رتبه‌بندی غول‌ها

علی درویشان نویسنده نشریه در این مقاله قصد داریم شش شرکت بزرگ حمل‌و‌نقل جهان را مورد بررسی قرار دهیم. صنعت حمل‌و‌نقل یا بخش حمل‌و‌نقل یکی از مهم‌ترین بخش‌های جهان است و برای پیشرفت و بهبود جهان کاملاً حیاتی بوده و صنایع مختلفی را در درون خود شامل می‌شود. به هر حال، این یک صنعت فراگیر است که شامل راه‌آهن، خطوط هوایی، کشتیرانی و حتی پست می‌شود. در جهانی که کاملاً بین‌المللی شده است، حمل‌و‌نقل مهم‌ترین بخش است که بدون آن حمل‌و‌نقل کالا و مسافر غیرممکن خواهد بود و تجارت جهانی آنطور که ما می‌شناسیم وجود نخواهد داشت.

برای اینکه ایده‌ای از اینکه صنعت حمل‌و‌نقل چقدر بزرگ است به دست بیاورید، بد نیست که بدانید تنها در سال ۲۰۱۹ حدود ۱/ ۶ تریلیون دلار ارزش کل این صنعت بود. بزرگ‌ترین بازار جهانی خدمات حمل‌و‌نقل در اروپای غربی قرار دارد و بازار آسیا و اقیانوسیه با داشتن حدود ۲۹ درصد از بازار جهانی، فاصله زیادی با این بخش ندارند. آفریقا کمترین سهم را در این بازار دارد که عموماً به دلیل کمبود زیرساخت در اکثر کشورهای این قاره است. به همین دلیل صنعت حمل‌و‌نقل در این قاره شکوفا نشده است.

مساله دیگری که در مورد آفریقا وجود دارد، وجود گروه‌های بنیادگرا و ستیزه‌جوست که گریبانگیر این کشورهاست و باعث عقب‌افتادگی و کم‌توسعه‌یافتگی آنها می‌شود.

صنعت حمل‌و‌نقل با فناوری متحول شده است. در حال حاضر سیستم‌های هوشمند که با هوش مصنوعی کار می‌کنند و برنامه‌های حمل‌و‌نقل مثل اوبر میلیاردها دلار ارزش دارند. شرکت‌های سنتی نیز به عقب رانده شده‌اند و جنگ بر سر سهم بازار با شرکت‌های بزرگ و قدرتمند ایجاد شده است.

کووید ۱۹ جهان را تحت تاثیر قرار داده است و برای جلوگیری از شیوع این ویروس، اکثر کشورها در سراسر جهان قرنطینه شدند و سفر و حمل‌ونقل جهانی و بین‌المللی به طور کامل متوقف شد، مگر اینکه برای اهداف اضطراری باشد. به همین دلیل، بیشتر صنایع تحت تاثیر قرار گرفتند، به همین دلیل، صنعت حمل‌و‌نقل در سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از دست داد و این ضرر حتی ممکن است بیشتر باشد. برای درک اینکه وضعیت واقعاً چقدر بد است، ممکن است بخواهید نگاهی به ۱۰ فرودگاه شلوغ در سال ۲۰۱۹ بیندازید، که تاثیر کووید ۱۹ در سال ۲۰۲۰ را بر فرودگاه‌ها نشان می‌دهد.

اگر نگاهی به بزرگ‌ترین شرکت‌های صنعت حمل‌و‌نقل بیندازید، متوجه خواهید شد که تعداد زیادی خطوط هوایی وجود دارد. یعنی خطوط هوایی پرچمدار برخی از پیشرفته‌ترین کشورهای جهان از جمله سه شرکت هواپیمایی ایالات متحده در این فهرست قرار دارند. در سال ۲۰۲۱ بسیاری از این خطوط هوایی به دلیل خسارات ویرانگری که متحمل شده‌اند، در فهرست قرار ندارند، چرا که تا ۳۱۴ میلیارد دلار با زیان مواجه شده‌اند. انتظار می‌رود ارزش کل صنعت در سال ۲۰۲۳ حدود ۵/ ۷ تریلیون دلار باشد.

وقتی نگاهی به بزرگ‌ترین شرکت‌های حمل‌ونقل در جهان بیندازیم، شرکت‌هایی را می‌بینیم که در صدر این فهرست قرار دارند و مجموع درآمدشان از مرز یک تریلیون دلار عبور می‌کند و در عین حال برای بیش از دو میلیون نفر اشتغال مستقیم ایجاد می‌کند. بزرگ‌ترین شرکت به تنهایی بیش از ۹۲۰ هزار نفر را استخدام می‌کند که نشان‌دهنده قدرت شرکت‌های موجود در این فهرست است. ما از Fortune Global ۵۰۰ به عنوان منبع خود استفاده کرده‌ایم و برای تهیه رتبه‌بندی شرکت‌ها از درآمد، دارایی، سود و کارکنان شرکت نیز استفاده کرده‌ایم.

