گروه صنعت و معدن- مدیران تازه‌کار و ناآشنا به پیچیدگی‌های علم اقتصاد و صنعت قند و شکر در وزارت بازرگانی سرانجام این صنعت را به بحران کشانده به‌طوری که پیامدهای اقتصادی- اجتماعی آن اکنون با نارضایتی هزاران کارگر نیشکر هفت تپه و امتناع ۲۲هزار چغندرکار از کشت این محصول آشکار شده است. وضعیت کارخانه‌ها، چغندرکاران و نارضایتی مصرف‌کنندگان از قیمت‌های بالای خرده‌فروشی پیامدهای آشکار تصمیم‌گیری‌های نادرست بوده است. اکنون چه باید کرد؟ آیا اصرار مسوولان وزارت بازرگانی مبنی بر اینکه خرید شکر از کارخانه‌های داخلی در دستور کار نیست می‌تواند راه‌حل باشد؟ بدیهی است این تصمیم به بدتر شدن شرایط کمک خواهد کرد. آیا افزایش تعرفه واردات شکر کارساز است. این تصمیم نیز دردی را درمان نمی‌کند و به نفع واردکنندگان است که موجودی انبارهای خود را با قیمت بالاتر عرضه کنند. به نظر می‌رسد می‌توان با پرداخت مابه‌التفاوت قیمت تمام شده شکر داخلی و نرخ سودی متعادل به کارخانه‌های شکر به سمت کاهش فشارهای بحران حرکت کرد. پرداخت مابه‌التفاوت قمیت تمام شده و قیمت کف به کارخانه‌ها اجازه می‌دهد بخشی از بدهی خود به چغندرکاران را پرداخت و کار تولید را به دلگرمی بیشتر شروع کنند. جلوی ضرر را از هر جا بگیریم منفعت است. پس از گذار از این مرحله است که می‌توان برنامه‌های بلندمدت‌تر تدوین و با اطلاع کارخانه‌ها آن را اجرا کرد. فعلا باید از بحران عبور کرد تا پیامدهای اقتصادی- اجتماعی ناشناس دیگری پدیدار نشود.