امیر عابدینی: اینگونه خصوصی‌سازی ورزش، نابودسازی است

پویان امیری

عکس:رضا سعیدی پور

امیر عابدینی سال‌های زیادی را در ورزش سپری کرده و به قول خودش عمرش را در این راه گذاشته است. او که چند سالی می‌شود از فوتبال سطح اول کشور فاصله گرفته بود، اواسط نیم فصل اول باتوجه به مشکلات مالی تیم پگاه گیلان امتیاز این تیم لیگ برتری را خرید و با تغییر نام این تیم به داماش گیلان آن را از بخش دولتی به بخش خصوصی تبدیل کرد.

هر چند به نظر می‌رسد او از اینکه به سطح اول فوتبال ایران بازگشته خوشحال است. اما از روند این کار رضایت ندارد و این نوع خصوصی‌سازی را نابود ساختن عشق و علاقه افراد عاشق فوتبال که حاضر به سرمایه‌گذاری شدند، می‌داند. او در این باره می‌گوید: «خصوصی‌سازی این نیست که دولت یک تیم را شش میلیارد به شما بفروشد، بعد بگوید این پول را به ما بده و حالا از این به بعد برو خرج این تیم کن و تو هم ۶ میلیارد دیگر خرج کنی تا آن تیم را سر پا نگه داری. روند خصوصی‌سازی در تمام دنیا اینگونه است که دولت یک تیم را به بخش‌خصوصی می‌دهد و بعد می‌گوید ما این تیم را به اینجا رساندیم حالا تو امکانات را بیار و از اینجا ادامه بده. شرایط درست اینگونه است که متاسفانه در مملکت ما انجام نمی‌شود.» البته عابدینی تا حدودی از رویه واگذاری پگاه به داماش رضایت دارد و مسوولان گیلانی را عاشق ورزش می‌داند. او نقش قهرمانی، استاندار گیلان را در تسریع امر واگذاری پگاه بسیار زیاد می‌داند و معتقد است چون استاندار گیلان عاشق ورزش است، دوست داشت این تیم زنده بماند.

وی از امکاناتی که دولت در اختیار داماش گذاشته است،می‌گوید: «دولت تاکنون هیچ کمکی، حتی یک ریال به باشگاه نکرده است و حتی موقعی که ما پگاه را از دولت گرفتیم، مسوولان استانی خودشان دوست داشتند به ما کمک کنند وگرنه هیچ جای قانون کشورمان نیامده است که دولت باید به بخش‌خصوصی کمک کند. ضمن اینکه مسوولان استانی که زمین سردار جنگل را در اختیار ما قرار دادند، پول بلیت فروش را به جای اجاره زمین از تیم ما می‌گیرند.»

وی در مورد نوع فعالیت باشگاه داماش ایرانیان می‌گوید: «داماش یک بنگاه اقتصادی بزرگ است که در بخش صنعت و معدن مشغول به فعالیت است و فعالیت عمرانی زیادی تاکنون انجام داده است. ما از آنجا که در قانون با صراحت آمده است که یک درصد از هزینه‌هایی که انجام می‌دهیم باید در بخش ورزش باشد ما هم هزینه کردیم.

نه تنها در ورزش بلکه در کارهای فرهنگی و اجتماعی نیز این کار صورت گرفته است.»

عابدینی می‌گوید: باشگاه داماش برای هر کدام از تیم‌های خود تفکیک شده بودجه در نظر گرفته است، این باشگاه برای تیم والیبال خود که در سوپرلیگ حضور دارد ۶۰۰میلیون تومان، برای تیم فوتبال داماش تهران ۴۰۰میلیون تومان، برای داماش دورود که در لیگ یک قرار دارد ۲/۱میلیارد تومان و برای تیم داماش گیلان که در لیگ برتر حضور دارد حدود ۳میلیارد خرج کردند. البته از این پول دو میلیارد و دویست میلیون تومان برای خرید و حقوق بازیکنان، ۶۰۰میلیون تومان برای کادر فنی و ۵۰۰میلیون نیز برای هزینه‌های جاری مثل پول بلیت هواپیما، هزینه هتل و لباس و کفش بازیکنان است.

باشگاه داماش در تهران ۲ ساختمان دارد که مالکیت کامل آن را در اختیار دارد. در گیلان نیز این باشگاه یک ساختمان مجهز دارد، اما در شهر دورود هنوز هیچ چیز برای خود این باشگاه نیست، اما در حال ساخت ورزشگاه ۴۰هزار نفری در این شهر هستند.

عابدینی که به نظر می‌رسد از حاشیه‌های لیگ برتر در سا‌ل‌های گذشته دور بود. در این مورد می‌گوید: « در این چند ساله که از فوتبال لیگ برتر دور بودم فکر نمی‌کردم این حاشیه‌ها این مقدار افزایش پیدا کرده باشد، در حال حاضر رمال، فال‌بین، آنالیزور خانگی به قدری زیاد شده است که باور نمی‌کنید، در همین چند هفته‌ای که ما کارمان را شروع کردیم بارها با ما تماس گرفته شده، که اگر فلان کار را بکنید، این مقدار پول بدهید، تیمتان پیروز می‌شود که ما تمام آنها را رد کردیم، ولی تیم‌های زیادی هستند که از این کارها انجام می‌دهند که واقعا جای تاسف دارد. شرکت داماش ایرانیان در حال حاضر در شهر درود یک پروژه صنعتی- اقتصادی آب گرم دارد و در گیلان نیز علاوه بر کارخانجات فلزی و آب در حال بهره‌برداری از کارخانه MDF است.»

به هر حال زمان زیادی نمی‌برد تا ببینیم سرنوشت داماش گیلان با امیر عابدینی به کجا منتهی می‌شود.