سعید علی حسینی با دنیای ورزش وداع کرد
بدرود قهرمان مظلوم، بدرود
فدراسیون جهانی وزنه‌برداری با محرومیت مادام‌العمر سعید علی حسینی، آب پاکی را روی دستان همه ورزش دوستان ایران ریخت. به گزارش خبرگزاری‌ایسنا، پس از یک سال پرفراز و نشیب در وزنه‌برداری ایران و با سپری شدن روزهایی که همچون سالی برای علی حسینی و خانواده‌اش می‌گذشت، سرانجام هیچ کدام از تلاش‌های انجام شده و نشده مسوولان ورزش‌ایران در فدراسیون جهانی کارگر نشد و شنبه ۱۵ آبان ۱۳۸۹، فدراسیون جهانی به صورت رسمی‌نام سعید علی حسینی را به جمع دوپینگی‌های وزنه برداری دنیا در سال ۲۰۰۹ اضافه کرد و در ذیل بخش جریمه‌ها، محرومیت همیشگی را برای او در نظر گرفت.
علی حسینی و رضازاده
همه آنهایی که از نزدیک از اوضاع وزنه‌برداری با خبر بوده و هستند، بر‌این موضوع صحه می‌گذارند که رضازاده هیچ گاه با پدر و پسر علی حسینی رابطه چندان دوستانه‌ای نداشته و پخش شدن اخبار گوناگون از درگیری‌های او با عزیز و سعید علی حسینی خود گواهی بر‌این ماجرا بود. سابقه‌این درگیری‌ها حتی به زمانی می‌رسد که هر دو در تیم ملی، زیرنظر ایوانف تمرین می‌کردند. روزهایی که علی حسینی روند صعودی خود را با سرعت بیشتری آغاز کرده بود، اما این اختلاف نظرها و درگیری‌ها زمانی به صورت مشخص خود را نشان داد که در اوایل سال ۲۰۰۹ و پس از رکوردشکنی‌های سعید، پدرش از حضور او در تیم ملی احساس خطر کرد و طی نامه‌ای از بهرام افشارزاده - رییس وقت فدراسیون وزنه‌برداری- خواست تا پسرش در کنارش و در اردبیل تمرین کند. عزیز علی حسینی از این ماجرا چنین یاد می‌کند: «من پیش از این که سعید به اردو برود، گفتم که این بچه من ۲۱ سالش است و می‌خواهم که درسش را در کنار وزنه‌برداری تمام کند. دیپلمش را بگیرد، بعد بیاید در اردو. این موضوع را به صورت کتبی به افشارزاده نوشتم. افشارزاده نامه من را به حسین رضازاده - مدیر وقت تیم‌های ملی وزنه‌برداری - تحویل داد. رضازاده هم نامه من را به جای‌این که مطالعه کند و بگوید که سعید علی حسینی اردو نرود، پاره کرد و بیرون انداخت. سعید بعدا آن نامه را در اردو پیدا کرد. اینها (کادر فنی) از قبل می‌خواستند که سعید را محروم کنند. حضور سعید در اردو هم چندان با روی خوش و حمایت و تشویق همراه نبود. او به صراحت اعلام می‌کند که بارها در اردو مورد بی‌مهری قرار گرفته است. «من بارها در اردو مورد بی‌مهری‌های رضازاده قرار می‌گرفتم. وقتی بقیه بچه‌ها به وزنه‌هایی در حد رکوردهای‌ایران می‌رسیدند، چند سکه پاداش می‌گرفتند، اما وقتی من در اردو رکوردهای جهانی را هم می‌زدم، رضازاده بلند می‌شد و از سالن می‌رفت. وقتی ۲۱۰ کیلوگرم را در یک ضرب زدم، رضازاده سالن را ترک کرد. وقتی ۲۱۵ کیلوگرم را هم زدم، باز هم سالن را با ناراحتی ترک کرد. وقتی ۲۵۰ کیلوگرم در دو ضرب زدم، همین کار را تکرار کرد و هر بار با بهانه‌ای اعلام می‌کرد که اینها فایده‌ای ندارد. چرا باید با من این رفتار را انجام می‌داد؟ آیا با این رفتار اکنون نباید شک کنم که می‌خواستند من را قربانی کنند؟ وقتی من در کره‌جنوبی گفتم که می‌خواهم از نمونه‌ام آزمایش DNA به عمل آید تا ببینم واقعا این نمونه مال من است که مثبت شده یا نه؟ افشین ریاحی - مسوول روابط بین‌الملل فدراسیون وزنه‌برداری و برادر داراب ریاحی نایب رییس فدراسیون - گفت که احتیاجی به این کار نیست. مشکل تو حل می‌شود. حتی رضازاده پیش از حضور در مجارستان به من گفت که تو مشکلی نداری و می‌توانی در رقابت‌های قهرمانی کشور وزنه بزنی. حالا چطور شده به یک باره من دوپینگی شده‌ام. حتی من می‌دانم که ایان، (رییس فدراسیون وزنه‌برداری جهان) رضازاده را آنچنان قبول ندارد و از ما خواسته بودند که مسوولان بلندپایه ما به آنجا بروند.» سعیدعلی حسینی در پایان تاکید کرد: باز هم می‌گویم که من دوپینگ نکرده‌ام. این دسیسه‌ای بود که برای من چیده شد و امیدوارم خائنان تقاص این کار را پس بدهند.
شریفی: بالاخره او را هم نابود کردند
رشید شریفی رقیب اصلی سعید علی‌حسینی در دسته فوق سنگین تیم‌های ملی وزنه‌برداری طی سال‌های گذشته که او هم اوایل سال جاری دوپینگش به طرزمشکوکی مثبت اعلام شد گفت: بالاخره سعید را هم نابود کردند. قهرمان سابق دسته فوق سنگین آسیا که هم اکنون در دوران محرومیت به سر می‌برد، پس از شنیدن خبر محرومیت مادام‌العمر سعید علی‌حسینی گفت: سعید رقیبم بود ولی دلم برایش سوخت. می‌دانم که چه زحمت‌هایی کشیده و چه سختی‌هایی تحمل کرده بود تا موفق شود. وی ادامه داد: او به قدری توانمند بود که می‌توانست چندین دوره برای ایران مدال ارزشمند کسب کند. من امیدوارم خدا جواب بانیان این کار را بدهد. شریفی در ادامه افزود: من فکر می‌کنم آنها چند وقتی بود که منتظر خبر بودند. تا آنجا که شنیده بودم امیدشان را از دست داده بودند و این خبر به طور حتم برای سعید چندان تازگی ندارد، اما به هر حال خبر بدی بود.
آرزوهایی که بر باد رفت
شاید بسیاری پس از کش و قوس‌هایی که پرونده علی حسینی داشت، به این اعتقاد رسیده بودند که دیگر کار علی حسینی تمام است. وزنه‌برداری که می‌توانست اسطوره‌ای دیگر در ورزش ایران باشد، در همان نوگلی، پرپر شد. ورزشکاری که در هر مسابقه‌ای که شرکت کرد، لیاقت‌های خود را نشان داد. شاید در طالع او حتی یک بار بالای سربردن وزنه در رقابت‌های بزرگسالان جهان و المپیک نوشته نشده بود، اما تا ابد همه علاقه‌مندان به ورزش و وزنه‌برداری ایران از او به عنوان «قهرمانی مظلوم» یاد خواهند کرد.
بی‌شک علی حسینی یک پدیده نادر در وزنه‌برداری بود که غرض‌ورزی‌ها و اهمال کاری‌های فدراسیون وزنه‌برداری؛ این سرمایه ملی را سوزاند. بدرود قهرمان و رکورددار جوانان جهان، بدرود پدیده وزنه‌برداری ایران، بدرود غول جوان وزنه‌برداری دنیا، بدرود قهرمان مظلوم، بدرود.
ارسال نظر