این چهره هند را مانند یک غول بزرگ پیش می‌برد

به گزارش اقتصادنیوز، با این حال ماهیت اقتدار مودی، کنترل تهاجمی که نخست وزیر و حزب او بر روی کشوری به شدت متنوع و پیچیده به دنبال آن هستند، جاه طلبی های قدرت بزرگ هند را تهدید می کند. مودی به عنوان رهبر کاریزماتیک بر چشم انداز سیاسی هند تسلط دارد، همانطور که تنها دو نفر از ۱۵ سلف او چنین کرده اند: جواهر لعل نهرو، نخست وزیر از استقلال هند در سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۴، و دختر نهرو، ایندیرا گاندی، نخست وزیر از سال ۱۹۶۶تا سال ۱۹۷۷ و سپس مجدداً از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴. هر دو از محبوبیت زیادی در سراسر هند برخوردار شدند و موانع طبقاتی، جنسیتی، مذهبی و منطقه ای را پشت سر گذاشتند. مودی یکی از اعضای حزب بهاراتیا جاناتا است که سال‌های زیادی را در اپوزیسیون گذراند تا به آنچه اکنون به نظر می‌رسد، یعنی حزب طبیعی حکومت‌داری تبدیل شود. یک تفاوت ایدئولوژیک عمده بین کنگره و این حزب نگرش آنها نسبت به رابطه بین ایمان و دولت است. حزب بهاراتیا جاناتا مایل است هند را به کشور اکثریتی تبدیل کند که در آن سیاست، سیاست عمومی و حتی زندگی روزمره در اصطلاح هندو ساخته شده باشد، در همین راستا نشریه فارن افرزیادداشتی را منتشر کرد. اقتصاد نیوز این یادداشت را در سه بخش ترجمه کرده که بخش نخست در ادامه آمده است.

مودی اولین نخست وزیر از این حزب نیست - این امتیاز متعلق به آتال بیهاری واجپایی است که در سال ۱۹۹۶ و از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ بر سر کار بود. اما مودی می تواند از نوعی قدرت استفاده کند که هرگز در اختیار واجپایی قرار نگرفت. بیش از ده‌ها حزب او را مجبور کردند که دیدگاه‌ها و علایق گوناگونی داشته باشد. در مقابل، بهاراتیا جاناتا در دهه گذشته به تنهایی از اکثریت پارلمانی برخوردار بوده و مودی بسیار قاطعتر از واجپایی است که تا به حال دست کم گرفته بود. واجپایی قدرت را به وزرای کابینه خود تفویض، با رهبران مخالفان مشورت و از بحث در مجلس استقبال کرد. اما مودی قدرت را د متمرکز کرده است، استقلال نهادهای عمومی مانند قوه قضائیه و رسانه‌ها را تضعیف، کیش شخصیتی را در اطراف خود ساخته و اهداف ایدئولوژیک حزب خود را با کارایی بی‌رحمانه دنبال می‌کند.

مشروح این گزارش را در اقتصادنیوز با تیتر «رقص هند روی گسل/ نسخه مودی برای دهلی نو» بخوانید.