چرا اختراعات دانشجویی و دانش‌آموزی به تولید صنعتی نمی‌رسد

گروه صنعت و معدن - در حالی که دانش‌آموزان و دانشجویان ایرانی هر روزه اختراعات متعددی دارند، اما به دلیل رابطه اندک میان مراکز آموزشی، پژوهشی (دانشگاه) و بنگاه‌های تولیدی، به ندرت اتفاق می‌افتد که اختراعات دانش‌آموزی و دانشجویی به جرگه تولید انبوه و صنعتی برسد. این اتفاقی است که بر آن نمی‌توان پایانی را متصور شد. در جدیدترین مورد امیرحسین دوستمرادی دانش‌آموز دبیرستان استعدادهای درخشان شهید بهشتی استان کرمانشاه موفق به ساخت هواپیمای گلایدر با عنوان «پرستوی سپید» شده است.

براساس گزارش روابط عمومی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان، هواپیمایی که بدون استفاده از موتور به پرواز در می‌آید را گلایدر یا هواسر می‌نامند، بال‌های این هواپیما بلندتر و باریک‌تر از هواپیماهای معمولی است که باعث می‌شود نیروی لنفت بیشتری تولید شود. گلایدرها را به کمک وینچ یا هواپیماهای یدک‌کش به پرواز در می‌آورند و زمانی که گلایدر به حد کافی اوج می‌گیرد آن را رها می‌کنند. این هواپیما با استفاده از نیروی باد در هوا می‌ماند و آرام‌آرام از ارتفاع آن کاسته می‌شود. از جمله ویژگی‌‌های منحصر به فرد هواپیمای گلایدر پرستوی سپید، بی‌صدا بودن آن، وزن پایین، پایین‌بودن هزینه ساخت به علت نداشتن موتور و ساخته شدن آن از ترکیب یونولیت چوب «بالسا» به میزان ناچیز و تخته سه‌لا است. بنابراین خبر از جمله مشخصات این هواپیما طول بال ۱۲۰سانتیمتر، عرض بال ۵/۱۴سانتیمتر، زاویه بالارفتگی ۱۰درجه(میزان بالارفتگی بال نسبت به خط محور عرضی تراز با زمین است)، طول بدنه ۱متر، حداکثر ارتفاع ۲۰۰متر، حداکثر سرعت ۲۰کیلومتر بر ساعت، وزن خالص ۱۵۰گرم است. این هواپیما توسط یک دستگاه هدایت‌گر از زمین کنترل شده و تا ارتفاع ۵کیلومتر قابل هدایت است.

این گزارش در ادامه افزود: این هواپیما دارای دو عدد وینگلت (خمیدگی انتهای بال هواپیما جهت افزایش کارآیی آن) به طول ۲۰سانتیمتر با عرض و مقطع عرض بال شبیه بال و با زاویه ۵درجه نسبت به بال است و جنس دم آن ترکیبی از بالسا و کاغذ به منظور کاور کردن است.

هواپیمای ساخته شده از سوی امیرحسین بدون هیچ طرح و نقشه از قبل تعیین شده، ساخته شده است و تمامی مراحل طراحی و ساخت آن توسط این دانش‌آموز و با همکاری سازمان فضایی ایران صورت گرفته است. امیرحسین دوستمرادی پیش از این در مسابقه هلی‌کاپ در رشته مسیریاب مقام دوم را به دست آورده است. اما آیا اینگونه تولیدات به مرحله تولید انبوه می‌رسد؟