وقتی همه‌چیز رنگ سناریوسازی می‌گیرد
از کجا معلوم؟
چقدر زیبا! احتمالا این نقل قول بیرو در مصاحبه اخیرش را دیده یا شنیده باشید که گفت: «داستان پیوستن من به استقلال در نقل و انتقالات یک بازی هماهنگ شده بود و از قبل با سروش رفیعی، دانیال اسماعیلی‌فر، مهدی ترابی و آقا یحیی هماهنگ و صحبت کردم که درویش به خودش بیاید و پرسپولیس را جمع کند که بعد از این ماجرا همه‌چیز درست شد و قرارداد امید عالیشاه در شمال تمدید شد.» حیرت‌انگیز است؛ مگر نه؟ به همین راحتی یک بازیکن ملی‌پوش ادعا می‌کند که برای رسیدن به برخی اهداف، او و هم‌تیمی‌هایشان سناریوسازی کرده‌اند. کاری نداریم که مقصود آنها به خیال خودشان سر و سامان بخشیدن به امور باشگاه بوده، اما واقعا راه دیگری نبود و حتما باید روان میلیون‌ها هوادار به‌هم می‌ریخت تا توجه مدیرعامل جلب شود؟ حالا که مشخص شده همه آن ماجرا یک بازی بوده، از کجا معلوم مثلا ماجرای عدم تمدید قرارداد اوسمار که بیرانوند گفته، توام با حقه و نیرنگ نباشد؟ تا پیش از این هم بودند کسانی که از برخی فوتبالیست‌های محترم به سبب کنش‌ها و اظهارنظرهایشان دل خوشی نداشتند و حالا برای آنها ثابت شده که بی‌اعتمادی‌شان به آه و فغان اهالی این رشته خیلی هم بیراه نبوده است. از الان به بعد مردم باید هوشیار باشند هر اتفاق فوتبالی که قرار است افکار عمومی را جریحه‌دار کند، احتمالا یک قصه پشت سرش دارد و نباید دل کسی بلرزد. پس لازم است قبل از هر خبری، بپرسید از کجا معلوم که کار خودشان نباشد؟
