زادروز مریم میرزاخانی، ریاضیدان ایرانی
گروه تاریخ و اقتصاد: ۱۳ اردیبهشت زادروز مریم میرزاخانی، ریاضیدان شهیر ایرانی است. او در چنین روزی به سال ۱۳۵۶ چشم به جهان گشود. میرزاخانی استاد دانشگاه استنفورد است. او در سال ۲۰۱۴، برنده مدال فیلدز شد که معتبرترین جایزه مربوط به دانش ریاضیات در جهان است. وی نخستین زن و نخستین ایرانی برنده مدال فیلدز است. مریم میرزاخانی در دوران تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران، برنده مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی در سالهای ۱۹۹۴ (هنگکنگ) و ۱۹۹۵ (کانادا) شد و در این سال بهعنوان نخستین دانشآموز ایرانی حائز نمره کامل شد.
گروه تاریخ و اقتصاد: ۱۳ اردیبهشت زادروز مریم میرزاخانی، ریاضیدان شهیر ایرانی است. او در چنین روزی به سال ۱۳۵۶ چشم به جهان گشود. میرزاخانی استاد دانشگاه استنفورد است. او در سال ۲۰۱۴، برنده مدال فیلدز شد که معتبرترین جایزه مربوط به دانش ریاضیات در جهان است. وی نخستین زن و نخستین ایرانی برنده مدال فیلدز است. مریم میرزاخانی در دوران تحصیل در دبیرستان فرزانگان تهران، برنده مدال طلای المپیاد جهانی ریاضی در سالهای ۱۹۹۴ (هنگکنگ) و ۱۹۹۵ (کانادا) شد و در این سال بهعنوان نخستین دانشآموز ایرانی حائز نمره کامل شد. وی نخستین دختری بود که به تیم المپیاد ریاضی ایران راه یافت؛ نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران طلا گرفت؛ نخستین کسی بود که دو سال مدال طلا گرفت و نخستین فردی بود که در آزمون المپیاد ریاضی جهانی نمره کامل گرفت. میرزاخانی در سال ۱۹۹۹ مدرک کارشناسی خود را در رشته ریاضی از دانشگاه شریف و دکترای خود را در سال ۲۰۰۴ از دانشگاه هاروارد به سرپرستی کورتیس مکمولن از برندگان مدال فیلدز گرفت.
از مریم میرزاخانی بهعنوان یکی از ده ذهنِ جوان برگزیده سال ۲۰۰۵ از سوی نشریه پاپیولار ساینس در آمریکا و ذهن برتر در رشته ریاضیات تجلیل شد. میرزاخانی همچنین برنده جوایزی چون جایزه ستر از انجمن ریاضی آمریکا در سال ۲۰۱۳ و جایزه کلی در سال ۲۰۱۴ است. وی از یازدهم شهریور ۱۳۸۷ (اول سپتامبر ۲۰۰۸) در دانشگاه استنفورد استاد دانشگاه و پژوهشگر رشته ریاضیات است. پیش از این، او استاد دانشگاه پرینستون بود. وقتی از او پرسیده شد که چه چیزی برایش بیش از جوایز ارزش دارد در پاسخ گفت: «قطعا رضایتبخشترین اتفاق، همان لحظهای است که میگویی آها! لحظهای که شور و شوق کشف و لذت و شعف درک چیزی جدید را احساس میکنی و احساس اینکه بالای تپهای ایستادهای و چشماندازی کامل را در مقابل داری. اگرچه در اغلب اوقات انجام کار ریاضیاتی برای من مانند این است که در حال کوهنوردی طولانی هستم بدون آنکه مسیر پاخوردهای وجود داشته باشد یا حتی چشمانداز پایان مسیری در دیدرس باشد.»
ارسال نظر