رئیس شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی دولت نهم در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد»
به‌دلیل اعتبارات کم بعضی‌از پروژه‌ها را تکمیل نکردیم
حمید رجبی: «بالغ بر ۳ هزار و ۸۰۰ پروژه ناتمام و شروع‌نشده ورزشی در کشور وجود دارد که برای اتمام عملیات اجرایی این پروژه‌ها به اعتباری بالغ بر هفت هزار میلیارد ریال نیازمندیم. » این بخشی از حرف‌های محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان بود که چند روز پیش در کنفرانس خبری خود بیان کرد. البته این همه صحبت‌های وزیر در مورد ساختوسازهای نیمه‌کاره دوره‌های پیش از خود نبود چون اگر به آماری که آقای وزیر از تعداد این پروژه‌ها و هزینه تکمیل آنها داده است دقت کنیم متوجه گرفتاری بزرگی که ورزش ایران با آن درگیر است می‌شویم.
حمید رجبی: «بالغ بر ۳ هزار و ۸۰۰ پروژه ناتمام و شروع‌نشده ورزشی در کشور وجود دارد که برای اتمام عملیات اجرایی این پروژه‌ها به اعتباری بالغ بر هفت هزار میلیارد ریال نیازمندیم.» این بخشی از حرف‌های محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان بود که چند روز پیش در کنفرانس خبری خود بیان کرد. البته این همه صحبت‌های وزیر در مورد ساختوسازهای نیمه‌کاره دوره‌های پیش از خود نبود چون اگر به آماری که آقای وزیر از تعداد این پروژه‌ها و هزینه تکمیل آنها داده است دقت کنیم متوجه گرفتاری بزرگی که ورزش ایران با آن درگیر است می‌شویم. «طبق آخرین عددی که به من داده شده ۳ هزار و ۷۸۰ پروژه ناتمام و شروع‌نشده در کشور داریم که در دولت گذشته بدون استراتژی و پیش‌بینی منابع و بدون هماهنگی‌های لازم کلنگ زده شده است. با اعتبارات فعلی، پیش‌بینی می‌شود تمام شدن این پروژه‌ها به ۵۰ سال زمان نیاز دارد.» اما صحبت‌های وزیر در مورد مشکلات پیش رو و مبلغ مورد نیاز برای تکمیل پروژه‌ها زمانی بیشتر به چشم می‌آید که بدانیم بودجه سالانه وزارت ورزش تنها ۲۰۰ میلیارد تومان است که احتمالا ۶۰ درصد آن نیز محقق نخواهد شد و فاصله زیادی تا اعتبار مورد نیاز برای تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام دارد.
پدر معنوی یا پدر ساخت‌وساز نیمه کاره؟
علی آقا محمدی، عضو سابق هیات مدیره باشگاه استقلال تهران چند سال پیش در یک برنامه رادیویی گفته بود: «محمد علی‌آبادی در بخش ساخت‌وساز، مدیریت موفقی داشته، او با کنسرسیوم‌های بزرگ ساخت ارتباط نزدیکی دارد پس نباید از رشد ساختوسازهای ورزشی تعجب کرد.»
علی‌آبادی که در آغاز کارش در مسند ریاست سازمان تربیت بدنی، زیاد در جریان امور ورزش کشور نبود و حتی با برخی ورزش‌ها آشنایی هم نداشت، با استارت ساخت چندین پروژه عمرانی، کمی آتش انتقادات نسبت به حضورش بر ریاست سازمان را ملایم‌تر کرد.
در آن روزها محمد علی‌آبادی و همکارانش در هر محفلی که حضور پیدا می‌کردند، یکی از افتخارات خود را ساخت‌وساز ورزشگاه‌ها و مجموعه‌های ورزشی عنوان می‌کردند. علی‌آبادی که نزدیکانش او را به دلیل همین ساخت‌وسازهایش، پدر ورزش ایران می‌نامیدند از رساندن سرانه فضای ورزشی کشور به بیش از یک متر برای هر نفر سخن می‌گفت و اعتقاد داشت چنانچه دولت نهم ۴ سال دیگر به کارش ادامه می‌داد، این رقم به استاندارد جهانی ۲ متر برای هر نفر می‌رسید! ولی کیست که نداند علت انباشته شدن این پروژه‌های نیمه‌تمام ورزشی سفرهای استانی رئیس‌جمهور وقت بود که به هر استانی که سفر می‌کرد وعده ساخت یک سالن برای ورزش آقایان و یک سالن برای بانوان را می‌داد!
