بازگشت به ۲۲ سال قبل
کاری نداریم که مدت زمان بسته شدن ورزشگاه تا پایان بازسازی آن، حتی از دورهای که کل مجموعه ورزشی ساخته شد هم بیشتر به طول انجامیده، اما مساله اینجاست که بازهم باید حرفهای تکراری را به گوش دوستان برسانیم. ۲۲ سال قبل و در شروع دومین دوره لیگ حرفهای، پروژه بازسازی ورزشگاه آزادی آغاز شد و به همین دلیل دو تیم استقلال و پرسپولیس مجبور شدند بازیهایشان را در تختی برگزار کنند. الان که استادیوم فرتوت آزادی برای چندمین بار نیاز به تعمیرات دارد، بار دیگر همان ورزشگاه تختی با چمنی که تصاویر منتشر شده از آن وضعیت مطلوبی را هم نشان نمیدهد، میزبان سرخابیهاست. یعنی در مدت بیش از دو دهه، آیا پایتخت لیاقت ساخت یک مجموعه ورزشی آبرومند را نداشته که در شرایط اضطراری، سرخابیها با هواداران میلیونی خانه به دوش شوند؟ ما که این چند هفته را صبر میکنیم و منتظر بازگشایی دوباره آزادی میمانیم، اما این وضعیت درست نیست که بیخ گوشمان کشوری با کمتر از ۳ میلیون جمعیت (که بخش زیادی از آن هم مهاجر هستند) میزبان جام جهانی شود و ما برای یک ورزشگاه ساده «تایم شرینگ» به راه بیندازیم!