 گروه پستی چین

(89.347 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

این شرکت به سادگی در صدر فهرست بزرگ‌ترین شرکت‌های حمل‌و‌نقل جهان قرار دارد. این شرکت بیش از 900 هزار کارمند و بیش از 5/ 1 تریلیون دلار دارایی دارد. این شرکت متعلق به دولت چین است و مسوول اداره خدمات پستی رسمی چین و ارائه خدمات پستی در سرزمین اصلی این کشور است.

این شرکت ابتدا به عنوان گمرک امپراتوری چینگ در سال 1987 توسط رابرت هارت به پیشنهاد قدرت‌های خارجی با شعبه‌هایی در پنج شهر تجاری بزرگ تاسیس شد. در سال 1896 اداره پست گمرک به پست بزرگ چینگ تبدیل و در سال 1911 از خدمات گمرکی مستقل شد. پست بزرگ چینگ در سال 1912 به پست چانگهوا تبدیل شد و در سال 1929 قراردادی را با گروه فدرال چاینا ایرویز برای انتقال و پست هوایی منعقد کرد و تا سال 1949 به عنوان ارائه‌دهنده خدمات پستی در سرزمین اصلی چین فعالیت می‌کرد.

خدمات پستی کنونی جمهوری خلق چین در سال 1949 تاسیس شد. این سرویس جایگزین پست چانگهوا در سرزمین اصلی چین در سال 1949 و همین‌طور در اتحادیه جهانی پست در سال 1972 شد. پست چین مستقیماً تحت نظارت اداره پست دولتی است و مسوولیت کلی تنظیم خدمات پستی در چین را بر عهده دارد. اداره پست دولتی آژانسی است که به وزارت صنعت اطلاعات جمهوری خلق چین گزارش می‌دهد.

گروه بازرگانان چین

(49.126 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

دو شرکت برتر در این فهرست، هر دو از چین هستند و با توجه به این واقعیت که این کشور بیش از 4/ 1 میلیارد نفر جمعیت دارد نباید چیز عجیبی باشد. گروه بازرگانان چین متعلق به دولت است و خدمات مختلفی از جمله حمل‌ونقل بندری، تدارکات حرفه‌ای و حمل‌و‌نقل کالا را ارائه می‌دهد.

این شرکت در سال 1872 با عنوان شرکت ناوبری بخار بازرگانان چین در شانگهای تاسیس شد. از دهه 1980 به یکی از شرکت‌های دولتی پیشرو چین تبدیل شد و نقش جهانی خود را در نتیجه طرح یک کمربند-یک جاده چین در اوایل دهه 2010 گسترش داد.

این شرکت عملاً پس از سال 1978 با باز شدن اقتصاد چین تغییر کرد چراکه مناطق آزاد تجاری زیادی در چین ایجاد شد و نیاز به خدمات باربری و حمل‌و‌نقل در این کشور افزایش پیدا کرد. بوان گنگ به عنوان اولین مدیر عامل شرکت در این زمان انتخاب شد.

او منطقه صنعتی شنکو در شنجن را تاسیس کرده بود و پس از تایید پکن با پیشنهاد منطقه به عنوان مدیر عامل آن انتخاب شد و آن را به عنوان بخشی از سیاست‌های اصلاح‌طلبانه دنگ شیائو پینگ به عنوان سنگ‌بنای اولین منطقه ویژه اقتصادی چین، بنیان نهاد.

در طول توسعه منطقه شکو در دهه‌های 1980 و 1990، گروه بازرگانان چین در بخش‌های تجاری فراتر از کشتیرانی، از جمله سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از امکانات رفاهی، زیرساخت‌های اجتماعی و صنعتی، سرمایه‌گذاری‌های صنعتی متعدد از کانتینرها تا تولید مواد غذایی، املاک و مستغلات و امور مالی مشارکت داشت. در سال 1987، اولین بانک سهامی را در چین، بانک بازرگانان چین، تاسیس و آن را به یک «مجموعه پیشرو در بانکداری» تبدیل کرد.

از زمان تصویب طرح یک کمربند-یک جاده توسط دولت چین در سال 2013، گروه بازرگانان چین نقش مهمی در پیشبرد این سیاست از طریق تجارت بندری شاخص خود ایفا کرده و بر این اساس به دنبال گسترش عملیات بین‌المللی بوده است.

