قاچاق طلای ساخته شده این روزها به بحثی جدی در رسانه‌ها تبدیل شده و آمارهای موجود نه تنها حاکی از تهدید صنعت طلا به عنوان صنعتی دیرینه در کشور و اشتغال آن است که تهدیدی است برای کالایی که ایرانیان در طول تاریخ همواره به آن به عنوان سرمایه و پشتوانه مالی زندگی خود نگریسته و به آن اتکا کرده‌اند. به گزارش خبرگزاری فارس، رییس اتحادیه تولید‌کنندگان طلا و جواهر اخیرا عنوان کرده است که آنچه تحت عنوان مصنوعات خارجی در بازار وجود دارد، به صورت قاچاق وارد کشور شده است. در مجموع در سال جاری ۱۵۰ تن مصنوعات ساخته شده طلای خارجی وارد کشور شده که واردات دوسوم آن قاچاق بوده است!!

در عین حال اظهارات رییس اتحادیه تولیدکنندگان و صادر‌کنندگان طلا که اخیرا منتشر شده حاوی هشدارهای جدی‌تری است، اینکه میانگین ساعت کاری کارگاه‌های طلاسازی کشور در طول ۵ سال گذشته از ۱۲ به ۶ ساعت رسیده است و ۲۷۰ هزار کارگر و کارفرمای شاغل در صنعت طلا و جواهر به نصف کاهش یافته‌اند ویترین طلافروشی‌ها در بازار به نمایشگاه طلای قاچاق تبدیل شده و برآورد می‌شود ۷۰ درصد طلای موجوددر بازار قاچاق باشد.و بالاخره هم اینکه در برخی از این مصنوعات سنگ‌های رنگی تقلبی به جای سنگ‌های قیمتی یاقوت و زمرد به مشتریان قالب می‌شوند.

مشکل قاچاق تنها معضل صنعت طلاسازی کشور نیست که به بحث رسانه‌ها تبدیل می‌شود، بلکه اگر چند گام به عقب بازگردیم به ماجرای فروش طلاهای تقلبی و به عبارتی دارای عیار پایین و غیراستاندارد می‌رسیم که آن نیز در برهه‌ای به موضوع جدال رسانه‌‌ای اداره کل استاندارد استان تهران و تولیدکنندگان طلا تبدیل شد و البته به نتیجه خاصی نیز نرسید.

مشکلات مبتلابه بازار طلا نشان می‌دهد که دیرینه‌ترین صنعت فعال کشور در قالب بنگاه‌‌های کوچک و متوسط نیازمند تحول و ساماندهی جدی و اساسی است.ساماندهی که بر اساس آن سازندگان و توزیع‌کنندگان طلا در آن ملزم به پاسخگویی در قبال محصول عرضه شده باشند و نهادهای ناظر برای بررسی شکایات احتمالی مشتریان و رسیدگی به تخلفات فعالانه و مستمر دایر بوده و با تعامل اتحادیه‌های مربوطه تحولات بازار مصنوعات طلا را به دقت رصد کنند.در عین حال پاسخگویی و نظارت تنها بخش کوچکی از نیاز صنعت طلاسازی کشور است و این صنعت امروز برای حفظ و بقای خود در برابر رقبایی که از راه و بیراهه سر می‌رسند، نیازمند تدابیر و برنامه‌‌ریزهای عمیق‌تری است.

«تحول در طراحی مصنوعات طلا»، «افزایش کیفیت» و «ایجاد اطمینان نسبت به کیفیت و عیار محصولاتی که به مردم عرضه می‌شوند»، کاری نیست که به تنهایی از عهده هریک از ۴ هزار کارگاه کوچک و پراکنده طلاسازی در کشور برآید، یکی از الزامات امروز صنعت طلاسازی که می‌تواند تمام ویژگی‌های مورد اشاره را در خود جمع کند، «برندسازی» و معرفی برندهای مطمئن به جامعه است، برندهایی فراتر از آنچه که اکنون بعضا در این صنعت حضور و وجود دارند.

همانگونه که گفته شد پراکندگی و گسستگی صنعت طلا در ۴ هزار کارگاه کوچک و متوسط اساسا امکان ایجاد برند‌های قوی را از آن سلب می‌کند، شاید به همین دلیل است که لزوم ساماندهی طلاسازان کشور در قالب «خوشه صنعتی» بیش از هر صنعت دیگری احساس می‌شود. گرد هم آمدن کارگاه‌های کوچک طلاسازی و جمع شدن پتانسیل‌ کارگاه‌های کوچک می‌تواند به این صنایع امکان سرمایه‌گذاری برای طراحی، بهبود کیفیت تولید و ساخت، نظارت بر توزیع و ایجاد انسجام در بازار و بالاخره ایجاد اطمینان به بازار مصرفی ۵/۳ درصدی از بازار مصرف مصنوعات طلای جهان را به وجود آورد.

ایجاد خوشه صنعتی طلاسازان امروز راهی برای نجات هنر- صنعتی دیرینه در کشور که دارای پتانسیل اشتغالزایی بسیار بالایی است،خواهد بود و نه تنها قدرت رقابت صنعت طلا سازی داخلی را با محصولات بی‌‌نام و نشان خارجی به شدت افزایش خواهد داد، بلکه راه را برای صادرات به پشتوانه هنر و قدمت دیرینه صنعت طلای دست ساز ایران خواهد گشود.

نابسامانی صنعت طلاسازی امروز معضل و تهدیدی در بخش مهمی از بنگاه‌های کوچک و زودبازده کشور با ارزش افزوده بالا است که نباید به سادگی از آن گذشت.