فرمان برگزاری مجلس دوازدهم شورای ملی

۲۶ فروردین‌ماه ۱۳۱۸ فرمان برگزاری دوازدهمین دوره مجلس شورای ملی صادر شد. این مجلس در آبان ماه همان سال افتتاح شد. در اواخر دوره دوازدهم مجلس شورای ملی، پس از حمله قوای انگلیس و شوروی به خاک ایران، رضاخان از مقام سلطنت استعفا داد و محمدرضا پهلوی به سلطنت رسید. نمایندگان که در تمام عمر مجلس دوازدهم سکوت اختیار کرده بودند، در این یک ماه و نیم آخر، چند لایحه ضروری را به تصویب رساندند که از آن جمله می‌توان به لایحه افزایش‌ حقوق کارمندان کشوری و لشکری، لایحه عفو بعضی از مجرمان و متهمان سیاسی (موسوم به لایحه عفو عمومی) و لایحه محاکمه راهزنان در دادگاه‌های عمومی به‌جای دادگاه‌های نظامی اشاره کرد.

علاوه بر موارد فوق ۵۸ قانون مختلف در زمینه‌های گوناگون از جمله تصویب قانون پیمان دوستی و مودت بین دولت ایران و سایر دول، قانون اجازه استخدام و تمدید قرارداد متخصصان خارجی، تصویب قانون بازرگانی بین دولت ایران و سایر دول، به تصویب نمایندگان مجلس دوره دوازدهم رسید. مجلس دوازدهم در ۴۵ روز آخر فعالیت خود رسیدگی‌ به موضوع جواهرات سلطنتی و ضبط و تحویل اموال رضاشاه و تعقیب و محاکمه و مجازات عمال نظمیه را در دستور کار خود قرار داده بود. به‌دنبال عدم پویایی سیاسی جامعه و رکود و تعطیلی فعالیت‌ها و تحرکات حزبی و سیاسی در دوره پهلوی اول، بساط نشریات نیز به‌کلی از رونق افتاد و به‌همین دلیل در ایام فعالیت دوره دوازدهم مجلس فقط مطبوعات خبری یا سرگرم‌کننده و نشریات موافق دولت اجازه فعالیت داشتند. مجلس دوازدهم شورای ملی ۹ آبان‌ماه ۱۳۲۰ پایان یافت.