مساله مقبولیت!

گروه ورزش: پرسپولیس و استقلال مسابقات هفته سوم لیگ برتر را با شکست در برابر دو تیم اصفهانی به پایان رساندند. سرخپوشان در دیار زاینده‌رود به سپاهان باختند و استقلالی‌ها در تهران مقابل ذوب‌آهن زانو زدند. بعد از این نتایج، استقلال صدرنشین به رده چهارم جدول سقوط کرد و پرسپولیس در اتفاقی بی‌نظیر درست روی آخرین پله جدول ۱۶ تیمی لیگ برتر ایستاد.

در چنین شرایطی شاید انتظار می‌رفت مدیران استقلال به خاطر دو پیروزی قبلی با پرویز مظلومی مدارا کنند و در عوض پرسپولیسی‌ها برانکو و تیم یک امتیازی‌اش را تحت فشار بگذارند. با این وجود آنچه در عمل رخ داد کاملا متفاوت بود. بر این اساس هیات‌مدیره پرسپولیس به‌طور قاطع حمایتش از برانکو را اعلام کرد، اما می‌شد در اظهارنظرهای مدیران و مسوولان استقلال، عباراتی مثل احضار مربی و بازخواست او را پیدا کرد. اینکه چنین تفاوت بزرگی از کجا می‌آید، می‌تواند یک پرسش مهم و اساسی باشد.

انتخاب روی لبه تیغ

آغاز دردسرهای پرویز مظلومی بعد از تنها یک باخت، بار دیگر نشان می‌دهد گزینش او برای هدایت استقلال در لیگ پانزدهم، یک انتخاب با ریسک بالا بوده است. حقیقت آن است که پایگاه اجتماعی مظلومی بعد از باخت در دربی ۷۴ به شدت سقوط کرد و خیلی‌ها در مورد توانایی‌های فنی او دچار تردید شدند. مظلومی که همان سال با یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های تاریخ استقلال نتوانسته بود قهرمانی لیگ را برای هواداران به ارمغان بیاورد، بعدتر راهی آلومینیوم هرمزگان و مس کرمان شد، اما در هیچ‌یک از این دو تیم موفق عمل نکرد تا برای مدتی خانه‌نشین شود. استقلالی‌ها در چنین شرایطی سراغ او رفتند و از وی به‌عنوان سرمربی تیم‌شان در فصل جدید نام بردند. مظلومی کارش را با دو پیروزی شروع کرد تا موقتا فضا را به سود خود تعدیل کند، اما فرارسیدن اولین باخت کافی بود تا انتقادها از سر گرفته شود. فقط به این بخش از مصاحبه حیرت‌انگیز حسن روشن با سایت «ورزش سه» توجه کنید: «تردید نکنید استقلال نمی‌‌تواند جزو ۳ تیم اول باشد. من پیش از فصل هم گفتم که استقلال را باید به یک مربی کاربلد خارجی بدهند و بعد تیم‌های پایه را با مربیان خوب پر کنند. فقط در این صورت است که استقلال می‌‌تواند درست شود. خدا کند که استقلال با پورحیدری و مظلومی به تیم ۱۵سال پیش برنگردد.»

زیر سایه گذشته

در نقطه مقابل اما، برانکو ایوانکوویچ به اتکای گذشته درخشانی که در ایران داشته، همچنان مورد اعتماد هواداران پرسپولیس است. او که نخستین تجربه سرمربیگری‌اش را در تیم ملی ایران از سر گذراند، توانست به عناوین مهمی مثل قهرمانی در بازی‌های آسیایی بوسان، سومی در جام ملت‌های آسیا و صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ دست پیدا کند. پرسپولیس در فصل نقل‌وانتقالات تیم کم‌هزینه و جمع‌وجوری بست، اما همه می‌دانند که برانکو در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ یک نسل طلایی در فوتبال ایران ساخت و حالا تماشای حاصل کار او در پرسپولیس، ارزش کمی بردباری را دارد. بدون تردید باید گفت حجم حمایت‌های مردمی از کادر فنی سرخپوشان کم‌نظیر بوده و همین فضا باعث شده مدیران باشگاه هم متفق‌القول به پشتیبانی از برانکو بپردازند.

تفاوت‌های اساسی

اینکه در پایان فصل پرویز مظلومی موفق‌تر خواهد بود یا برانکو، سوالی است که جوابش را هیچ‌کس نمی‌داند. هرچه باشد اما فعلا در مشی مربیان دو تیم می‌توان تفاوت‌های بسیار بزرگ و مهمی را حس کرد. هرچقدر برانکو اعتماد به نفس دارد و کاراکتر خودش را برای مبارزه با همه مشکلات کافی می‌داند، پرویز مظلومی سعی می‌کند از اعتبار دیگران استفاده کند. او همین دیروز به خبرگزاری تسنیم گفته بود: «از خانواده ناصر حجازی تشکر می‌کنم که از استقلال و من حمایت کردند. همچنین فرهاد مجیدی نیز تماس گرفت و به من بابت شکست مقابل ذوب‌آهن دلداری داد. حمایت مجیدی به من دلگرمی داد.» ظاهرا مظلومی در تلاش است تا پشت اسم‌هایی مثل حجازی و مجیدی پنهان شود، اما آن سوی میدان برانکو بدون ترس و نگرانی، دقیقا با مسوولیت خودش روی اسم صادقیان و گابریل خط قرمز می‌کشد، سیدجلال حسینی را پس می‌زند و بنگر را روی نیمکت می‌نشاند. کلید این همه تفاوت انگار فقط دو کلمه است؛ مساله مقبولیت!