دفاع از عملکرد رئیس
اما در حالی که وزیر ورزش و جوانان با ارائه آمار و ارقام مدعی است که در زمان ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد و ریاست وقت علی‌آبادی بر سازمان تربیت بدنی این پروژه‌های نیمه تمام ورزشی بدون انجام کار مطالعاتی و کارشناسی انجام شده است، حسین هادیانی، رئیس سابق شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی که از سال ۸۴ تا ۸۸ در این شرکت مشغول به کار بود در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای اقتصاد» با دفاع از عملکرد سازمان تربیت بدنی وقت و مجموعه خود، از تهمت‌های به گفته او «ناجوانمردانه‌ای» که علیه آنها مطرح می‌شود، گلایه کرد: «در زمان دولت نهم و دهم ما شدیدا پیگیر افزایش سرانه فضاهای ورزشی برای مردم و به‌خصوص جوانان بودیم. رئیس سازمان تربیت بدنی هم به‌شدت پیگیر ساخت چنین فضاهایی بود و ما هم موظف بودیم طرح‌های آنها را عملیاتی کنیم.» تایید تلویحی تعداد پروژه‌های اعلام شده از سوی وزیر اما نکته جالبی است که هادیانی آن را با اختلافی کوچک می‌پذیرد: «تعداد پروژه‌های ورزشی اعلام شده کمی متفاوت است. در آن زمان پروژه‌های نیمه تمام ما کمتر از ۳هزار تا بود. ما همین تعداد پروژه را شروع کردیم و خیلی از آنها را به سرانجام رساندیم و تکمیل کردیم و تقریبا در هرماه تعدادی از این پروژه‌ها را افتتاح می‌کردیم. به نظر من این سیاست بدی نبود چون از داخل همین سالن‌های ورزشی که ما افتتاح کردیم کلی ورزشکاران بااستعداد کشف و معرفی شدند. با این حال ما الان هم درخصوص سرانه‌های ورزشی از نرم جهانی عقب هستیم و اگر بخواهیم این عقب‌ماندگی را جبران کنیم باید به ساخت‌وساز ادامه دهیم.»
در حالی‌که یکی از نقدها به ساختوسازهای دوره علی‌آبادی مدل سوله‌سازی به جای استادیوم‌سازی است هادیانی از این سیاست هم دفاع می‌کند: «الان از ما ایراد می‌گیرند که چرا آن زمان پروژه‌ها را کلنگ می‌زدیم اما به مرحله بهره‌برداری و افتتاح نمی‌رسید. باید در نظر بگیریم که بودجه آن زمان سازمان محدود بود و بزرگ‌ترین مشکل ما تملک زمین برای ایجاد فضای ورزشی بود. به همین خاطر ما در شهرهای کوچک به سمت ساخت‌وساز سوله‌های ورزشی رفتیم ضمن اینکه ما در این مدت حدود ۱۵ استادیوم ورزشی ۱۵هزار نفری ساختیم که ازجمله آنها می‌توان به استادیوم شهید باهنر کرمان، استادیوم همدان، استادیوم ۲۰ هزار نفری بندرعباس، استادیوم سردارجنگل رشت و استادیوم امام خمینی(ره) اراک اشاره کرد، ضمن اینکه استادیوم یادگار امام تبریز در زمان ما و با پیگیری علی‌آبادی تکمیل و تجهیز شد.»
آمار وزیر اشتباه است
هادیانی با دفاع از کارشناسی بودن پروژه‌های ورزشی زمان خود در این خصوص گفت: «کلیه پروژه‌های ساخته‌شده در زمان بنده از طریق مهندسان مشاور و طراحان کارشناس اجرایی می‌شد و قصد دفاع محض از علی‌آبادی را ندارم. اما چون یک مهندس هستم برای کاری که ارائه می‌دهم ارزش زیادی قائل هستم بنابراین آماری را که اخیرا گودرزی، وزیر ورزش و جوانان داده است قبول ندارم. تعداد پروژه‌ها درست نیست و درصد تکمیل بعضی از این پروژه‌ها هم بیشتر از چیزی است که اعلام شده. مشخص است که اطلاعات مناسبی در اختیار ایشان قرار نگرفته است. خوب بود آقای وزیر این اطلاعات را تفکیک می‌کردند و به‌طور دقیق می‌گفتند چقدر از این اعداد متعلق به دوران ما و چقدر مربوط به دوره‌های قبل‌تر از ما است.»
هادیانی با اشاره به موافقت مجلس شورای اسلامی در سال ۹۲ با مشارکت خیرین در تکمیل پروژه‌های نیمه تمام دولتی ورزشی گفت: «این مصوبه به وزارت ورزش و جوانان اجازه می‌دهد پروژه‌های نیمه‌تمام دولتی خود را براساس آیین‌نامه اجرایی که به تایید معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهوری و تصویب هیات وزیران می‌رسد، با استفاده از مشارکت خیرین تکمیل کند. الان اعتبارات خوبی به ورزش می‌دهند. زمان ما این اعتبارات کافی نبود. دلیل فرسایشی شدن بعضی پروژه‌ها هم همین بود. به‌دلیل همین اعتبارات کم ما بعضی از پروژه‌های ورزشی را نتوانستیم تکمیل کنیم.»
ارسال نظر