یــــــــادداشت
این سکوها برای فوتبال گریه میکنند
هرچه روی سکوها نگاه میکنیم خبری از تماشاگر نیست. استقلال ۵۰۰۰ نفر به ورزشگاه میکشاند، پرسپولیس ۱۵۰۰۰ نفر هرچه انتظار میکشیم از درهای ورودی موج موج تماشاگر به روی سکوها بیاید و همه باهم یک صدا اسم تیم محبوبشان را فریاد بزنند چیزی جز فریاد سکوت نمیبینیم.
سعید علیپور
هرچه روی سکوها نگاه میکنیم خبری از تماشاگر نیست. استقلال ۵۰۰۰ نفر به ورزشگاه میکشاند، پرسپولیس ۱۵۰۰۰ نفر هرچه انتظار میکشیم از درهای ورودی موج موج تماشاگر به روی سکوها بیاید و همه باهم یک صدا اسم تیم محبوبشان را فریاد بزنند چیزی جز فریاد سکوت نمیبینیم. ۱- چه بر سر فوتبال و تماشاگران ما آمده؟ پس کو فریادهای یکصد هزار نفری، هوادارانی که مو به تن بازیکن حریف سیخ میکردند ؟ پس کو فریادهایی که به بازیکنان مهمان نیرو و نشاط میداد که پشت سر هم حمله کنند؟ دلیل این همه افت تماشاگران چیست؟
۲- افزایش قیمتها؛ موضوعی که حالا خیلیها آن را به سازمان لیگ ربط میدهند پیش از شروع لیگ از افزایش قیمت بلیت خبر داد و بهاین ترتیب تماشاگرانی که در سالهای گذشته میتوانستند با تهیه بلیت ۲هزار تومانی مجوز حضور در طبقه اول ورزشگاه آزادی را به دست بیاورند، در لیگ دهم با ۸ هزار تومان چنین فرصتی پیدا میکنند.رییس سازمان لیگ خبر میدهد که هنوز قیمت بلیت مسابقههای لیگ گران نشده و معتقد است که طرح افزایش قیمت بلیت برای هزینههای باشگاهها لازم است؛ «با توجه به آخرین بازدید AFC از سازمان لیگ برتر و ارزیابیهای آنها از لیگ ما قیمت بلیتها براساس کارشناسی سازمان لیگ تایید شده است، البته من نه بهعنوان رییس سازمان لیگ، بلکه بهعنوان یک کارشناس باید بگویم که افزایش قیمت بلیتها میتواند یکی از دلایل کاهش تماشاگران باشد»۳- محرومیتهای تماشاگران میتواند دلیل دیگری باشد برای افت تماشاگران؛ هیچ مسابقهای بدون حضور تماشاگر معنا و مفهومیندارد، هیچکس در این فوتبال دوست ندارد این رشته بی روح، بدون تماشاگر و در سکوت مرگبار برگزار شود و محرومیتهای تماشاگران طرز فکر اشتباهی است . بهتر است به جای این همه وقت گذاشتن برای رفع محرومیت از بازیهای خانگی، راهکارهایی را جستوجو کنیم تا تماشاگر با شعارهای زشت خود فضای ورزشگاهها را به آلودگی نکشاند.در فوتبالی که خودش روی هم رفته ۴۰ هزار نفر را به ورزشگاه نمیکشاند دیگر محروم کردن تماشاگران یک عمل بسیار کشنده است برای فوتبال ما و باید نگرش جدیدی دراین مورد پیاده شود.۴- شاهکارهای نتیجه دو تیم پایتخت؛ وقتی تماشاگر ببیند تیمش یک بازی مساوی میکند،یک بازی میبرد، یک بازی میبازد و دوباره مساوی میکند! و نتایجش باب طبعش نیست وقتی تیمینه خوب بازی میکند و نه خوب نتیجه میگیرد، دیگر تماشاگر به چه دل خوش کند؟ وقتی ببیند دوباره ۹۰ دقیقه باید حرص و جوش بخورد و آخر تیمش نتیجه نگیرد برای چه به ورزشگاه بیاید؟ شاید دلیل اصلی نتایج این باشد که باشگاهها خصوصیسازی شوند و هرکسی جای خود را بداند، اختلاف سطح فوتبال درایران با کشورهای پیشرفته جهان، خصوصیسازی باشگاههای ایرانی را میطلبد.
۵- تماشاگران فوتبال در ایران که یکی از اصلیترین عناصر پیشرفت این ورزش در سالهای متمادی بوده اند با حضور در ورزشگاهها همواره به عنوان یاری دهنده باشگاهها و تیم ملی به حساب آمدهاند. این عنصر گرانبها در حالی در سرما و گرما یاری دهنده باشگاهها و تیم ملی بوده که کشورهایی چون امارات و قطر با هدر دادن مخارج میلیاردی از آن بیبهرهاند. از سوی دیگر حضور ۴ نماینده پرطرفدار ایران در لیگ قهرمانان آسیا موجب شده تا حضور هر چه پرشورتر هواداران در ورزشگاهها بیش از گذشته احساس شود. این در حالی است که در طول فصل جاری تعداد این تماشاگران مخصوصا برای استقلال و پرسپولیس به شدت کاهش داشته است.
دراین فوتبالی که همه بد آن را میگویند، اما برای صندلی ریاستش سر و دست میشکنند، فوتبالی که در آن همه متهم به کاسب بودن میشوند، اما بازهم عدهای خواب ریاستش را میبینند! کسی به فکر سکوت مرگبار سکوهای ورزشگاه نیست... .
ارسال نظر