز یا باید از شط العرب خارج شود و یا در جایی که هست به گل خواهد نشست. در این میان ده‌ها هزار تن از سربازان منقضی خدمت و دیگران داوطلبانه به پادگان‌های مربوط مراجعه و خود را معرفی می‌کردند. با این آمادگی ملی برای دفاع، کشور یکپارچه شور و هیجان شده بود و رادیو تهران پی در پی گزارش‌های مربوط را همراه با سرود «ای ایران ...» پخش می‌کرد و اصحاب نظر با مصاحبه و تفسیر به مردم ثابت می‌کردند که اشغال نظامی ایران در شهریور ۱۳۲۰ نتیجه خیانت چند مقام بود، نه ضعف نیروهای مسلح. رادیو تهران انعکاس گزارش‌های آمادگی ملی ایرانیان را در رسانه‌های سایر کشورها بدون وقفه پخش می‌کرد.