حتی هدیه داور که اعطای یک ضربه پنالتی مشکوک پس از سوت پایان بازی بود هم نتوانست از شکست ۴بر۳ شاگردان وحید شمسایی برابر مراکش جلوگیری کند. ایران در دیداری که به وضوح دستپاچه بود، ابتدا با یک گل از رقیب پیش افتاد، اما درحالی نیمه نخست را به پایان رساند که ۴ گل دریافت کرده بود. بازگشت تیم ملی در نیمه دوم می‌توانست تکمیل شود، اما انگار برای زدن گل چهارم تا صبح زمان نیاز بود، چراکه استرس اجازه چنین کاری را نمی‌داد. پنالتی پایانی هم دیگر اوج تصمیم غلط کادرفنی بود که حتی کارشناسان فوتسال هم به آن اعتراض کردند؛ چرا سجاد یوسف‌خواه که نخستین جام جهانی عمرش را تجربه می‌کرد، باید پشت ضربه مرگ و زندگی می‌ایستاد که آن را به تیرک بکوبد؟ آن‌هم در ترکیب تیمی که پر از بازیکنان با سابقه بود. اصلا یکی از ایرادات اصلی که به وحید شمسایی وارد می‌شود، همین است که پرتجربه‌ترین تیم ملی دهه‌های اخیر را با خود به جام جهانی ۲۰۲۴ برد، اما اسیر کم‌تجربگی شد! میانگین سنی ایران در تاشکند، ۳۰ سال و ۴ ماه و ۱۷۲ روز بود تا به یکی از مسن‌ترین تیم‌های جام تبدیل شود. اما نتیجه چه بود؟ از دست رفتن حال و نگرانی از آینده‌ای که قرار است پس از بازنشستگی بازیکنانی مثل طیبی، رضا حسن‌زاده، سنگ‌سفیدی، احمد عباسی و‌... به وجود بیاید. در کل نمی‌توان به نتیجه و نمایش تیمی که وحید شمسایی به جام جهانی فرستاد، نمره قبولی داد. شاید بهتر باشد در ناکامی این تیم به شکل عمیقی تفکر کرد که در این راه قطع به یقین نمایش بحث‌برانگیز برابر فرانسه را هم نباید از قلم انداخت. دیداری که باعث به حاشیه راندن نام فوتسال ایران در دنیا شد و البته ثابت کرد شمسایی خودش هم ترس رویارویی با بزرگان را داشت؛ ما از برزیل واهمه داشتیم، اما حتی نتوانستیم از سد مراکش بگذریم!

 

اخبار مرتبط