علاوه بر فعالیت در هنگ‌کنگ و سرزمین اصلی چین، اکنون در مکان‌های استراتژیک در سراسر آسیای جنوبی، اروپا، به عنوان مثال در یونان، لیتوانی و بلاروس، و آفریقا، از جمله نیجریه و جیبوتی، فعالیت دارد.

خدمات پستی ایالات متحده

(84.628 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

UPS شاید یکی از شناخته‌شده‌ترین خدمات حمل‌و‌نقل در جهان باشد و بزرگ‌ترین شرکت حمل‌و‌نقل در خارج از چین بوده و در ایالات متحده قرار دارد. این شرکت در سال 1907 تاسیس شده و دارای بیش از 119 هزار وسیله نقلیه است؛ از دوچرخه گرفته تا کامیون، تراکتور و تریلر.

این شرکت که در اصل به عنوان شرکت پیام‌رسان آمریکایی متخصص در زمینه تلگراف شناخته می‌شد، هم‌اینک یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های حمل‌و‌نقل جهان و یکی از 500 شرکت برتر فورچون است.

این شرکت عموماً به دلیل خدمات حمل‌و‌نقل زمینی خود و همچنین فروشگاه‌هایش که یک مجموعه خرده‌فروشی هستند و ابزارهایی برای مشاغل کوچک ارائه می‌دهند، شناخته شده است. علاوه بر این، خدمات حمل‌و‌نقل هوایی را به صورت یک‌روزه یا دوروزه ارائه می‌دهد و از طریق شرکت UPS Surepost که یکی از شرکت‌های تابعه است، بسته‌ها را برای تحویل به سراسر ایالات متحده ارسال می‌کند.

این شرکت یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های حمل‌و‌نقل جهان است و بالاتر از رقبایی همچون DHL و FedEx قرار می‌گیرد.

هاب اصلی بین‌المللی این شرکت که در لوییویله کنتاکی قرار دارد، پنجمین فرودگاه پر‌رفت‌و‌آمد جهان از نظر حمل‌و‌نقل و سومین فرودگاه حمل‌و‌نقل بار در ایالات متحده پس از هاب اصلی فدرال‌اکسپرس در ممفیس و فرودگاه بین‌المللی تد استیونس است.

 DHL

(70.895 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

DHL نه‌تنها بزرگ‌ترین شرکت حمل‌و‌نقل در آلمان، بلکه بزرگ‌ترین شرکت حمل‌و‌نقل در اروپاست. این شرکت هر روز بیش از 61 میلیون مرسوله را جا‌به‌جا می‌کند. بخش اکسپرس آن که به DHL Express معروف است بزرگ‌ترین شرکت پیک در جهان است که در بیش از 220 کشور و منطقه جهان فعال است.

این شرکت ابتدا در سال 1969 در سانفرانسیسکو ایالات متحده تاسیس شد و خدمات خود را در اواخر دهه 1970 به سراسر جهان گسترش داد. در سال 1979 با نام DHL Air Cargo، با استفاده از دو فروند هواپیمای DC-3 و چهار فروند DC-6 با خدمات باربری بین‌جزیره‌ای وارد جزایر هاوایی شد. آدریان دالسی و لری هیلبلوم شخصاً بر عملیات روزانه نظارت داشتند تا اینکه به دلیل ورشکستگی در سال 1983 این شرکت تعطیل شد. در اوج خود، دی‌اچ‌ال ایرکارگو بیش از 100 کارگر، مدیر و خلبان را در استخدام خود داشت.

در سال 1998، دویچه‌پست شروع به خرید سهام دی‌اچ‌ال کرد. در سال 2001 به سهام کنترلی رسید و تا دسامبر 2002 تمام سهام موجود را به دست آورد. سپس شرکت دی‌اچ‌ال را در بخش اکسپرس خود جذب کرد، و استفاده از برند دی‌اچ‌ال را به سایر بخش‌ها، واحدهای تجاری و شرکت‌های تابعه دویچه‌پست گسترش داد. امروزه دی‌اچ‌ال اکسپرس نام تجاری دی‌اچ‌ال خود را با واحدهای تجاری مانند DHL Global Forwarding و DHL Supply Chain به طور مشترک استفاده می‌کند. این شرکت زمانی که Airborne Express را خریداری کرد، جای پای خود را در ایالات متحده مستحکم‌تر کرد.

