ملکم خان اصول مشروطه غربی را به‌طور پراکنده در معرض استفاده خوانندگان ایرانی خود گذاشت ولی از یکسو به‌خاطر اصرار و تاکید زیاد برای هماهنگ ساختن اسلام و نوگرایی شیوه غربی و از سوی دیگر به سبب نداشتن آزادمنشی و صراحت لهجه لازم، که مانع از آن می‌شد که بتواند برنامه‌ای منظم و واضح و صریح و قاطع برای اصلاحات بدهد، انبوهی رساله و جزوه سیاسی نوشت که مندرجاتش پر از نکات ضد و نقیض و نامتناسب با یکدیگر بود.

- حائری، عبدالهادی (1387)، تشیع و مشروطیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق، تهران: انتشارات امیرکبیر.