پویا عباسی

محمدعلی صنعتکاران در گفت‌و‌گوی اخیر خود با یکی از خبرگزاری‌ها بار دیگر مسوولیت شکست کشتی ایران در المپیک ۲۰۰۸ پکن را متوجه خود و کادرفنی دانسته و رییس فدراسیون را در این ماجرا بی‌تقصیر خوانده است. نایب‌رییس فدراسیون کشتی در هشتمین دهه از زندگی‌اش، ‌هنوز تحت تاثیر فیلم فارسی‌های دوران جوانی‌اش به نظر می‌رسد؛ او در حالی خودش و کادر فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی را مسوول ناکامی ‌در المپیک پکن می‌داند که محمدرضا یزدانی خرم بارها اعلام کرده بر تمام مسائل کشتی اشراف داشته و همواره در موقعیت‌های مختلف بهترین تصمیم ممکن را گرفته است.

صنعتکاران به عنوان نفر دوم فدراسیون یزدانی خرم و مدیر فنی تیم‌های ملی کشتی، سهم بسیاری در ناکامی‌ کشتی ایران در المپیک پکن دارد، اما او خود را جلوی یزدانی خرم می‌اندازد تا رییس را از برخورد پیکان تیز انتقادها،‌ در امان نگه دارد. قهرمان سابق کشتی آزاد جهان، ‌در سن ۷۲ سالگی،‌ سرد و گرم چشیده و پخته به نظر می‌آید و از جایگاه قابل احترام نزد گوش شکسته‌ها برخوردار است، اما معلوم نیست چرا می‌خواهد رییس فدراسیون کشتی را از مجموعه‌ای جدا کند که همگی به سهم خود باعث به دست آمدن بدترین نتیجه تاریخ کشتی ایران در المپیک شدند. نایب‌رییس فدراسیون کشتی هر چقدر هم بخواهد یزدانی خرم را از مسوولیت شکست مفتضحانه کشتی در المپیک دور کند، نمی‌تواند؛ اگر با ساده‌انگاری و سطحی‌نگری حرف‌های صنعتکاران را بپذیریم و تمام کاستی‌ها را متوجه مردان فنی تیم ملی در المپیک کنیم باز به یزدانی خرم می‌رسیم، رییس فدراسیونی که با انتخاب‌های گاه اشتباه مردان فنی تیم‌های ملی،‌سقوط فاحش در المپیک را به کشتی ایران هدیه داد!

صنعتکاران و کارنامه‌اش را اهالی کشتی به خوبی می‌شناسند؛ نایب رییس فدراسیون کشتی که بارها بر دوری ۷-۸ ساله‌اش از کشتی جهان اشاره کرده است، اگر شکست در المپیک را به عملکرد خود و کادر فنی نسبت می‌دهد،‌ چرا برای جبران مافات کناره گیری نمی‌کند؟ اگر صنعتکاران ۷۲ ساله دل در گروکشتی دارد چرا در سخت‌ترین روزهای کشتی،‌ راه دنیا را در پیش گرفت و حدود ۴۰‌ روز مسوولیت‌هایش را رها کرد و ورزش اول ایران را با بی‌برنامگی، نداشتن سرمربی و انتقادهایی که رییس را آزار می‌داد، تنها گذاشت. المپیک پکن با سقوط فاحش کشتی ایران همراه بود؛ ورزش ایران وعده المپیک بعدی داد و از جبران مافات سخت گفت،‌ از زمانی که دیگر نباید بیهوده هدر برود و لحظه لحظه‌هایش طلا است!

بیش از سه ماه از المپیک پکن گذشته است و ورزش اول ایران همچنان بلاتکلیف است؛ سهم صنعتکاران در این بلاتکلیفی و بی‌برنامگی،‌ حداقل ۴۰ روز ارزشمند بود که از دست رفت.او می‌خواهد مسوول شکست المپیک باشد و در بلاتکلیفی این‌روزهای کشتی نیز سهیم است؛ به راستی صنعتکاران چرا در هشتمین دهه از زندگی‌اش به دنبال ماجراجویی است؟