غزاله طایفه

اکنون که کشور ما با خشکسالی، کمبود آب و به تبع آن تنش آبی و کاهش امکان تولید برق از نیروگاه‌های برقابی روبه‌رو است، نیاز به مدیریت منابع آب بیشتر از گذشته احساس می‌شود. از آنجایی که کشور ایران دارای چالش‌هایی چون اقلیم خشک و نیمه‌خشک، روند رو به رشد جمعیت، تناسب نداشتن زمانی و مکانی بارش‌ها و رشد روزافزون مصارف آب است، در آینده نزدیک با چالش‌ها و معضلات جدی‌تری در زمینه تامین آب روبه‌رو خواهد شد. این در حالی است که به گفته رسول زرگر، معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا میزان بارش‌ها از ابتدای مهر سال ۸۶ تا پایان خرداد ۸۷ معادل ۱۲۷ میلی‌متر در کل گستره کشور بوده که نسبت به دوره مشابه ۳۹ ساله، ۴۷درصد و نسبت به دوره مشابه سال قبل ۵۲درصد کاهش داشته است. در نه ماهه مذکور همچنین شاهد ۲۰۰میلیارد مترمکعب کاهش بارش در کشور بوده‌ایم که این میزان در مقایسه با سال ۸۰-۷۹ که خشک‌ترین سال در دوره ۴۰ سال گذشته به شمار می‌آید، ۳۰میلیارد مترمکعب کاهش داشته است. بنابراین با توجه به این آمارها گریزی از کمبود آب نیست، مگر آنکه با م دیریت صحیح امکان کنترل و رفع بحران در دوران خشکسالی افزایش یابد که بدون شک نیاز به تلاشی همه‌جانبه دارد. در حال حاضر حدود ۹۳درصد مردم ایران به آب آشامیدنی دسترسی دارند و میزان دسترسی به فاضلاب شهری و روستایی نیز حدود ۸۴درصد است. منتها چالش اصلی کشور در حال حاضر مصرف بی‌رویه آب است؛ چرا که بنابر آمارهای منتشره سازمان‌های جهانی میزان بهره‌برداری از منابع آب در کشور حدود شش برابر استاندارد جهانی است. برای رفع این معضل علاوه بر همکاری مردم، وزارت نیرو نیز موظف است که با بسترسازی مناسب از مصرف بی‌رویه آب جلوگیری کند. علاوه بر این از آنجا که ۳۰-۲۰درصد نزولات جوی در ایران هدر می‌رود، لزوم توجه بیشتر به صنعت سدسازی احساس می‌شود. در این راستا رفع مشکلات اعتباری و بودجه‌ای بسیاری از طرح‌های نیمه‌کاره می‌تواند سرعت اجرای پروژه‌هایی را که مربوط به ذخیره آب و تولید برق است، افزایش دهد. بنابراین از آنجا که جای مدیریت صحیح آب و مصرف آن در کشور ما خالی است، لزوم هماهنگی بین طرح جامع آب و طرح‌های آمایش زمین و ایجاد یکپارچگی در بخش‌های مختلف توسعه کشور باید مدنظر کلیه مسوولان به ویژه مدیریت صنایع آب باشد.