حال سینمای ایران همچنان خوب نیست

امیر حسین علم الهدی

نقش تلویزیون را نباید در جذب مخاطب برای کلاه قرمزی فراموش کرد، در ۲۰ سال گذشته کلاه قرمزی یکی از شخصیت‌های ثابت تلویزیون بوده است و همین طور بچه‌های دهه ۷۰ و ۸۰ با کلاه قرمزی بزرگ شدند. بحث دیگر کاراکتر اصلی این شخصیت است، در پشت شخصیت کلاه قرمزی و پسرخاله ایرج طهماسب و حمید جبلی قرار دارند که نسل امروز و دیروز خاطره خوبی از آنها دارند. البته این موفقیت زیاد بزرگ نیست زیرا فروش ۱۴۰ میلیون تومانی در تهران با بلیت میانگین ۴۵۰۰ تومان یعنی اینکه فقط ۳۰ هزار نفر فیلم را دیده‌اند؛ اگر آمار فروش را در روزهای تعطیل بررسی کنیم باید از یک فیلم خوب بین ۴۰ تا ۴۵ هزار نفر حداقل دیدن کنند به همین دلیل این میزان فروش با مبنای ریالی فروش خوبی است، اما عالی نیست اما از منظر تعداد مخاطب همچنان نمی‌توانیم بگوییم که کلاه قرمزی می‌تواند آمار مخاطب ما را رشد دهد البته بعد از ۶ ماه که در سینمای ایران فضای خوبی نبود؛ کلاه قرمزی یک رگبار بهاری است، اما اینکه فکر کنیم مشکلات در سینمای ایران تمام شده است و دیگر تا پایان سال مشکلی نداریم اشتباه است‌. ‌

سینمای ایران به صورت میانگین در سال‌های اخیر به جز سال ۸۸، بین ۱۲ تا ۱۴ میلیون نفر مخاطب داشته است و امسال پیش بینی آن ۱۰ میلیون نفر است وکلاه قرمزی نمی‌تواند ناجی افسانه‌ای سینمای ایران باشد‌. ‌

شاید از لحاظ اقتصادی برای تولید کننده سود داشته باشد، اما برای حوزه نمایش نمی‌تواند زیرا سالن‌های سینمای ایران آنقدر زیان انباشته دارند که فقط می‌توانند بخشی از زیان انباشته را بافروش فیلم پاسخ دهند؛ ولی سودی برای آنها ندارد و باید حداقل ۱۰ فیلم دیگر در سطح کلاه قرمزی بفروشد تا بتواند زیان را جبران کند‌. ‌سه شاخص اصلی در سینما وجود دارد که عبارتند از: تولید، تعداد مخاطب و تعداد سالن‌های سینما. فروش در رده‌های بعدی قرار دارد حال اگر تعداد مخاطب بالا باشد قطعا میزان فروش هم بالا می‌رود ولی امروز مخاطب کم است. فیلمی مانندکلاه قرمزی اگر حتی ۵ میلیارد بفروشد فقط یک میلیون نفر فیلم را دیده‌اند در حالی که فیلم دوئل در سال ۸۳ مخاطبش بیشتر از خوابم می‌آید بود یا فیلم مارمولک را در ۲۳ روز نمایش یک میلیون و ۱۰۰ هزار نفر دیدند.

وی با اشاره به پایین بودن میزان بهره وری در سینمای ایران افزود: بهره‌وری در سینمای ایران۳ تا ۴ درصد است در حالی که در جهان این رقم ۷ درصد است در آمریکا هر فرد سالی ۴ بار به سینما می‌رود یا در امارات ۲۳۰ سالن وجود دارد و پردیس سینمایی وجود دارد که ۱۰ تا ۱۲ یا حتی ۳۰ سالن سینما دارند، هر اماراتی در طول سال میانگین بین ۲ الی ۳ بار سینما می‌رود، اما در ایران در طول سال هر ایرانی ۱۰ دقیقه فیلم می‌بینند و هر ایرانی هر ۹ سال یکبار سینما می‌رود‌. ‌دو اصل میزان سرانه مطالعه هر کشور و میزان در آمد سرانه ملی تاثیر مستقیم بر روی سینما دارد. امروز با درآمد سالی ۶ هزار دلار در سرانه ملی قیمت بلیت به دو تا سه دلار رسیده است در صورتی که در امارات با میزان درآمد سرانه ملی بالای ۵۰ هزار دلار قیمت بلیط سینما ۱۰ دلار است‌. ‌یا در آمریکا ۶ دلار است. بنابراین باید برای قمیت‌گذاری به یک مدل خوب برسیم برای سینمای ایران مدل هند خوب است یعنی قیمت پایین و میزان مخاطب بالا اتفاقی که در روزهای سه شنبه می‌افتد و سالن‌های سینمایی با مخاطب روبه‌رو می‌شوند‌. ‌

در هیچ کجای دنیا قیمت بلیت سینما از نمایش خانگی بیشتر نیست بلکه کمتر است یعنی قیمت DVD حدود ۲۰ دلار است و قیمت بلیت سینما بین ۶ الی ۱۰ دلار است و مخاطب سینما فیلم را در سینما می‌بیند و بعد در نمایش خانگی آن را می‌خرد.