کلیدواژه «خیانت»

گروه ورزش: به نظر می‌رسد بیخ پیدا کردن شکایت مانوئل ژوزه از پرسپولیس بدجوری مدیران این باشگاه را کلافه کرده است. امروز و سه سال بعد از پایان همکاری سرخپوشان با مربی پرتغالی، فدراسیون جهانی فوتبال آنها را موظف کرده علاوه بر تسویه طلب ژوزه و دستیارانش، جریمه قابل توجهی را هم بپردازند. برخی گمانه‌زنی‌های غیررسمی حاکی از آن است که این پرونده برای پرسپولیس چیزی حدود ۵ میلیارد تومان آب خواهد خورد؛ رقمی معادل استخدام ۵ بازیکن درجه یک یا به عبارت دقیق‌تر، حدود یک‌چهارم از بودجه‌ای که برای یک فصل صرف اداره باشگاه می‌شود!

حالا این مساله تشنج زیادی را در مجموعه پرسپولیس به وجود آورده و باعث شده مدیران این باشگاه، بار دیگر دچار تنش شوند. علی‌اکبر طاهری که در طول مدت چند ماهه سرپرستی‌اش در باشگاه پرسپولیس خیلی کم تن به مصاحبه می‌داد و می‌کوشید آرامش تیم را حفظ کند، حالا طاقتش را از کف داده و تهدید کرده که در مورد خیانت‌های مدیران قبلی افشاگری خواهد کرد. محور حرف‌های او، شیوه استخدام و اخراج مانوئل ژوزه است؛ مربی مطرحی که سال ۹۱ به مدت نیم‌فصل سرمربی پرسپولیس بود و این تیم را روی پله دوازدهم جدول تحویل سرمربی بعدی، یعنی یحیی گل‌محمدی داد! قرارداد این مربی در دوران محمد رویانیان بسته شده و حالا هم طبیعی است که بیشترین فشارها متوجه سردار باشد.

رویانیان، تحت حمایت یاران

حالا که بسیاری از اهالی فوتبال و از همه مهم‌تر مدیران فعلی پرسپولیس رویانیان را به خاطر نوع همکاری با ژوزه ملامت می‌کنند، یاران قدیمی او به حمایت از وی پرداخته‌اند. بهروز منتقمی که در آن زمان قائم‌مقام باشگاه پرسپولیس بود، راجع‌به مسائل اخیر می‌گوید: «من با رویانیان در یک دوره که در باشگاه پرسپولیس حضور داشت همکاری کردم. البته زمانی که قرارداد ژوزه امضا شد من در باشگاه حضور نداشتم، اما فکر می‌کنم اصلا درست نیست که مدیران فعلی پرسپولیس درباره تمام موضوعات خودشان قاضی باشند، حکم بدهند و آن را اجرا کنند. بهتر است مواردی از این دست از طریق مراجع قانونی پیگیری شود نه اینکه فقط در رسانه‌ها شلوغ‌کاری کنیم. چطور آن زمان که رویانیان شبانه‌روزی در باشگاه زحمت می‌کشید هیچ‌کس نبود که درباره چنین مسائلی شفاف‌سازی کند. اظهارنظرهای فعلی بیشتر شبیه تهمت و افترا است. مدیرعامل باشگاه مصوباتی را که هیات‌مدیره تصویب می‌کند اجرا خواهد کرد، اما مشکل کار اینجا است که فقط مدیرعامل باید در قبال هواداران و رسانه‌ها پاسخگو باشد. قطعا باشگاه پرسپولیس چیزی در خزانه‌اش نداشت که رویانیان آن را با خودش ببرد. او از هر طریق سعی می‌کرد پولی را به باشگاه تزریق کند تا پرسپولیس سرپا بماند.» همچنین جمشید زارع که اوایل دوران حضور رویانیان در فوتبال در کنار او بود، راجع‌به مسائل پیش آمده به سایت «کاپ» می‌گوید: «من در برهه‌ای با رویانیان به مشکل خوردم و از پرسپولیس جدا شدم اما حالا می‌فهمم رویانیان هر کاری کرده برای عزت و سربلندی پرسپولیس بوده است. محبوبیت او نزد هواداران پرسپولیس مشخص است و واقعا سزاوار این هجمه‌ها نیست. من به مدیریت رویانیان انتقادهایی را وارد می‌دانم، اما این همه اظهارنظر علیه او منطقی نیست. اگر کسی تخلفی کرده و اشتباهی انجام داده، دادگاه قضایی به پرونده او ورود می‌کند، دیگر این همه حرف و حدیث برای چیست؟»

