البسه و تجهیزات نظامی پلیس جنوب ایران (SPR) از سوی ارتش پادشاهی انگلستان تامین شده و ماهانه مبلغی بابت دستمزد و حقوق، غذای افراد و علوفه اسب‌ها به فرمانده‌گردان داده می‌شد. امنیت شبه جزیره آبادان، پالایشگاه این شهر و خطوط لوله و تلمبه خانه‌ها از آبادان تا اهواز، به شیخ خزعل، حاکم بخش جنوبی و غربی خوزستان واگذار شده بود. شیخ خزعل از زمان عقد قرارداد دارسی با دولت ایران در دوران قاجاریه، طی قراردادی جداگانه شبه‌جزیره آبادان، استفاده کشتیرانی از آبراه اروندرود (شط العرب) و اراضی جنوب و غرب خوزستان را که تحت سیطره او بودند به شرکت نفت اجاره داده و در این راستا به ثروت هنگفتی نیز رسیده بود، وی دارای سپاه مسلح، ناوچه جنگی و کاخ‌های متعدد در خرمشهر، اهواز (ناصری) و ... بود. بنابراین شرکت نفت دغدغه خاطری در آن حوزه نداشت.

اما حفاظت بخش شمال خوزستان، شامل مناطق نفتخیز جنوب، بخشی از کهکیلویه و بویراحمد و لرستان را پلیس جنوب بر عهده داشت. به محض شروع جنگ نیز عده‌ای از کارکنان انگلیسی شرکت نفت با لباس نظامی سرکار خود حاضر شدند. در واقع این افراد به خدمت فرا خوانده شده بودند، اما مقرر بود تا هنگام نیاز در محل کار خویش انجام وظیفه کنند. البته تعدادی از این افراد سابقه نظامی‌گری نیز داشتند که افسران ارشد SPR از میان آنها انتخاب می‌شدند.در شرایطی که اکثر راه‌های کشور ناامن بود و مسافرت و تردد برون شهری، به‌خصوص در عصرها و شب‌ها به سبب راهزنی و گردنه‌گیری بسیار خطرناک و زیاد بود، شروع به کار SPR علاوه بر امنیت تاسیسات نفتی، امنیت راه‌ها را نیز فراهم کرده بود.پس از خاتمه جنگ، بعضی از افسران به‌عنوان کارمند در شرکت نفت استخدام شده و از افراد ژاندارم نیز تعدادی به‌عنوان کارگر جذب شرکت شدند. پلیس جنوب سرانجام در سال ۱۳۰۰شمسی در پی اعتراضات مردم منحل شد.