در ۲۹ آذرماه سال ۱۳۲۰ روزنامه اطلاعات مقاله‌ای از دکتر غ.جزایری منتشر کرده بود که در آن به نقد عملکرد دلالان دارو اشاره شده است. این افراد با احتکار دارو با جان مردم بازی می‌کنند. روزنامه ضمن چاپ یادداشت این پزشک، اشاره می‌کند که اولیای بیمار برای نیاز عاجل مریض خود به آن دارو و انحصاری بودن آن در دست دلالان ناچار هستند، به هر میزان که محتکرین دارو را قیمت‌گذاری کرده‌اند آن را خریداری کنند. این درحالی بود که وزارت بهداری داروها را به قیمت تمام شده به داروفروشان عرضه می‌کرد. نویسنده یادداشت اگرچه این اقدام را برای کاهش قیمت دارو بسیار موثر دانسته است اما عدم نظارت بر چگونگی توزیع و عملکرد دلالان را از دلایل عمده این وضعیت ارزیابی می‌کند. راهکاری که وی برای جلوگیری از چنین وضعیتی پیشنهاد می‌کند، عرضه دارو به‌وسیله دولت در مناطق مشخص بود. به‌ویژه به منظور بهبود خدمت‌رسانی به مردم، توصیه کرده بود که در بیمارستان‌های دولتی داروخانه‌هایی تاسیس شود تا مردم بتوانند داروهای مورد نیازشان را به قیمت واقعی آن تهیه کنند.