گروه صنعت و معدن- نماینده سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) معتقد است: در ایران دولتمردان حرف‌های بسیاری برای صنعتی شدن بیان می‌کنند اما باید به جای حرف زدن عمل کرد. ویشی گنگ چینی‌الاصل که با خبرگزاری کار ایران (ایلنا) سخن می‌گفت، تصریح کرد: من تلاش‌ها و برنامه‌های دولت ایران برای توسعه صنعتی را شاهد هستم، اما تا کشوری وارد مرحله عمل نشود، نمی‌تواند به توسعه دست یابد. ما تجربه عملگرایی در چین را پشت سر گذاشته‌ایم. وی در برابر این سوال که سیاست‌های صنعتی همواره از برنامه دولت‌ها تاثیر می‌گیرند پس راهکار رهایی از این موضوع چیست، گفت: هیچ نیازی نیست که ما سیاست‌های قدیم را با سیاست‌های فعلی مقایسه کنیم. فکر نمی‌کنم ما همیشه به سیاست‌های صنعتی ثابتی نیاز داریم. هرگاه دولت‌ها و وزرا تغییر می‌کنند، سیاست‌ها نیز متفاوت می‌شوند و این تغییر نگرش‌ با تغییر دولت‌ها در کشورهای دیگر هم وجود دارد؛ چراکه من و شما با هم تفاوت داریم، چه رسد به دولت‌ها که دیدگاه‌ها و تفکرات متفاوتی دارند. شما هیچ وقت نمی‌توانید بگویید سیاست‌هایی که در گذشته اعمال می‌شد، بهتر از سیاست‌های فعلی است. همیشه سیاست‌هایی اتخاذ می‌شود که برای کشور و مردم نتیجه بهتری داشته باشد و این سیاست‌ها به تصمیم‌گیری‌ها و تفکرات متفاوت سیاست‌گذاران بستگی دارد.

وی در بخش دیگری از سخنانش در مورد استفاده از انرژی و رشد صنعتی ایران گفت: بهترین حالت این است که از انرژی‌ای استفاده شود که بیشترین اثر را دارد و به طور کلی بیشترین بهره‌وری را با کمترین هزینه داشته باشد. از لحاظ ضرورت هم انرژی عامل اصلی برای رشد و توسعه صنعتی است و برای رسیدن به رشد صنعتی به انرژی نیاز داریم. ایران می‌‌تواند به انرژی‌های تمیزتری نیز بپردازد مثل خورشید، آب و باد. انرژی اتمی هم یک مدل دیگری از این انرژی‌های تبدیلی است. برای کشورهایی مثل ایران منابع انرژی خیلی زیادی وجود دارد؛ به طور مثال ما آن قدر که باید، از انرژی خورشیدی استفاده نمی‌کنیم. با توجه به کویرهای وسیعی که ایران دارد، می‌تواند از آن طریق از انرژی خورشیدی استفاده کند. انرژی باد در شمال ایران با توجه به اینکه وزش باد در آن منطقه خیلی بیشتر است، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

در دنیا به غیر از کشورهایی که از لحاظ صنعتی خیلی پیشرفته‌تر هستند مثل روسیه و فرانسه، میزان استفاده از انرژی اتمی کمتر از ۵درصد انرژی‌های مورد استفاده است.

تلاش‌ها و تناقض‌ها

گنگ اظهار داشت: دولت ایران خیلی فعال است و تلاش‌های زیادی می‌کند تا به توسعه صنعتی برسد و حتی سرمایه‌گذاری‌های زیادی را شروع کرده است. در سفر اخیری که به گیلان و مازندران داشتم، متوجه شدم که دولت چقدر تلاش می‌کند تا به این توسعه صنعتی راه پیدا کند. این تناقض‌ در سیاست‌ها فقط تقصیر دولت نیست و بهترین کار این است که ما تصویر کلی را ببینیم و ببینیم که آنها دارند تمام تلاش‌شان را می‌کنند که به مردم ایران کمک کنند و زندگی بهتری را برای آنها به وجود بیاورند. از دیدگاه یونیدو، ما به دولت ایران به لحاظ تکنیکی کمک می‌کنیم که به توسعه صنعتی دست پیدا کند تا استاندارد زندگی مردم را بالا ببرد و دولت تا جایی که می‌تواند از کمک‌های یونیدو استفاده می‌کند.

