وداع با بانوی غـزل

گروه فرهنگ وهنر - سحرگاه سه‌شنبه ۲۸ مرداد یکی از آخرین پرچمداران غزلسرایی ایران برای همیشه دنیا را بدرود گفت تا از او هم تنها خاطره‌هایی باقی بماند که در طول سال‌های زندگی‌اش به یادگار گذاشته است. سیمین بهبهانی درست چند روز بعد از پایان کنسرت‌های همایون شجریان در تهران که جمعیت مشتاق، یک صدا شعر «چرا رفتی» سیمین را با صدای بغض آلود همایون فریاد می‌زدند برای همیشه خاموش شد. مردم در آن کنسرت‌ها می‌دانستند که شعرهای به یادماندنی آن برنامه سروده‌های شاعری است که روی تخت بیمارستان با مرگ پنجه در انداخته است. سیمین بهبهانی شاعر غزلسرایی که توانسته بود غزل ایران را متحول کند، سرانجام پس از تحمل یک دوره سخت درگذشت.

بهبهانی از ۱۵ مرداد ماه به کما رفت و در همین روزها بارها خبرهایی مبنی بر در گذشت اودر فضای مجازی منتشر شد و هربار از سوی خانواده‌اش تکذیب شد. با همه این اتفاقات بانوی غزل در روزهای اخیر چشم‌هایش را باز کرده بود و حتی دستگاه‌های تنفسی را از او جدا کرده بودند.

در همین رابطه علی بهبهانی، پسر ارشد سیمین بهبهانی گفت: با همه تلاش پزشکان، متاسفانه ساعت یک بامداد روز سه‌شنبه مادرم درگذشت.

وی درتشریح این اتفاق افزود: حال مادر دیروز(دوشنبه) اندکی بهتر شده بود و ما فکر می‌کردیم او متوجه اتفاقات اطرافش است؛ اما متاسفانه مثل شعله شمع که بالا می‌گیرد و بعد خاموش می‌شود، ساعت یک بامداد از بیمارستان خبر دادند که او درگذشته است.

واکنش چهره‌های فرهنگی

پس از درگذشت سیمین بهبهانی بسیاری از چهره‌های فرهنگی نسبت به مرگ این شاعر واکنش نشان دادند.

محمود دولت‌آبادی گفت: سیمین بهبهانی در همه حال شاعری بود که به این کشور می‌اندیشید.

این نویسنده در پیام تسلیتی در پی درگذشت سیمین بهبهانی نوشته است: «درگذشت شاعر غزلسرای کشور را به خانواده، همه دوستان، دوستدارانش و به‌خصوص بانوان ایران تسلیت می‌گویم. او در همه حال شاعری بود که به این کشور می‌اندیشید و به آرزوهای خودش. امیدوارم که زندگی پربار او به‌عنوان امانتی نزد دوستدارانش زنده باقی بماند و می‌ماند.» علی دهباشی مدیر مسوول مجله بخارا که از نزدیکان بهبهانی هم به شمار می‌آید گفت: آشنایی عمیق این شاعر با شعر کلاسیک فارسی دلیل موفقیت اوست. دهباشی پیوند شعر بهبهانی با موسیقی را نیز نشانه سبک خاص و ممتاز او بیان کرد و افزود: سیمین بهبهانی طی هفت دهه فعالیت ادبی نزدیک به ۲۰ مجموعه شعر و خاطرات و یادداشت منتشر کرد و در ادبیات معاصر ما همراه با سیمین دانشور که در نثر فعالیت داشت، در قله غزل نشسته بود. وی گفت: تداوم یکی از ویژگی‌های شعر سیمین بهبهانی بود. او نوآوری‌هایی در وزن شعر فارسی به وجود آورده بود و نگاه ویژه‌ای به غزل داشت که همین‌ها جایگاه وی را ممتاز کرده بود. دهباشی بیان کرد: سیمین با موسیقی پیوند داشت و این توانایی‌های او در شعر فارسی، آشنایی او با موسیقی را می‌رساند.

