شهر ری اصل‌البلاد منطقه بوده و تهران در حومه ری قرار داشته و به‌صورت یک ده و روستای کوچک شناخته می‌شد. در دوره سلجوقیان منطقه تجریش اهمیت ویژه‌ای یافت. پس از فروپاشی ری بر اثر زلزله در سال ۶۱۳ و همچنین حمله سپاهیان مغول به ری جمعیت عظیمی از آنجا به تهران مهاجرت کردند و از آنجا که تهران راه عبور جاده ابریشم برای تجار بود، همیشه تحت استیلای حکومت‌های مهاجم قرار می‌گرفت. تا اینکه این روستای کوچک در دوره شاه طهماسب صفوی به شهر جدید تهران تغییر نام یافت و در دوره قاجاریه توسعه بیشتری پیدا کرد در آن زمان ۵ کلان محله در تهران به وجود آمد. تمدن منطقه قیطریه به ۳ هزار و ۵۰۰ سال پیش بر می‌گردد، تپه رستم‌آباد و هدایت شمالی فعلی است و جزو خرده تمدن‌هایی بود که وجود داشت ولی با کشف جسدی که در میدان قیام کشف شد، تمدن تهران تا ۷ هزار سال قبل قدمت پیدا کرد. منطقه عودلاجان در زمان صفویه به ویژه شاه طهماسب پایگاهی بود برای کسانی که به دیدن مکان‌های زیارتی مثل شاه‌عبدالعظیم یا امامزاده یحیی و پیر عطا می‌رفتند و در این مکان چنارستان‌هایی احداث شده بود برای استراحت که هنوز بعضی از این چنارها باقی مانده است.

- ناصر تکمیل همایون، به نقل از یک سخنرانی