افتتاح روابط با فرانسه

فرانسویان از زمان آقامحمدخان قاجار به فکر تجدید ارتباط با ایران افتاده و دو تن از دانشمندان طبیعی‌دان خود را به‌نام «برونیر» و «اولیویه»با هدف تحقیقات در رشته علوم طبیعی از راه استانبول به ایران اعزام کردند. این دو تن نامه‌ای از «ورنیناک» سفیر فوق‌العاده جمهوری فرانسه در دربار عثمانی برای حاج‌ابراهیم خان اعتمادالدوله صدراعظم ایران آوردند که در آن از تمایل فرانسویان به تجدید رابطه دولتین ایران و فرانسه که پس از انقراض صفویه قطع شده بود، مطرح شده بود. حاج ابراهیم خان به دلیل گرفتاری‌های آقامحمدخان در جنگ‌های داخلی و فتح خراسان، جوابی مبنی بر تمایل متقابل ایران به این امر به نامه مزبور داد و قضیه در همین‌جا خاتمه یافت.

فرانسویان از زمان آقامحمدخان قاجار به فکر تجدید ارتباط با ایران افتاده و دو تن از دانشمندان طبیعی‌دان خود را به‌نام «برونیر» و «اولیویه»با هدف تحقیقات در رشته علوم طبیعی از راه استانبول به ایران اعزام کردند. این دو تن نامه‌ای از «ورنیناک» سفیر فوق‌العاده جمهوری فرانسه در دربار عثمانی برای حاج‌ابراهیم خان اعتمادالدوله صدراعظم ایران آوردند که در آن از تمایل فرانسویان به تجدید رابطه دولتین ایران و فرانسه که پس از انقراض صفویه قطع شده بود، مطرح شده بود. حاج ابراهیم خان به دلیل گرفتاری‌های آقامحمدخان در جنگ‌های داخلی و فتح خراسان، جوابی مبنی بر تمایل متقابل ایران به این امر به نامه مزبور داد و قضیه در همین‌جا خاتمه یافت.

فرانسوی‌ها مجددا از راه دیگری داخل شدند و هنگامی ‌که اسماعیل‌خان بیات برای رسیدگی و چاره‌جویی هجوم وهابی‌ها به عتبات عالیات و قتل‌عام مردم کربلا، مامور عراق شده بود «داوود» نامی را که از بازرگانان ارمنی و در کار تجارت با فرانسه بود با نامه‌هایی به نزد او فرستادند و داوود به نام فرستاده دولت فرانسه به همراه اسماعیل خان بیات به تهران آمد اما این شخص نیز مورد توجه واقع نشد یک علت آن این بود که در آن زمان در دربار ایران کسی به زبان و خط فرانسه آشنایی نداشت و ماموران ایران نمی‌توانستند از مطالب نامه‌ها اطلاعی پیدا کنند.

منبع: حسین محبوبی‌اردکانی، تاریخ موسسات تمدنی جدید در ایران، انتشارات دانشگاه تهران، 1370.