اندرو رز سورکین

مترجم: محمدرضا فرهادی‌پور

منبع: نیویورک تایمز

چه قیمتی باید پرداخت تا مردی داووسی بود؟

مدیران ارشد، رهبران دولتی و دانشگاهیان سراسر جهان هر سال برای حضور در اجلاس سالانه اقتصاد جهانی عازم داووس سوئیس می‌شوند- تجمیع قدرتی سرمست‌کننده که تجارت و سیاست و نوشیدنی‌ را در آلپ سوئیس با هم ترکیب می‌کند. این واقعه‌ای است که طیف وسیعی از تصمیم‌گران را به داووس می‌کشاند، از جیمی دایمون، مدیر ارشد جی‌پی‌مورگان چیس گرفته تا نخست وزیر یونان جورج ای.پاپاندرئو تا بونو رهبر گروه راک یوتو از ایرلند. ظاهرا هم همه برای تفکر در مورد اینکه مشکلات جهان چگونه باید حل شود.

البته، بیشتر این یک هفته واقعا درباره یک چیز است: شبکه‌سازی. همان‌طور که نسیم طالب نویسنده کتاب «قوی سیاه» آن را برای تام کین از تلویزیون بلومبرگ توصیف کرد، این واقعه «افراد موفقی را تعقیب می‌کند که می‌خواهند در کنار دیگر افراد موفق باشند. این یک بازی است.»

دعوت به این اجلاس باید یک امتیاز منحصر به ‌فرد تلقی شود، اما برای مدیران شرکت‌ها، هزینه اینکه داووسی باشند، حتی تنها برای دو روز، اصلا ارزان نیست.

طی هفته گذشته، من با بیش از دو جین از مدیران ارشد اجرایی و سایر مدیرانی که به‌طور منظم برای حضور در این ارتفاع بالا سفر کرده‌اند مصاحبه کرده‌ام تا هزینه مالی واقعی شرکت‌ها جهت حضور در این اجلاس سالانه را اندازه‌گیری کنم.

اما قبل از اینکه ما به هزینه‌های هواپیماهای خصوصی، هتل‌ها و یک ماشین و یک راننده برسیم، مهم‌تر از همه بلیت است که مجانی هم نیست.

تنها برای داشتن مجالی برای دعوت شدن به داووس، شما باید دعوت شوید تا عضو اجلاس اقتصاد جهانی غیرانتفاعی سوئیس باشید که توسط کلاوس شواب یک دانشگاهی متولد آلمان بنیان‌گذاری شد. سطوح مختلفی از عضویت در داووس وجود دارد: سطح پایه (basic level) که به شما یک دعوت‌نامه برای داووس می‌دهد، با هزینه ۵۰,۰۰۰ فرانک سوئیس یا حدود ۵۲,۰۰۰ دلار. بلیت هم ۱۸,۰۰۰ فرانک سوئیس (۱۹,۰۰۰ دلار) است به علاوه مالیات که کل هزینه عضویت و هزینه ورودی را به ۷۱,۰۰۰ دلار می‌رساند.

اما هزینه فوق تنها شما را به درهای ورودی داووس می‌رساند، همراه با ورود به همه جلسات عمومی. اگر می‌خواهید به آن سوی طناب مخملی برای مشارکت در نشست‌های خصوصی در میان همتایان صنعتی‌تان دعوت شوید، باید با سطح «عضو پیوسته صنعت» (Industry Associate) ارتباط برقرار کنید. هزینه این سطح از اجلاس ۱۳۷,۰۰۰ دلار است به علاوه قیمت بلیت که کل هزینه را به ۱۵۶,۰۰۰ دلار می‌رساند.

خب، بیشتر مدیران ارشد دوست ندارند تنهایی به جایی بروند؛ بنابراین آنها ممکن است از همکارشان بخواهند که با آنها برود. خب، اجلاس اقتصاد جهانی تنها به شما اجازه نمی‌‌دهد که یک بلیت اضافی را ۱۹,۰۰۰ دلار خریداری کنید. در عوض، شما باید عضویت سالانه خود را برای سطح «شریک صنعت» به‌روزرسانی کنید. این کار هزینه شما را حدودا به ۲۶۳,۰۰۰ دلار می‌رساند به علاوه هزینه دو بلیت که کل هزینه را به ۳۰۱,۰۰۰ دلار می‌رساند.

و اما اگر شما بخواهید همراه هم داشته باشید، مثلا ۵ نفر، هزینه‌تان به چقدر خواهد رسید؟ حالا شما در خصوص سطح «شریک استراتژیک»

(Strategic Partner) صحبت می‌کنید. اتیکت قیمت این سطح ۵۲۷,۰۰۰ دلار است. (این تنها حق عضویت سالانه شما همراه با ۵ دعوت‌نامه است. هزینه هر دعوت‌نامه هم هنوز ۱۹,۰۰۰ دلار است؛ بنابراین اگر ۵ نفر با شما بیایند، این رقم به ۹۵,۰۰۰ دلار می‌رسد که کل هزینه را به ۶۲۲,۰۰۰ دلار می‌رساند). امسال، همه شرکای استراتژیک ملزم به دعوت کردن حداقل یک زن جهت تنوع در حاضرین در اجلاس هستند.

