امتعه داخل ارجح است

یکی از مصادیق وطن‌خواهی در ایران، روی گرداندن از مساله وابستگی و باز کردن درهای نفوذ کشور‌های بیگانه بوده است. دراین میان جز مسائل سیاسی که همت افراد را برای استقلال از دخالت‌های قدرت‌های خارجی برمی‌انگیخت، مساله اقتصادی به‌عنوان نبض حیات جاری، برای حفظ تمامیت وطن ضرورت دارد. در سال ۱۳۱۶ه‌ق شرکت اسلامیه در اصفهان با تکیه بر تولید پارچه‌های داخلی کارخویش را شروع کرده بود وکسان وطن‌خواه ومتدینی چون سیدجمال واعظ با نگاشتن رساله‌هایی چون لباس التقوی، بر مساله روی پای خویش ایستادن مردم در تامین نیاز‌های اقتصادی‌شان تاکید کردند و توجه ویژه به اعراض از کالاهای خارجی حرف اول را در زمینه مساله اقتصادی می‌زد. روزنامه حبل‌المتین در شماره ۳۳ به سال ۱۳۲۰ ه ق به قوانین این شرکت اشاره داشت از جمله: «شرکت اسلامیه به کلی از داد و ستد متاع خارجه به جهت خالصه خود ممنوع است مگر به قدر لزوم که از اجناس روشن بوده باشد، فقط همّ خود را مصروف ترقی امتعه داخله و آوردن چرخ واسباب کارخانجات لازمه مفیده خواهد نمود.»

به بیان کلی، اشاعه زیاد کالاهای خارجی موجب فراهم آمدن زمینه‌های نفوذ فرهنگ خارجی می‌شد و نگرانی افراد با دیانت را به همراه داشت، وطن‌خواهان نیز با امر تسلط بیگانگان بر بازار داخلی مخالف بودند وآن را منافی با تولید مستقل ملی تلقی می‌کردند، روشن است که مساله امتعه خارجی در حال حاضر نیز برای کسانی که استقلال وتعالی کشور خویش را دوست دارند، حائز اهمیت است.

منبع: مردمنامه- الهه فرحی