در بخش اول و دوم این مطلب، در مورد لزوم چارچوببندی مسائل در سازمانها برای حل صحیح آنها توضیح دادیم. گفتیم این چارچوببندی پنج فاز دارد که به آن رویکرد E۵ میگوییم و عبارت است از: «گسترش» (کنار گذاشتن پیشفرضها)، «بررسی» (کاوش عمیق برای شناسایی علل ریشهای مساله)، «همدلی» (لزوم تمرکز روی ذینفعان)، «ارتقا» (کشف ارتباط مساله با مشکلات سازمانی بزرگتر). در بخش پایانی این مطلب به توصیف فاز پنجم و نتیجهگیری نهایی میپردازیم.
در بخش نخست این مقاله که سهشنبه گذشته، ۲۶ دیماه به چاپ رسید، گفتیم شرکتها به طور عادی هنگام حل مسائل، تلاش زیادی برای بررسی و درک آنها نمیکنند. اما اگر پیش از شروع حل مساله برای چارچوببندی آن زمان اختصاص دهند و آن را از زوایای گوناگون بررسی کنند، به بینش و ایدههای نو میرسند. این چارچوببندی پنج فاز دارد که به آن رویکرد E۵ میگوییم. دو فاز آن را که عبارت است از «گسترش» (کنار گذاشتن پیشفرضها) و «بررسی» (کاوش عمیق برای شناسایی علل ریشهای مساله) توضیح دادیم و اکنون به شرح…