طرح عملیات مشتمل بر دو جزء و بخش بود، بخشی متکی به یک سازمان شهری که در اختیار «برادران رشیدیان» بود و بخش دیگر بر همکاری چند تن از سران عشایر جنوب اتکا داشت. قرار بود که هر دو جزء عملیات در یک زمان آغاز شود. افسران ارشد ارتش و شهربانی و وکلای مجلس شورا و سناتورها، برخی روحانیون، بازرگانان، سردبیران روزنامه‌ها، سیاست‌پیشگان و نیز سردمداران اوباش در سازمان شهری جای داشتند. برنامه چنین طراحی شده بود که این سازمان با استفاده از حمایت شاه و حتی بدون آن کنترل تهران را به دست بگیرد و دکتر مصدق و وزیران او را بازداشت کند. همزمان با این جریان قرار بود، سران عشایر نیز در شهرهای عمده جنوب به نمایش قدرت برخیزند و در صورتی که مقاومتی از سوی «حزب‌توده» صورت گیرد مراکزی چون آبادان و اصفهان را اشغال کنند. چون نمی‌خواستم این‌گونه تلقی شود که ما قصد داریم آمریکا را آلت‌دست قرار دهیم و در پی منافع خود هستیم، در مذاکره با آمریکایی‌ها از پرداختن به مساله نفت خودداری کردم و به‌جای آن بر خطری که از جانب کمونیسم متوجه ایران بود، تاکید می‌نهادم. استدلال من چنین بود که اگر هم احتمال ضعیفی برای حصول توافق با مصدق بر سر مساله نفت وجود داشته باشد، دکتر مصدق در وضعی نیست که بتواند در برابر کودتایی از سوی حزب توده مقاومت کند زیرا کودتای حزب توده از حمایت شوروی برخوردار خواهد بود، بنابراین باید پیشدستی کرد و تا فرصت باقی است، مصدق را از کار برکنار کرد.

- منبع: مونتی وودهاووس (مامور، جاسوس و مورخ انگلیسی) عملیات چکمه، ترجمه فرحناز شکوری، تهران، نشر نور، 1367.