نگاه- مجید مجیدی:
هنوز روش‌های وزیر تبلیغات هیتلردر دنیا اجرا می‌شود
اجلاس بین‌المللی استانبول شنبه ۲۲ مهر‌ماه در محل سالن استانبول کشور ترکیه برگزار شد. این اجلاس با حضور نخست وزیر ترکیه و زیر نظر دفتر نخست‌وزیری برگزار می‌شود. موضوع این اجلاس عدالت و برابری است و مجید مجیدی درباره عدالت در سینما در این مراسم سخنرانی کرده که بخشی از این سخنرانی به شرح زیر است:
من به عنوان هنرمندی از کشور ایران با گذشته فرهنگی و تمدن چند هزار ساله، نیاز امروز جهان را به مبحث عدالت کماکان و حتی بیش از قرن‌های پیش احساس می‌کنم؛ زیرا برخلاف شعارها و سخنرانی‌ها و مکتوبات گوناگون و با وجود سازمان‌ها و موسسات بین‌المللی مختلف که اهداف خویش را گسترش عدالت در جهان می‌دانند، هنوز هم گمشده جهان امروز عدالت است و اگر بخواهم از عمق جان سخن بگویم باید اعتراف کنم که عدالت در دنیای مدرن مفهومی است که حتی بیشتر از جهان کهن به آن بی‌توجهی شده است و به عبارت دیگر ظلم و ستم در جهان امروز حتی بیش از گذشته است، اگر قرن‌ها پیش ظلم در قالب کشتار و ویرانی و قتل چهره کریه و زشت خویش را نشان می‌داد و نرون‌ها و چنگیزها و آتیلاهای خونخوار نماد و سمبل آن بودند، امروز ستمکاری چهره‌ای زیبا و فریبنده به خود گرفته است و در قالب الفاظ زیبا و دل فریب و حتی با چهره عدالت و نیکی خود را نشان می‌دهد.
من امروز به عنوان یک هنرمند مسلمان ایرانی می‌خواهم از دو ویژگی رنج‌آور دنیای هنر و رسانه نام ببرم.این دو ویژگی اجزای جدانشدنی رسانه در عصر تکنولوژی و مدرنیسم است:
دروغ، اولین ویژگی رسانه‌ها در دنیا است. اینجا می‌خواهم از استاد بزرگ دروغ رسانه‌ها یادی کنم، سال‌هاست که از عمر رژیم خونخوار «هیتلر» و «آلمان نازی» گذشته است، اما هنوز روش‌های وزیر تبلیغات هیتلر، دکتر جوزف گوبلز جاری است و اصول تبلیغاتی او تقریبا در همه جای دنیا اجرا می‌شود.
اجازه بدهید چند جمله از او را بخوانم تا صدق گفته‌هایم را بپذیرید، او می‌گوید: دروغ را به حدی بزرگ بگویید که هیچ‌کس جرات و فکر تکذیب آن را نکند و بعد خودش اعتراف می‌کند که بعضی مواقع دروغ‌هایی می‌گفتم که خودم نیز از آن می‌ترسیدم. پیشوایش «هیتلر» نیز می‌گوید: اگر دروغی را مکررا تکرار کنید دیر یا زود آن را باور خواهند کرد. گوبلز در جایی دیگر به ترفندی زشت اما موثر اشاره می‌کند، ترفندی که در دنیای امروز رسانه طرفداران بسیاری دارد و می‌گوید: اندکی حقیقت را با بسیاری دروغ در هم بیامیز و به مردم عرضه کن.
از شما سوال می‌کنم آیا رسانه‌های امروز دنیا چنین روشی را در پیش نگرفته‌اند؟
ویژگی دوم که عدالت را توسط رسانه‌ها خدشه‌دار می‌کند تبعیض و دوگانگی است. اگر ظلم و ستم زشت است، در همه جای دنیا باید زشت شمرده شود، اگر زندانی کردن بی‌گناهان محکوم است، باید در همه دنیا محکوم شود. اگر اشغال و تجاوز به سرزمین‌ها، از جمله اشغال کویت توسط صدام محکوم است، و همه دنیا باید به کمک مردم کویت بشتابند چطور در برابر سال‌ها اشغال ایران توسط همان صدام، اقدام مشابهی صورت نمی‌گیرد. خلاصه تا هنگامی که ویژگی دروغ و تبعیض در رسانه‌ها و دست‌اندرکاران هنر مورد استفاده قرار می‌گیرد و افکار عمومی جهان به یک سو هدایت شود، عدالت و انصاف در مرحله حرف باقی می‌ماند و به عمل در نمی‌آید.
ما سینماگران، هنرمندان و اصحاب رسانه می‌توانیم در نبود پیامبران، پیام رسان عدالت و نیکی باشیم. به شرطی که از دروغ، تبعیض و ناراستی پرهیز کنیم.
پیش از ما در دنیای سینما، بزرگانی چون دسیکا در «دزد و دوچرخه»، فلینی در «جاده»، کوروساوا در «هفت سامورایی» و جان فورد در «خوشه‌های خشم» و بسیاری دیگر چنین کرده‌اند؛ ما نیز می‌توانیم.
ارسال نظر