آرشیو اخبار : تاریخ و اقتصاد
-
تجارت و سیاست
نقطه عطف در مناسبات ایران و فرانسه، روابط بازرگانی دو کشور بود. در سال 1599 م/ 1007 ق، زمانی که شاهعباس، آنتونی شرلی و حسینعلی بیگ بیات را به سفارت به اروپا فرستاد (سفرنامه برادران شرلی،1362: 98)، از آنان خواست تا با پادشاه فرانسه ملاقات کنند و در مورد امور تجاری ایران اطلاعاتی در اختیار فرانسه بگذارند و با آنها به توافق برسند. هانری چهارم با توجه به توافق و دوستی فرانسه و عثمانی، از شنیدن سخنان آنتونی شرلی که حامل نامه و پیشنهادی از جانب شاهعباس اول برای عقد اتحادی بین دولتهای مسیحی و ایران علیه ترکها بود، امتناع کرد. اگر هانری چهارم با گشودن باب مذاکره موافقت میکرد شاید روابط ایران و فرانسه در سده 17 م صورت دیگری میداشت (کرویس،1389: 37). -
اروپاییان در ایران عصر صفوی
با تشکیل دولت صفوی و برقراری نظام متمرکز در جغرافیای سیاسی سنتی ایران بعد از 9 قرن و اندی از فروپاشی سیاسی و ظهور ایران صفوی بهعنوان قدرتی جدید در دنیای اسلام و بهدنبال آن، صفآرایی سیاسی و عقیدتی در جهان اسلام، بهویژه میان ایران و عثمانی، ایران موردتوجه اروپاییانی قرار گرفت که اندکی پیش از صفویه، در سال 1498م با دور زدن دماغه امیدنیک و گشایش راه جدید دریایی به شرق رسیده و در پی منافع سیاسی و تجاری خود بودند. -
ورود هیات فرانسوی به اصفهان عهد شاهعباس دوم
پانزدهم مه 1665 یک هیات فرانسوی از سوی لویی چهاردهم، پادشاه وقت فرانسه به منظور عقد قرارداد همکاری و دوستی با شاهعباس دوم وارد اصفهان شد. نخستین گام در مورد روابط میان فرانسه و ایران عصر صفوی در دوره شاهعباس اول برداشته شد. -
حمله آمریکا و عراق به جزیره خارک
25 اردیبهشت 1367 حمله مشترک آمریکا و عراق به جزیره مهم و نفتی خارک موجب وارد آمدن خسارات سنگین شد و به گفته رسانههای خارجی، قدرت صدور نفت آن جزیره را از 90 درصد کل صادرات نفتی ایران به کمتر از 50 درصد تقلیل داد. -
آتشنشانی در ایران
شالوده اداره آتشنشانی در سال 1305 یا در سال 1304 و در زمان تصدی سرلشکر بوذرجمهری در شهرداری تهران ریخته شد و عدهای شوفرهای مستعد نقلیه قشون و گروهبانهای قدیمی هنگهای بهادر و آهنین به این موسسه منتقل شدند و به امر پهلوی اول یک نفر آلمانی به نام «هانری فردریش دوئل» به ریاست فنی و یکی از افسران روس سفید به نام «کلنل وربا» به ریاست نظامی آتشنشانی تعیین شدند و سپس این موسسه تحت نظر روسای ایرانی که غالبا از افسران بودند قرار گرفت.