سنگ‌آهنی‌ها و فولادی‌ها هفته گذشته، سرانجام به یک توافق مشترک برای تعیین نرخ‌های جدید سنگ‌آهن رسیدند. این توافق آن طور که در خبرها آمده است، شکل شناور دارد طوری که سنگ‌آهنی‌ها پذیرفته‌اند با کاهش شدید قیمت فولاد، رقم فروش را تعدیل خواهند کرد. اگر چه پیشنهاد اولیه برای فروش هر تن کنسانتره سنگ‌آهن چادرملو به فولاد مبارکه ۸۵هزار تومان بود، در نهایت نرخ ۷۵هزار تومان تصویب شد. ۱۱هزار تومان از این مبلغ به حساب صندوق بازنشستگی فولاد واریز و ۶۴هزار تومان نیز به عنوان سهم خالص فروشنده سنگ‌آهن محسوب می‌شود. از سوی دیگر شرکتی همچون فولاد خوزستان که پیشتر هر تن از این ماده معدنی را ۶۷هزار تومان خریداری می‌کرد و در توافق جدید مبلغ تعدیل شده ۶۰هزار تومان را پیش روی خود دید. توافق‌های هفته گذشته از دو جهت قابل بررسی است. نخست آنکه دولت حق تصمیم‌گیری را برای طرفین مذاکره(به عنوان شرکت‌های غیردولتی) به رسمیت شناخت و عملا تعیین قیمت‌ها را منوط به توافق سنگ‌آهنی‌ها و فولادی‌ها کرد. دوم آنکه شرایط را برای توسعه بخش معدن هموار ساخت. معادن به رغم آنکه موتور محرکه صنایع بزرگ از جمله فولاد هستند، تاکنون جایگاهی در محاسبات رشد صنایع نداشتند. اما امروز حیات آنها آینده صنعت را تضمین می‌کند. دستیابی به ظرفیت تولید ۳۰میلیون تنی فولاد، نیازمند تولید ۵۴ میلیون تن سنگ‌آهن (کنسانتره و دانه‌بندی) است. ایجاد چنین ظرفیتی بدون تزریق منابع مالی امکان‌پذیر نیست. در توافق جدید نسبت قیمت سنگ‌آهن به فولاد (با قیمت روز) از ۲درصد به حدود ۶درصد رسیده است. این تغییر اگر چه در نگاه اول ناچیز به شمار می‌آید، اما برای توسعه معادن رقم قابل توجهی محسوب می‌شود. در عین حال قیمت‌های جدید رقم نگران‌کننده‌ای نیز برای فولادی‌ها و صاحبان سهام نیست؛ چرا که مدیران شرکت‌های بزرگ فولادی در هفته‌های اخیر در مصاحبه خود گفته‌اند، قیمت‌ها را حتی پیش از شروع سال در محاسبات خود گنجانده‌ا‌ند و تاثیری در EPS آنها بر جای نخواهد گذاشت.