در سطح شریک استراتژیک، شما همانند اتاق‌های کنفرانس‌ برای برگزاری جلسات به نشست‌های خصوصی هم دسترسی دارید و شاید بزرگ‌ترین مزایای شما، ماشین و راننده شماست که به شکارچی اجازه شکار لحظه به لحظه و از این در به آن در را می‌دهد.

در همین حال، اجلاس می‌گوید این کاربردها قابل‌قبول نیست تا به یک شریک استراتژیک تبدیل شوید مگر این‌که کمپانی از چین یا هند باشد و این باید یکی از ۲۵۰ بزرگ‌ترین جهان باشد.

به‌طور منصفانه، اشاره به این موضوع ارزشمند است که عضویت در همه سطوح نه تنها به شما حق حضور در همه جای اجلاس داووس، بلکه همچنین حق حضور در حداقل نیم جین از جلسات دیگری که در سراسر جهان برگزار شود را نیز به شما می‌دهد. همچنین عضویت شما، حق دسترسی به پروژه‌های تحقیقاتی مختلف اجلاس داووس را نیز می‌دهد.

البته، همه هزینه‌ها تنها شامل هزینه‌های مرتبط با سفر به سوئیس نیست، هزینه زدن گشتی در اطراف و شاید برگزاری یک مراسم شام یا یک میهمانی پیش‌غذا برای مشتریان (که، در واقع، جایی است که به هر صورت کنش واقعی آن‌جا اتفاق می‌افتد) را نیز باید به کل هزینه‌های یک شرکت افزود.

یک سرمایه‌گذار بزرگ امسال یک کلبه ییلاقی را در خارج از داووس برای خود و کارمندانش اجاره کرده است. هزینه آن برای یک هفته ۱۴۰,۰۰۰ دلار است. هزینه یک ماشین و یک راننده که اجلاس اقتصاد جهانی برای شما سازماندهی می‌کند، حدود ۱۰,۰۰۰ دلار است برای یک هفته برای یک مرسدس اس کلاس.

کرایه یک مسافر درجه یک ( First Class) از نیویورک به زوریخ حدود ۱۱,۰۰۰ دلار است، اما هزینه یک هواپیمای خصوصی با استفاده از نت‌جت حدود ۷۰,۰۰۰ دلار برای سفر است، این رقم براساس گفته مدیری است که از این خدمت استفاده کرده است، اما خدمات هلیکوپتر از زوریخ به داووس؟ هر بار ۳,۴۰۰ دلار. (اجلاس یک اتوبوس مجانی برای آن‌هایی تهیه دیده که نگران ردپای‌ محیطی‌شان هستند).

البته، بسیاری از شرکت‌ها به مشتریان شام هم می‌دهند، همین‌طور شام‌هایی هم در عصرهای مختلف برای بعضی شرکت‌ها.

مثلا در پست‌هتل، حداقل هزینه رستوران ۲۱۰ دلار برای یک‌بار است. هزینه یک میهمانی پیش‌غذا برای ۶۰ تا ۸۰ نفر تنها برای یک ساعت حدود ۸,۰۰۰ دلار و برای دو ساعت ۱۶,۰۰۰ دلار است.

بزرگ‌ترین میهمانی‌ها، شبیه به آن میهمانی‌ای که شب جمعه توسط گوگل برای چند صد نفر برگزار می‌شود، می‌تواند برای یک عصر ۲۵۰,۰۰۰ دلار هزینه داشته باشد.

همه این‌ هزینه‌های حک شده کمک می‌کند تا اجلاس اقتصاد جهانی به کسب‌وکاری بزرگ تبدیل شود - شاید بزرگ‌ترین سازمان‌دهنده کنفرانس در جهان. براساس گزارش سالانه اجلاس، هزینه‌های آن حدود ۱۵۸ میلیون دلار و درآمد آن هم در این حدود است. تقریبا نیمی از این هزینه‌ها مربوط به امور آنجا و نیمی دیگر هم برای پرسنل است.

اما ممکن است همه این هزینه‌ها خیلی زود از مد بیافتد. همان‌طور که یکی از حضار، دیوید راثکوپف، اخیرا در وبلاگش نوشت «کوشش تمام و کمال به چندین دلیل تحلیل رفته است که همه آنها هم مرتبط با بی‌کفایتی داووس به مثابه یک اجلاس شبکه‌سازی است».

او این موضوع را توضیح می‌دهد درست همانند استیو کیس، بنیان‌گذار AOL که یک بار در حالی که در شلوغی در مرکز اصلی کنفرانس ایستاده بود به من گفت: «شما همیشه احساس می‌کنید در داووس در جای اشتباهی حضور دارید و جلساتی بهتر در جای دیگری برگزار می‌شود، جایی مانند هتلی که در آن اقامت دارید و بهتر است به آنجا بروید. گو اینکه داووس واقعی در جایی مرموز اتفاق می‌افتد.»