دنیای اقتصاد، اصفهان، علیرضا پویانسب: مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان اصفهان گفت: ۹۸ منطقه نمونه گردشگری در استان وجود دارد که برای حدود ۲۰ منطقه سرمایه‌گذار وجود دارد و برای دیگر مناطق نیاز به سرمایه‌گذار داریم. اللهیاری با اشاره به اینکه در رویکرد برنامه ششم استان، گردشگری به عنوان محور نخست توسعه درنظر گرفته شده است، ادامه داد: حوزه‌های صنعت و کشاورزی اشباع شده است و در سال‌های اخیر عملکرد نادرست در این حوزه‌ها خسارت‌های عظیمی مانند معضلات زیست محیطی و کمبود منابع آب به کشور وارد کرده است. وی با بیان اینکه در دو سال اخیر گردشگری رشد معنی‌دار و قابل توجهی در استان داشته است، افزود: در سال ۱۳۹۱ ما ۶۷ هزار گردشگر خارجی در اصفهان داشتیم، در سال ۹۲ بیش از ۱۱۰ هزار گردشگر خارجی و در ۹ ماه نخست سال ۹۳ نیز حدود ۱۶۰ هزار گردشگر خارجی وارد اصفهان شده‌اند. مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان ادامه داد: حضور گردشگران اروپایی نیز در اصفهان افزایش یافته و در حال حاضر گردشگران از کشور آلمان در رتبه نخست حضور در استان اصفهان قرار دارند.

وی تصریح کرد: در شرق و شمال استان، در حوزه گردشگری ظرفیت‌های زیادی وجود دارد اما در غرب و جنوب شرایط مطلوب نیست؛ در بحث گردشگری یکی از زیرساخت‌های اساسی، مساله نیروی انسانی و توسعه نرم‌افزاری است و بخش خصوصی می‌تواند در این بخش و در جذب توریست کمک کند.

اللهیاری در ادامه خاطرنشان کرد: بام ایران و مناطق پست کویری با تنوع آب و هوایی در اصفهان وجود دارد. تفاوت دما در نقاط مختلف استان اصفهان حدود ۳۰ درجه است که نشان‌دهنده تنوع اقلیمی در این استان است.

اللهیاری با بیان اینکه اصفهان جزو ۱۰ شهر پرجاذبه گردشگری دنیا محسوب می‌شود، تاکید کرد: اصفهان گزینه پایتخت گردشگری جهان اسلام در سال ۲۰۱۷ است و توسعه گردشگری در استان می‌تواند به توسعه گردشگری کشور کمک کند.

اللهیاری به بحث گردشگری در شهرستان‌های استان اصفهان اشاره و اضافه کرد: در شهرستان خور و بیابانک که یک اقلیم خشک و کویری دارد، توسعه گردشگری چنان شتابی پیدا کرده که مدیریت آن سخت شده است.

وی اعجاز گردشگری در مناطقی که با فقدان منابع مواجه هستند را بسیار موثر و کارگشا دانست و گفت: سازمان میراث فرهنگی تنها می‌تواند نقش قانون‎گذاری و نظارتی داشته باشد و باید یک عزم و همکاری عمومی وجود داشته باشد تا فعالیت‌ها به‌طور مناسب پیش برود.

فریدون اللهیاری در ادامه با بیان اینکه حساسیت و مطالبه‌گری نسبت به میراث فرهنگی یک امتیاز است، اظهار کرد: این مطالبه‌گری از طرف مردم و مسوولان، نشانه وجود پشتوانه برای میراث فرهنگی است. باید بین توسعه شهری و حفظ میراث فرهنگی تعامل و آشتی ایجاد شود.

وی با اشاره به وضعیت کلی میراث فرهنگی استان اظهار کرد: استان اصفهان در حوزه میراث فرهنگی در کشور یک استان ویژه است. بیش از ۲۰ هزار اثر شناخته‌شده در استان وجود دارد که از این تعداد حدود ۱۸۰۰ اثر به ثبت ملی رسیده‌اند.

اللهیاری با بیان اینکه در سال آینده باید آثار بیشتری به ثبت برسند، گفت: چهار اثر تاریخی شامل چهل ستون، مسجد جامع، میدان نقش جهان و باغ فین به ثبت جهانی رسیده‌اند و سه قنات شامل قنات‌های شهرهای میمه، وزوان و اردستان در نوبت ثبت جهانی سال ۲۰۱۶ قرار گرفته‌اند.

وی با تاکید بر اینکه می‌توان اصفهان را پایتخت صنایع دستی ایران دانست، اضافه کرد: ۱۸۴۰ نوع صنایع دستی در دنیا وجود دارد که از این تعداد ۳۶۵ مورد در کشور ما و ۱۹۶ مورد در استان اصفهان وجود دارد. یعنی حدود یک سوم صنایع دستی دنیا در ایران و دو سوم صنایع دستی ایران در اصفهان وجود

دارد.

مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان خاطرنشان کرد: در حوزه‌های شهرستانی و روستایی باید فعالان و جوانان با مباحث میراث فرهنگی و صنایع دستی آشنایی پیدا کنند تا این صنعت در شهرهای کوچک و روستاها توسعه یابد.

اللهیاری نیاز به مرمت و رسیدگی به آثار تاریخی و میراث فرهنگی در استان اصفهان را عاجل و در عین حال یکی از مشکلات میراث دانست و گفت: ۲۵۰ پروژه مرمتی تعریف شده و این حوزه توان سازمان را می‌گیرد. میراث نمی‌تواند تمام این مرمت‌ها، بازسازی‌ها و نگهداری‌ها را انجام دهد و به کمک مردم و دستگاه‌های مرتبط نیازمند است.

وی ادامه داد: در شهرستان‌ها از نظر شعاری میراث فرهنگی اهمیت زیادی دارد اما آیا اعتبار قابل توجهی به میراث فرهنگی در شهرستان‌ها اختصاص می‌یابد؟ وضعیت توزیع اعتبارات در حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری وضعیت آبرومندی ندارد. مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان ادامه داد: مقدار تخصیص اعتبارات در شهرستان‌ها به تعداد آثار، شاخص بودن آثار و عواملی از این دست بستگی دارد.

اللهیاری در پایان خاطر نشان کرد: باید بین توسعه شهری و حفظ میراث فرهنگی تعامل و آشتی ایجاد شود. در این راستا، شوراها می‌توانند نقش موثری داشته باشند. همچنین تخریب آثار باستانی و تاریخی به بهانه ساخت مکان‌های عام المنفعه نباید صورت پذیرد و شوراها می‌توانند در فرهنگسازی در این خصوص موثر باشند.