گزارش صنعتی - درگفتوگو با نخستین وزیر صنایع و معادن مطرح شد:
چگونه فولاد مبارکه به اصفهان رسید
گروه صنعت و معدن- به نظر شما تحلیل اولین وزیر صنایع و معادن کشور بعد از پیروزی انقلاب از اوضاع صنعت و معدن چیست؟ «محمود احمدزاده» در گفتوگو با نشریه نظام مهندسی معدن کشور با اشاره به اینکه مکان اولیه مورد نظر برای احداث کارخانه فولاد مبارکه شهر بندر عباس بود، میگوید: مکان مجتمع فولاد مبارکه را من عوض کردم؛ چرا که هوای بندر عباس مناسب این کار نبود و زنگ زدگی در آن محل شدید است.
احمدزاده ادامه میدهد: برای آلومینیوم هم این کار را شروع کردیم.من میگفتم از آلونیت به جای بوکسیت استفاده کنید. چرا که آلونیت هم ذخیرههای خوب و هم تکنولوژی شناخته شدهای دارد.
در همان روزهایی که سازمان توسعه تشکیل شده بود، یک نفر از آذربایجان آمد و کارهای آلونیت را در حد آزمایشگاهی انجام داد و رفت. میگفتند با این روش اسید سولفوریک تولید میشود و ما چون نمیتوانیم از آن استفاده کنیم، محیط زیست را تخریب میکند. حالا ما اسید سولفوریک وارد میکنیم!
وی در خصوص فعالیتهایی که تاکنون در حوزه خصوصیسازی پروژههای معدنی انجام شده، میگوید: روزی که قانون معادن در حال تغییر بود، من خیلی اصرار کردم که جلوی بخش خصوصی را نگیرید. وزارتخانه این کار را به گروهی سپرده بود که از نظر آنها معدن جزو انفال به حساب میآمد. از این رو قانون طوری تنظیم شد که همه چیز متعلق به دولت شود. زمانی که مهندس محلوجی به عنوان وزیر معادن و فلزات تعیین شد، به من گفت که پروندههای زیادی در انتظار رسیدگی شورای عالی معادن است، کاری بکن که مشکل بزرگی و کوچکی معادن حل شود. من هم به ایشان پیشنهاد کردم که آقای وزیر آنها را برای تصویب در شورای معدن ارائه کند.
اول اینکه کلیه معادن طبقه یک کوچک است و این تصویب شد. در مورد معدن طبقه دو قرار شد تعیین ذخیره شود و بر اساس آن، معدن را بزرگ یا کوچک بنامیم. من کار را طوری انجام دادم که فقط دو معدن، بزرگ تشخیص داده شد؛ یکی مس سرچشمه و دیگری سرب و روی انگوران.
محمود احمدزاده که در سال ۱۳۵۷ در هیات دولت موقت و شورای انقلاب، به عنوان وزیر صنایع و معادن مشغول به کار بوده، میافزاید: در این میان حتی معادن آهن هم کوچک در نظر گرفته شد.
مهندس محلوجی در اینباره به من گفت، حداقل کاری بکن که معادن آن جزو معادن بزرگ قرار بگیرند. به ایشان گفتم اگر راستش را بخواهید، این معادن اصلا بزرگ نیستند. معادن بزرگ آهن، آنهایی هستند که بالاتر از یک میلیارد تن ذخیره دارند. از طرفی اکتشافات ما طوری نیستند که ذخیره قطعی به ما بدهند.
وی ادامه میدهد: با این حال مهندس محلوجی گفت در این مورد باز هم هر کاری میتوانی انجام بده. من هم، آنها را در اختیار دولت قرار دادم. وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به قانون معادن و مسائل مربوط به آن خاطرنشان میکند: باید کاری کرد که بخش خصوصی با خیال راحت به فعالیت اکتشافی بپردازد.
ارسال نظر