پای وزیر وسط است؟

خود رویانیان اما عقیده دارد این جریانی که علیه او راه افتاده عمدی است و سناریو نوشته‌اند تا او را بزنند. مدیرعامل اسبق پرسپولیس حتی پای وزارت ورزش را هم وسط می‌کشد. رویانیان به سایت کاپ گفته است: «جریاناتی وجود دارد که برخی از افراد در آن سهیم هستند و از شخص دیگری دستور می‌گیرند. طاهری می‌خواهد با عنوان کردن برخی مسائل فرافکنی کند. موضوعات و پرونده‌های پیاپی و سریالی از سوی برخی رسانه‌ها و اشخاص قطعا جهت‌دار است و مطمئنا به دستور وزارت ورزش و شخص وزیر ورزش علیه من راه افتاده است. دلیل این روند را به خوبی می‌دانم. در حال حاضر نزدیک انتخابات هستیم و عده‌ای گمان می‌کنند من وابسته به جریان یا شخص خاصی هستم، در حالی که من هرگز انسان وابسته‌ای نبودم و به انتخابات هم کاری ندارم. اینها می‌خواهند از خودشان تعریف کنند. من را هم می‌زنند تا عزیز شوند. در حالی که تا آن بالایی نخواهد برگی از درخت نمی‌افتد. به زودی در نشست خبری که خواهم داشت تمام حرف‌هایم را می‌زنم.» او در مصاحبه‌ای دیگر به خبرگزاری فارس می‌گوید: «دو سال است به‌صورت سریالی من را می‌زنند چون با من خوب نیستند. بعد از من ۷ مدیر آمده و جالب اینجاست که هر ۷ مدیر را وادار کردند علیه من صحبت کنند. نمی‌دانم این مساله تا کجا قرار است ادامه داشته باشد. این جریان‌سازی باعث تاسف است.»

سوالات بی‌جواب

این روزها «خیانت» در حالی به کلیدواژه معادلات باشگاه پرسپولیس تبدیل شده که طبق معمول برخی از سوالات کلیدی هیچ جوابی پیدا نمی‌کنند. مهم‌تر از اینکه رویانیان و گروهش درست می‌گویند یا طاهری و همکارانش حق دارند، باید سراغ مقصر اصلی این ماجرا رفت. مورد مانوئل ژوزه اگرچه حاد است، اما اولین پرونده دو باشگاه پرسپولیس و استقلال در فیفا به شمار نمی‌آید. پیش از این بسیاری از مربیان و بازیکنان خارجی در پی قطع همکاری با این دو باشگاه، به خاطر وصول مطالبات‌شان به فیفا شکایت برده‌اند. مدیرانی که قراردادهای سهل‌انگارانه می‌بندند، بعد از مدتی می‌روند بی‌آنکه معلوم شود چه کسی آنها را بدون صلاحیت لازم بر مسند کار نشانده و اجازه داده آنها اموال دولتی را به این شکل از بین ببرند. راستی کی قرار است از این اسم‌ها بگذریم و سراغ سیستمی برویم که امثال رویانیان و طاهری را برای مدت کوتاه به کار می‌گیرد و خرابی‌های ناشی از دوران مدیریت ناقص آنها را برای سال‌های بعد به ارث می‌گذارد؟ از همه اینها گذشته، در طول این سال‌ها به دفعات دستمزد کارلوس کی‌روش به باد انتقاد گرفته شده و دستیار الکس فرگوسن به خاطر مواجبش در ایران زیر سوال رفته است. حالا وقت آن است که بپرسیم اگر کی‌روش با آن رزومه و موفقیت نسبی‌اش در ایران لایق این پول‌ها نیست، یکی مثل مانوئل ژوزه چه گلی به سر فوتبال ما زد که میلیاردها تومان خرج روی دست مردم ایران گذاشت؟