چرا فقط ورزشگاه آزادی؟

دنیای اقتصاد: روز شنبه استقلال در حالی به مصاف سیاه‌جامگان مشهد رفت که این بازی بعد از سه دیدار متوالی بیرون از خانه در لیگ و آسیا، نخستین مسابقه خانگی استقلال به شمار می‌آمد. همچنین بعد از پیروزی بزرگ در دربی تهران، استقلال برای اولین بار بود که در ورزشگاه آزادی بازی می‌کرد و با توجه به نتایج خوب این تیم در مسابقات اخیر، انتظار می‌رفت شاهد حضور گسترده هواداران میزبان باشیم. با این حال چنین اتفاقی رخ نداد و تنها حدود ۱۰هزار نفر برای تماشای این بازی راهی ورزشگاه شدند. اینکه چرا چنین اتفاقی رخ داده، می‌تواند عوامل متعددی داشته باشد؛ شاید برگزاری بازی در یک روز اول هفته باعث شد جمعیت کمی به ورزشگاه بروند و شاید هم قطع امید از حضور در کورس قهرمانی چنین مساله‌ای را به‌دنبال آورد. هر چه بود اما، یک مرتبه دیگر استادیوم آزادی میزبان یک بازی کم‌تماشاگر شد تا خلأ ورزشگاه‌های خانگی استاندارد برای سرخابی‌ها احساس شود.

فشار بیهوده به یک سازه ملی

اغراق نیست اگر بگوییم بعد از چهل و چند سال، هنوز ورزشگاه آزادی آبرومندترین و استانداردترین سازه ورزشی کشور است که در رویدادهای مهم ملی و بین‌المللی به خوبی می‌تواند از اعتبار و حیثیت فوتبال ایران دفاع کند. با این وجود این سازه در اثر فشار بالای برگزاری مسابقات باشگاهی و ملی، کاملا مستهلک شده و ضرورت رسیدگی به آن هر روز بیشتر از قبل حس می‌شود. اهمیت این مساله چنان است که حدود دو سال پیش رئیس‌جمهوری کشور دستور رسیدگی ویژه به این ورزشگاه را صادر کرد. در حال حاضر شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی کشور مدعی است بازسازی ورزشگاه آزادی هزینه‌های سنگینی دارد. اگر از مساله بازسازی بگذریم، دست‌کم می‌توان ترتیبی داد که میزان فرسودگی این سازه به حداقل برسد. ساده‌ترین راهکار هم کاهش تعداد میزبانی‌های آزادی است. واقعا مسابقاتی که کمتر از ۱۰هزار نفر تماشاچی دارند، چرا باید در این ورزشگاه ملی برگزار شوند؟ مگر می‌توان تصور کرد که مثلا ویمبلی لندن، میزبان چنین مسابقاتی باشد و سکوهای خالی پرشمارش توی ذوق بزند؟ مطابق آمار رسمی سایت سازمان لیگ، حداقل ۷مسابقه این فصل استقلال کمتر از ۱۵هزار تماشاگر داشته است؛ ماشین‌سازی (۱۵هزار نفر)، گسترش‌فولاد (۱۰هزار نفر)، پدیده خراسان (۶هزار نفر)، پیکان (۷هزار نفر)، سیاه‌جامگان (۱۰هزار نفر) و دو بازی با نفت تهران و استقلال خوزستان که به حکم کمیته انضباطی بدون حضور تماشاگر برگزار شد. آیا اگر استادیوم اختصاصی این باشگاه تجهیز شود و نیروی انتظامی و شورای تامین هم مقدمات کار را فراهم کنند، ممکن نیست بازی‌های ۵ و ۷هزار نفری در آن برگزار شود؟ واقعا چه نیازی است که مسابقات محروم از تماشاگر هم در آزادی باشد؟ قصه پرسپولیس هم همین است. آنها دو سالی هست که تماشاگران پرشماری دارند، اما وقتی این تیم در جام حذفی با رقیبی مثل کارگربنه بوشهر روبه‌رو می‌شود و کمتر از پنج هزار نفر راهی ورزشگاه می‌شوند، چرا این بازی نباید در همان ورزشگاه شهید کاظمی برگزار شود؟

80میلیون هزینه میزبانی

به همه این مسائل اضافه کنید هزینه بالای میزبانی پرسپولیس و استقلال در ورزشگاه آزادی را؛ جایی که آنها برای هر میزبانی مبلغی حدود ۸۰میلیون تومان باید بپردازند. اگر فرض کنیم در بازی استقلال با سیاه‌جامگان ۱۰هزار نفر کامل به استادیوم رفته و همه آنها بلیت ۱۰هزار تومانی خریده باشند و ۱۰۰درصد این پول هم به باشگاه برسد، مجموع حاصله ۱۰۰میلیون تومان خواهد شد که البته با توجه به فرمول‌های تقسیم درآمد، مطلقا چنین امکانی وجود ندارد؛ با این حال در همین فرض محال هم درآمد حاصله تقریبا با هزینه میزبانی برابر می‌شود، اما اگر پرسپولیس و استقلال بتوانند برخی بازی‌ها را در ورزشگاه خودشان میزبانی کنند، علاوه بر معافیت از هزینه اجاره، پول بلیت‌فروشی را هم در جیب خودشان خواهند گذاشت.