مزیت‌های توجه به بازار اختیار معاملات
بورس اختیار معامله شیکاگو (CBOE) در سال ۱۹۷۳ تاسیس شد و به‌عنوان قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین بازار در این حوزه شناخته می‌شود. وجود این بازار توسعه‌یافته سبب پیدایش شاخص‌های ریسک از جمله VIX شده است که بسیاری از فعالان بازارهای مالی در جهان با کمک آن بازده و ریسک خود را کنترل کرده و برای مدیریت دارایی‌‌های خود، استراتژی‌های بهینه را به‌کار می‌برند. عمق‌بخشی و توسعه بازار آپشن‌ها در ایران نیز این امکان را به مدیران دارایی و فعالان بازار سرمایه می‌دهد که ریسک خود را به‌صورت واقعی کنترل کرده یا در مقابل نوسانات شدید پوشش دهند. به‌نظر می‌رسد مسوولان و سیاستگذاران در حوزه اقتصادی و خصوصا بازار سرمایه به‌جای قیمت‌گذاری‌های دستوری و وضع قوانین کوتاه‌مدت برای حمایت از بازارها و به‌طور خاص برای حمایت از قیمت سهام در بورس که عمدتا نتایج عکس نیز می‌دهد، باید به‌دنبال توسعه ابزارهای مشتقه‌ای مانند اختیار معاملات در بورس باشند که خودبه‌خود منجر به امکان جلوگیری از زیان ناشی از افت قیمت سهام برای معامله‌گران خواهد شد.
نکته قابل‌توجه دیگر مبنی بر لزوم توجه بیش از پیش به بازار اختیار معاملات این است که این بازار می‌تواند جذابیت بسیار بالایی برای افرادی که با ریسک بالا معامله می‌کنند، ایجاد کند. هر‌چند بازارهای فارکس و کریپتوکارنسی در کلاس‌های دیگری از دارایی قرار می‌گیرند اما با توجه به اقبال معامله‌گران ایرانی در سال‌های اخیر به این بازارها، بسیاری از فعالان بازار سرمایه، این بازارها را رقیب بورس می‌دانند. از جمله ویژگی‌های این بازارها می‌توان نبود دامنه نوسان و همچنین امکان گرفتن اهرم (Leverage) توسط معامله‌گران دانست که بسیاری را برای کسب سودهای بالا به فعالیت در این بازارهای پرریسک ترغیب می‌کند. نبود دامنه نوسان و همچنین وجود اهرم (به شکل متفاوت با بازارهای مذکور) در بازار اختیار معاملات سبب امکان کسب سودهای بالا با تحمل ریسک بالا را برای معامله‌گران فراهم می‌سازد و از این منظر می‌تواند هم برای معامله‌گران بسیار جذاب شود، زیرا که محدودیت‌ها و مشکلات معامله‌کردن در فارکس و بازار رمزارزها را ندارد و هم باعث توسعه بیش از پیش بازار سرمایه خواهد شد.
