دالان بهشتی اقامتگاهی روی ابرها

گروه گردشگری: روستای ابر آرام گرفته بر دامنه کوه‌های منتهی به جنگل ابر و محصور در اعجاز ابرهای این جنگل هرساله پذیرای گردشگران زیادی از مناطق مختلف ایران یا طبیعت گردان خارجی است. گردشگرانی که به قصد جنگل ابر بعد از زیارت بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی راهی این منطقه می‌شوند، برای اتراق و شب مانی یا حتی برای اقامت چند روزه، می‌توانند در اقامتگاه‌هایی که در روستا برایشان تدارک دیده شده و توسط محلی‌ها اداره می‌شود، اسکان داشته باشند. روستای ابر در ۳۸ کیلومتری شهر شاهرود و دراستان سمنان قرار دارد. آقای مجیدآشوری مالک و اداره کننده یکی از این اقامتگاه‌ها با نام «دالان بهشت» می‌گوید: با بیشتر شناخته‌شدن جنگل ابر در چندین سال اخیر تعداد توریست در منطقه ما بالا رفت و نیاز به جایی برای اقامت و استراحت گردشگران حس می‌شد. من و خانواده‌ام حدود ۵ سال پیش تصمیم گرفتیم که از خانه‌ای که محل سکونت خودمان بود به این منظور استفاده کنیم.

آشوری می‌گوید: زمینی که اقامتگاه در آن واقع شده سال ۷۲ خریداری و طی این سال‌ها برای تجهیز و آماده‌سازی آن حدود ۱۰۰ میلیون هزینه کرده‌ایم. در حال حاضر این اقامتگاه ظرفیت پذیرایی و سرویس‌دهی به حدود ۴۴ نفر را دارد. درعین حال اقامتگاه‌های دیگری هم در روستا داریم که در زمان اوج سفر توریست‌ها به این منطقه در این خانه‌ها هم اسکان می‌یابند.

دروازه دالان بهشت در ابتدا به حیاطی بزرگ باز می‌شود و بعد از گذر از یک دالان کوتاه به هال بزرگی که محل پذیرایی و صرف غذا است وارد می‌شویم؛ اتاق‌های استراحت خانم‌ها و آقایان به صورت جداگانه در دو سوی خانه قرار گرفته و بعد از صرف غذا به صورت دسته جمعی، برای استراحت به اتاق خود می‌روند.

برگه زردآلو و پنیر محلی و... بخورید و ببرید!

غذاهایی که در اقامتگاه ارائه می‌شود همه ارگانیک بوده و با استفاده از مواد اولیه تهیه شده در روستا، پخته می‌شوند. در ایام اوج سفر به این منطقه، حدود ۲۵ نفر به‌طور ثابت در آنجا کار می‌کنند، که کار آشپزی تا راهنمایی محلی برای گشت و گذار در روستای ابر یا حمل‌ونقل را برای کسانی که احیانا با تور نمی‌آیند نیز انجام می‌دهند.

روستای ابر مجهز به آب، برق و گاز است و بنابراین زیرساخت‌ها برای ارائه خدماتی استاندارد برای یک اقامتگاه بوم‌گردی فراهم است. اما با این وجود زمستان‌های سرد این منطقه رفت و آمد در فصول سرد سال و به‌خصوص زمستان به ابر مشکل می‌شود. اقامتگاه آقای آشوری هم از اواخر آبان تا اواسط فروردین تعطیل است.

آشوری می‌گوید: به‌دلیل زمستان‌های طاقت فرسای این منطقه، به جز کوهنوردان حرفه‌ای کسی در آن ایام به ابر نمی‌آید و به همین دلیل اقامتگاه تا بهار تعطیل می‎شود. از سوی دیگر تا ۱۵ فروردین هم به خاطر دید و بازدیدهای عید نوروز و پایبندی افراد روستا به سنن و به جا آوردن دید و بازدیدها امکان‌پذیرایی از میهمانان را نداریم.

اما از چهاردهم به بعد با روی باز پذیرای توریست‌ها و میهمانان‌مان خواهیم بود. توریست‌ها بعد از ورود به روستا و چشیدن مزه غذاها و محصولات محلی، تبدیل به مشتریان ثابت خرید این محصولات می‌شوند و به این ترتیب جامعه محلی نیز از محل ورود این گردشگران و فروش محصولات طبیعی خود مانند برگه زردآلو و انگور و انواع لبنیات

و... منتفع می‌شود.

بله برونی روی ابرها!

به گفته آشوری در سال‌های اول که گردشگران وارد روستای ابر شدند گاهی تنش‌هایی میان مردم محلی منطقه و آنها به وجود می‌آمد که نتیجه تفاوت فرهنگی یا عدم اطلاع و گاه توجه گردشگران به عرف حاکم بر جامعه محلی بود. اما به مرور زمانی هم مدارای مردم روستا بیشتر شد و هم گردشگران با احترام به تفاوت‌های خود و روستاییان فضا را تبدیل به محیطی دلپسندتر و دوستانه‌‌‌‌تر کردند. به‌طوری که در سال‌های اخیر برنامه‌هایی با حضور توریست‌ها و روستاییان در حیات اقامتگاه برگزار می‌شود، بزرگان روستا به جمع گردشگران می‌آیند از گذشته‌های منطقه روایت می‌کنند، آوازهای محلی می‌خوانند و گاه دوتار می‌نوازند و حتی در سال گذشته برای دو نفر از گردشگران در محل اقامتگاه مراسم بله برون انجام شد!

آشوری در ادامه به مشکلات پیش روی خود برای آماده‌سازی اقامتگاه اشاره می‌کند و می‌گوید: ما طی این سال‌ها و با وجود طبیعت سختگیر این منطقه تلاش زیادی برای تجهیز این اقامتگاه کردیم اما هنوز هم با کمبودهایی

مواجهیم.

مثلا در زمان اوج سفر ما با کمبود جا برای خدمات‌رسانی به‌خصوص برای ارائه ناهار و شام به شکل دسته‌جمعی روبه‌رو هستیم و مجبوریم در خانه‌های مختلف از گروه‌ها پذیرایی کنیم و این نیاز به غذاخوری‌ای بزرگ‌تر البته با حفظ همان ساختار سنتی را نشان می‌دهد. واقعیت این است که ما به تنهایی از پس هزینه‌های آن بر نمی‌آییم و نیازمند کمک

دولت هستیم.

چنانچه می‌بینیم آشوری و خانواده‌اش توانستند با بهره گرفتن از ظرفیت‌های محلی خود، هم محلی برای انتفاع‌شان وهم جایی برای قرار و آسایش گردشگران جنگل ابر فراهم کنند و ضمن آن زمینه اشتغال پاره وقت را حداقل برای ۲۵ نفر از مردم روستا فراهم کنند.