فرانسه از بن‌بست قدرت خارج می‌شود؟
مزیت‌های سیاسی المپیک برای مکرون
جاه‌طلبی غیر قابل انعطاف فرانسه ۱۶روز قابل توجه المپیک را رقم زده است، معجزه‌ای از برنامه‌ریزی و اجرای دقیق با هزینه ۴.۸میلیارد دلار. فرانسه با دو دور انتخابات غیرمنتظره قانون‌گذاری که به بن‌بست سیاسی منجر شد، وارد بازی‌های المپیک شد. پاریس با مشکلات حل نشده اما با اعتماد به نفس جدید از این بازی‌ها خارج خواهد شد. گابریل عطال، نخست‌وزیر در حال خروج، در مصاحبه‌ای گفت: «امروز، هیچ سیاستمدار مسوولی نمی‌تواند بگوید که فرانسوی‌ها به‌طور قطعی و پایدار دو پاره شده‌اند و هیچ چیز دیگر نمی‌تواند آنها را دور هم گرد آورد.»
به نظر می‌رسد که این یک تغییر مهم است. حتی اگر مشکلات سیاسی دوباره در هفته‌های آینده نمایان شوند، به نظر می‌رسد که غرور به‌دست‌آمده از این بازی‌ها یک دستاورد چشمگیر برای همه بخش‌های جامعه فرانسه است و برای مدت طولانی نیز مزه آن زیر زبان فرانسوی‌ها باقی خواهد ماند. گویی مدارس مشهور فرانسه که مهندسان و متفکران تحلیلی درجه یک جهان را تولید می‌کنند، راهی برای ترکیب با خالقان زیبایی هنری فرانسوی پیدا کرده‌اند و این بازی‌ها پاریس را به استادیوم مجلل و کارآمد و ساکنان آن را به برخی از مهربان‌ترین مردم روی زمین تبدیل کرده است. کارها به خوبی انجام شد. حزب رشد کرد. مردم فرانسه به‌شدت آرام شده‌اند. کلمه «bof» (مهم نیست) که لق‌لقه زبان فرانسوی‌ها است و شانه بالا انداختن‌هایشان دیگر دیده نمی‌شود و اینها جای خود را به یک لبخند به پهنای جهان داده است. پاریس به شهر هلهله و زمزمه تبدیل شده است. یک جامعه فراگیر فرانسه را شکل می‌دهد، از هر رنگ و منشائی می‌توان آدم پیدا کرد؛ درحالی‌که دو هفته پیش از آن بحث‌های پر تنشی در زمینه مهاجرت شده بود. آنها آغوش خود را به دیگر نژادها از سراسر جهان باز کرده بودند.
ماه عسل در فرانسه به‌زودی پایان خواهد یافت. المپیک، یک فرصت استراحت کوتاه از آن بن‌بست موجود در فرانسه بوده است. به هر حال این بازی‌ها تمام خواهند شد و سوالات اساسی -مانند اینکه چه کسی دولت را اداره می‌کند- بلافاصله پس از پایان بازی‌ها نمایان خواهند شد. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه که درخشش بازی‌های المپیک ممکن است خصومت گسترده علیه او را کاهش دهد، باید در هفته‌های آینده نخست‌وزیر جدیدی را معرفی کند، حتی اگر تعطیلات اوت کمی به او آزادی عمل و فرصت تنفس بدهد. البته وقتی صحبت از تاثیر ماندگار پیروزی ورزشی می‌شود، سوابق دلگرم‌کننده نیستند. پیروزی فرانسه در مسابقات جام‌جهانی فوتبال در سال۲۰۱۸، لحظه‌ای خوشایند برای ملت، در عرض چند ماه با جنبش اعتراضی «جلیقه زردها» همراه شد که فرانسه را تقریبا به بن‌بست کشاند.
تیم فوتبال معروفِ «سیاه، سفید، عرب» فرانسه که در سال۱۹۹۸ جام‌جهانی را به‌دست آورد و به محبوب ملت تبدیل شد، آن‌قدر فرانسه را تحت تاثیر قرار نداد تا جلوی ژان ماری لوپن را بگیرد تا رهبر متعصب جبهه ملی ضد مهاجر، از رسیدن به دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری در سال۲۰۰۲ منع شود. با این حال، در حال حاضر، فرانسه مورد تحسین جهانیان قرار دارد. تونی استنگوئه، رئیس کمیته المپیک پاریس، روز پنج‌شنبه به رادیو فرانس‌اینتر گفت: «این بازی‌ها هنوز در واقعیت زیباتر از احمقانه‌ترین رویاهای من هستند. ارزش چسبیدن به این چشم‌انداز بلندپروازانه را داشت و دیدن موج برادری احساس خوبی دارد.» چپ و راست که از هم جدا شده بودند در بازی‌ها المپیک وحدت قابل توجهی از خود نشان دادند؛ درحالی‌که پیش‌تر از هزینه‌های بسیار آن انتقاد می‌شد و آن را یک جاه‌طلبی کمرشکن برای فرانسه می‌دانستند.