وی در برابر این سوال که با ادامه این روند می‌توانیم به رشد صنعتی مناسبی برسیم، گفت: پیشرفت هر کشوری به مردم آن بستگی دارد و پیشرفت ایران هم بیشتر از هر چیزی به دولت و مردمش ربط دارد و آنها هستند که پایه و اساس پیشرفت را فراهم می‌کنند و یونیدو به عنوان یک خدمتکار به این فرآیند کمک می‌کند و خدمات خودش را بر اساس نیازهای دولت و مردم به آنها ارائه می‌دهد. از طرف دیگر، پیشرفت در عرض یک روز و یک شب به وجود نمی‌آید. ایرانی که الان در آن زندگی می‌کنیم یک شبه به وجود نیامده و یک تاریخ چند هزار ساله پشت سرش است و تلاش‌های مردم پیشرفت فعلی ایران را به وجود آورده است. در نتیجه اگر ما می‌خواهیم به پیشرفت و توسعه صنعتی برسیم با توجه به قوانین فعلی، باید هرچه بیشتر دولت به تلاش‌های خودش در زمینه تولید صنعتی اضافه کند و می‌تواند از کمک‌های یونیدو نیز در این راستا استفاده کند و این مهمترین چیزی است که به جای حرف زدن می‌‌توان عمل کرد. من از کشور چین هستم؛ آنجا حالتی است که هر کشوری می‌تواند به توسعه صنعتی دلخواه خودش دست پیدا کند.

صادرات با معیارهای استاندارد

کنگ در مورد چالش‌های صادراتی ایران به عنوان یکی از موانع توسعه اظهار داشت: از نظر یونیدو در سیستم تجارت جهانی دو نکته وجود دارد که کشورهای درحال صنعتی‌شدن همیشه در آن دو نکته برای تجارت مشکل داشتند. این مشکل ایران فقط مربوط به تحریم نمی‌شود و این مشکل را تمام کشورهای در حال توسعه دارند. اولین مشکلی که وجود دارد این است که این کشورها و از جمله ایران در بخش ظرفیت تولید و ظرفیت عرضه و توسعه خیلی ضعیف هستند و نکته دیگر هم بازاریابی در داخل کشور است. رابطه مستقیمی بین تجارت و درآمد وجود دارد. اگر تجارت هر کشوری یک درصد اضافه بشود، ۵/۱درصد به درآمد آن کشور اضافه خواهد شد و در نتیجه رابطه مستقیمی بین درآمد و تجارت وجود دارد و این رابطه را در همه کشورهای در حال توسعه می‌توانید ببینید. ایران با وجودی که بحران بر او اعمال شده است، حدود ۷۰درصد از صادراتی که دارد، مربوط به نفت و گاز است ولی سوال شما در مورد کالاهای صنعتی بود که ما نمی‌توانیم به خوبی آنها را به خارج از کشور صادر کنیم.

کشورهای در حال توسعه اول از همه ظرفیت مناسب برای تولید کردن و همچنین ارائه کالاها ندارند و از لحاظ بازاریابی خارج از کشور آنها استانداردهای لازم را برای خارج از کشور نمی‌توانند، احراز کنند. این استانداردها عبارتند از اینکه کالاها از لحاظ سلامتی و بهداشت در چه وضعیتی قرار دارند و به خاطر همین هم کشورهای در حال توسعه باید موارد مربوط به استانداردهای آزمایشگاهی خودشان را بالا ببرند.