نظام آموزش و پرورش تغییر کرد

سوم مهرماه ۱۳۴۶ طرح نظام تازه آموزش و پرورش ایران به‌صورت یک کتاب قطور برای بررسی و اظهارنظر اصحاب نظر انتشار یافت. براساس این طرح، نظام آموزشی ۶ - ۶ یعنی دو دوره ابتدایی و متوسطه به ۵ - ۳ - ۴ یعنی پنج سال ابتدایی، سه سال راهنمایی و چهار سال متوسطه تبدیل شد. برخی از مهم‌ترین رویدادهای مرتبط با آموزش در ایران طی قرن اخیر از این قرار بوده است: در سال ۱۳۰۰، شورای‌عالی معارف به‌وجود آمد و امور فنی آموزشگاه‌ها از آن پس به تصویب آن شورا رسید.

در سال ۱۳۰۶ وزارت معارف برای مدارس خارجی حدودی تعیین کرد و در سال ۱۳۱۹ مدارس آمریکایی و انگلیسی برچیده شد؛ ولی مدارس فرانسوی تا سوم شهریور ۱۳۲۰ باقی ماند. از اول فروردین ۱۳۱۲ تمام دبستان‌های دولتی که تا آن زمان ماهانه کمی از دانش‌آموزان می‌گرفتند، رایگان اعلام شدند و برای پرورش آموزگار در اسفند ۱۳۱۲ قانون تربیت معلم وضع شد. در سال ۱۳۱۳ محل تحصیل دوره ابتدایی را «دبستان» و مدرس این دوره را «معلم» و محل تحصیل دوره متوسطه را «دبیرستان» و مدرس این دوره را «دبیر» نامیدند. در سال ۱۳۱۷ در سازمان و برنامه دبیرستان‌ها تغییراتی داده شد که سبب سنگینی دستور تحصیلات و رعایت نکردن ذوق شاگرد شد و مواد درسی‌ای منظور شد که در زندگی مورد نیاز نبود. دوره آموزش متوسطه که تا آن زمان دو دوره سه ساله بود و دوره دوم دارای چند رشته بود و دانش آموز در انتخاب آنها آزادی داشت به سه دوره تبدیل شد: دوره اول سه ساله، دوره دوم دو ساله که دنباله دوره اول و اجباری بود و دوره آخر یک ساله که به سه رشته ادبی، ریاضی و طبیعی تقسیم می‌شد. در همان سال یک دوره کامل کتب درسی برای دبیرستان‌ها تالیف شد.