این محقق و پژوهشگر ادبیات فارسی اظهار کرد: چهار زن در شعر فارسی در یکصد سال اخیر برجسته بودند: پروین اعتصامی، فروغ فرخزاد، سیمین بهبهانی و سیمین دانشور که بهبهانی بعد از پروین و فروغ درخشندگی خاصی در شعر فارسی ایجاد کرد و طیف وسیعی از مردم مخاطب او بودند.

جواد مجابی شاعر ونویسنده هم روز گذشته بعد از درگذشت این شاعر یادداشتی را منتشر کرد.

در این یادداشت آمده است: «سیمین گوهر زنانه شعر ایران است، شعر مادرانه که عاشق است و آفریننده و بارآورنده، در برابر گوهر چیرگی‌آموز، خشن و فاتح تاریخ شعر. شعرش همان زندگی بود. زندگی را بخشیده بود به شعر، به عشق، به مردم وطنش، به روزگار خویش.

کامروا بود اگرچه خوش‌دل نبود. کامروا بود؛ چون آنچه در سر داشت و در دل داشت سرود، آن سروده‌ها را مردم از بر داشتند و در جان داشتند. خوش‌دل نبود، چون روزگار را به کام مردم نمی‌دید و همواره برای مردمش بهترین‌ها را آرزو می‌کرد. شنیدم شاعر رفته است، از میان ما رفته است. شیرینی از دل ما رفته است، کالبد نحیف رنج‌کشیده را وانهاده است. می‌بینم شاعر بازگشته است، مثل همیشه با شعرهایش، لبخندش، مهربانی و رویاهایش که چتری از صلح و زیبایی بر سر ما و آیندگان است. شاعر با ما در سروده‌های سترگش زندگی می‌کند و می‌ماند پرشور و همدل در حافظه مردم ایران. سوگوار اوییم و او سوگواری را چندان دوست نمی‌داشت.»

واکنش سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا

سخنگوی فارسی‌زبان وزارت خارجه آمریکا به درگذشت سیمین بهبهانی واکنش نشان داد.

به گزارش «ایسنا» آلن ایر در صفحه شخصی‌اش نوشته است: «بانوی غزل، سیمین بهبهانی درگذشت. این شیرزن از مفاخر سرزمین ایران و ادبیات جهانی بود. روحش شاد و یادش گرامی باد!» او در ادامه نیز شعر «دوباره می‌سازمت وطن!» این شاعر را آورده است. سیمین بهبهانی این شعر را به سیمین دانشور - نویسنده فقید - تقدیم کرده بود.

روایت یک زندگی

سیمین بهبهانی‌ متولد‌ ۲۸ تیرماه سال ۱۳۰۶ در تهران، به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های تازه به «نیمای غزل» معروف شد.

او فرزند عباس خلیلی شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام بود. ابتدا با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد ولی پس از او با منوچهر کوشیار ازدواج کرد. سیمین که در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبیری کار کرد.«سه‌تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ»، «مرمر»، «رستاخیز»، «خطی ز سرعت و از آتش»، «دشت ارژن»، «گزینه اشعار»، «آن مرد، مرد همراهم»، «کاغذین‌جامه»، «کولی و نامه و عشق»، «عاشق‌تر از همیشه بخوان»، « شاعران امروز فرانسه»، «با قلب خود چه خریدم؟»، «یک دریچه آزادی»، «مجموعه اشعار» و «یکی مثلا این‌که» از جمله کتاب‌های منتشرشده توسط این شاعرند.

روز وداع

بعد از درگذشت این شاعر علاقه‌مندان زیادی به خانه سیمین در خیابان زرتشت رفتند و با خانواده شاعر اظهارهمدردی کردند. قرار است مراسم تشییع جنازه سیمین بهبهانی روز جمعه ۳۱ مرداد از مقابل منزل وی صورت بگیرد. طبق برخی از قرارهای گذاشته شده، پیکر بهبهانی یا در جوار امام‌زاده طاهر یا در جوار مزار بی‌بی‌سکینه دفن خواهد شد. تا لحظه نهایی شدن این صفحه خبر دقیقی در این رابطه منتشر نشد.