تبلیغ شاعرانه برای صابون فرنگی

نوعی صابون که در ایران به نام «من دکتر» معروف بود ازجمله کالاهای وارداتی فرنگی بود که شاعر خوش‌ذوقی هم که گویا با موسسه واردکننده‌اش یعنی «موسسه دیانت ناصریه» آشنا بوده قطعه‌ای کوتاه برای صابون «من دکتر» سروده است که چنین است و در روزنامه اطلاعات روز ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۱۱ به چاپ رسیده است:

گل زردی به چمنزار وجود / با گلی سرخ چنین گفت و شنود/ این طراوت ز چه در روی تو، است؟/ با چه شویی تو سروصورت و دست؟/ گل سرخش به شعف داد جواب/ با تو گویم سخن از روی صواب/ گر تو خواهی رخ خرم، چو پری/ بایدت زود روی و بخری

«من دکتر» صابون خوش بوی فرنگ/ تا شوی لاله رخ و نیک و قشنگ/ تو مگر بی‌خبری «من دکتر»/ همه آفاق خرندش چون دُر/ شده مشهور جهان از نیکی/ بی‌نظیر است برای شیکی.

نوعی صابون که در ایران به نام «من دکتر» معروف بود ازجمله کالاهای وارداتی فرنگی بود که شاعر خوش‌ذوقی هم که گویا با موسسه واردکننده‌اش یعنی «موسسه دیانت ناصریه» آشنا بوده قطعه‌ای کوتاه برای صابون «من دکتر» سروده است که چنین است و در روزنامه اطلاعات روز ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۱۱ به چاپ رسیده است:

گل زردی به چمنزار وجود / با گلی سرخ چنین گفت و شنود/ این طراوت ز چه در روی تو، است؟/ با چه شویی تو سروصورت و دست؟/ گل سرخش به شعف داد جواب/ با تو گویم سخن از روی صواب/ گر تو خواهی رخ خرم، چو پری/ بایدت زود روی و بخری

«من دکتر» صابون خوش بوی فرنگ/ تا شوی لاله رخ و نیک و قشنگ/ تو مگر بی‌خبری «من دکتر»/ همه آفاق خرندش چون دُر/ شده مشهور جهان از نیکی/ بی‌نظیر است برای شیکی.