دویچه‌بان

(49.726 میلیارد دلار در سال 2020)

دویچه‌بان یکی از شرکت‌های حمل‌و‌نقل آلمان است و بزرگ‌ترین شرکت حمل‌و‌نقل در این کشور و اروپاست. دفتر مرکزی آن در برلین قرار دارد. در سال 2015، این شرکت بزرگ‌ترین شرکت راه آهن از نظر درآمد بود و به طور کلی سالانه حدود دو میلیارد مسافر را جابه‌جا می‌کند.

این شرکت 26 سال پیش در سال 1994 تاسیس شد و به چندین شرکت تقسیم شده است که یکی از زیرمجموعه‌های آن بخش عمده زیرساخت‌های راه آهن را در آلمان اداره می‌کند.

دویچه‌بان خود را به عنوان دومین شرکت بزرگ حمل‌و‌نقل در جهان، پس از شرکت پست و لجستیک آلمان Deutsche Post/ DHL معرفی می‌کند و بزرگ‌ترین اپراتور راه آهن و مالک زیرساخت در اروپاست. دویچه‌بان بزرگ‌ترین شرکت راه آهن در جهان از نظر درآمد در سال 2015 بود.

این گروه به چندین شرکت از جمله DB Fernverkehr (مسافر در مسافت طولانی)، DB Regio (خدمات مسافری محلی) و DB Cargo (حمل‌و‌نقل ریلی) تقسیم می‌شود. شرکت تابعه گروه DB Netz همچنین بخش‌های زیادی از زیرساخت‌های راه‌آهن آلمان را اداره می‌کند و آن را به بزرگ‌ترین شبکه ریلی در اروپا تبدیل می‌کند.

این شرکت حدود نیمی از کل درآمد خود را از حمل‌و‌نقل ریلی به دست می‌آورد. نیمی دیگر از کسب‌و‌کار آن شامل مشاغل حمل‌و‌نقل و تدارکات و همچنین ارائه خدمات مختلف مربوط به حمل‌و‌نقل ریلی است. این شرکت بخشی از درآمد خود را از طریق قراردادهای حمل‌و‌نقل عمومی و خدمات پشتیبانی، نگهداری و توسعه زیرساخت به دست می‌آورد.

خط هوایی دلتا

(47.007 میلیارد دلار درآمد در سال 2020)

خطوط هوایی دلتا یکی از خطوط هوایی برتر در ایالات‌متحده است و هر روز بیش از 5400 پرواز انجام می‌دهد و به 352 مقصد در بیش از 50 کشور در شش قاره خدمات می‌دهد. این اپراتور همچنین دارای 9 هاب است و آتلانتا بزرگ‌ترین مرکز آن از نظر تعداد کل خروجی مسافران است. طبق رتبه‌بندی ما، این شرکت بزرگ‌ترین شرکت هواپیمایی در جهان است.

به دلیل کووید، دلتا بیش از 4/ 5 میلیارد دلار در سه ماه سوم سال 2020 زیان متحمل شد که به این معنی بود که مجموع ضررهای شرکت هواپیمایی به دلیل همه‌گیری بیش از 11 میلیارد دلار بود.

این شرکت در سال 1970 ناوگانی تماماً جت داشت و در سال 1972 خطوط هوایی نورت ایست را خریداری کرد. خدمات جا‌به‌جایی مسافر بر فراز اقیانوس اطلس را در سال 1978 با اولین پروازهای مستقیم از آتلانتا به لندن آغاز کرد. در سال 1987 نیز خطوط هوایی وسترن را خریداری کرد و در همان سال خدمات پرواز بر فراز اقیانوس آرام را با مسیرهای آتلانتا به پورتلند و اورگان به توکیو آغاز کرد. در سال 1991 تقریباً همه مسیرهای بر فراز اقیانوس اطلس را خریداری کرد و در آن زمان پیشروترین خط هوایی در سراسر اقیانوس اطلس بود. در سال 1997 اولین شرکت هواپیمایی بود که بیش از 100 میلیون مسافر را در سال جا‌به‌جا کرد. در آن سال نیز دلتا مسیرهای پروازی خود را به آمریکای لاتین گسترش داد و در همین سال یک شرکت ارائه‌دهنده خدمات پرواز ارزان‌قیمت را نیز به نام سانگ راه‌اندازی کرد.

این شرکت در سال 2005 با استناد به افزایش هزینه سوخت، اعلام ورشکستگی کرد و پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان، سهام آن مجدداً در سال 2007 در بورس اوراق بهادار نیویورک عرضه شد. در سال 2008 خط هوایی شمال غربی را خریداری کرد و ناوگان هوایی خود را گسترش داد.