صنعت نساجی درحال حذف از بازارهای صادراتی

محصولات صنعت نساجی ایران که تا سه دهه گذشته یکی از عمده‌ترین اقلام صادراتی ایران به بازارهای اروپایی بوده است، هم‌اکنون حتی توان تولید برای بازار داخلی خود را ندارد. صنعت نساجی ایران یکی از صنایعی بود که تولیداتش حرفی برای گفتن در بازارهای معتبر دنیا داشت تا جایی که سهم عمده‌ای از بازار پارچه کشورهای اروپایی را به خود اختصاص می‌داد؛ اما در شرایط فعلی به دلیل پاره‌ای از شرایط، این صنعت حتی در داخل کشور حرفی برای گفتن ندارد، زیرا بسیاری از واحدهای نساجی در حال تعطیلی است.

صاحب یک واحد تولیدی نساجی درخصوص مشکلات واحدهای نساجی کشور می‌گوید: زمستان سال گذشته، یکی از دلایل عمده تعطیلی واحدهای نساجی بود.

وی می‌افزاید: با توجه به اینکه سرمای زمستان گذشته بسیار سنگین و طولانی شد، مسوولان برای تامین سوخت واحدهای مسکونی اقدام به کاهش سهمیه سوخت واحدهای تولیدی کردند که این مساله برای واحدهای تولیدی و صنعتی مشکل‌آفرین شد.

صاحب یک واحد تولیدی دیگر در این خصوص اذعان می‌دارد: با توجه به اینکه شهرهای شمالی کشور از قطب‌های تولیدی در صنعت نساجی هستند به دلیل سرمای شدید و کاهش سوخت واحدهای تولیدی در صنعت نساجی با مشکلات عمده‌ای مواجه شدند.

این تولیدکننده می‌افزاید: با توجه به اینکه تعطیل شدن واحدهای نساجی در زمانی اتفاق افتاد که باید تولیدکنندگان برای فروش در شب عید تولید می‌کردند و تعطیلی واحدهای نساجی مانع این تولید شد، بنابراین واحدهای تولیدی صنعت نساجی برای تامین نقدینگی خود برای سال جاری با مشکلات عمده‌ای مواجه شدند.

کاهش نقدینگی در سال جاری، عدم تولید مناسب در سال گذشته، تعطیل شدن واحدهای صنعت نساجی، مشکل تامین سوخت در زمستان و ... از جمله مشکلاتی است که برای کاهش صادرات محصولات نساجی ایران به بازارهای اروپایی عنوان می‌شود، اما محمد مروج رییس هیات مدیره انجمن صنعت نساجی ایران، علاوه بر این فاکتورها به نحوه اداره اقتصاد کشور اشاره می‌کند و می‌گوید: مشکل واحدهای تولیدی ناشی از تزریق درآمدهای نفتی به اقتصاد کشور است.

وی می‌افزاید: با افزایش قیمت نفت شرایط اقتصادی نامناسب می‌شود و درست زمانی‌که قیمت نفت در بازارهای جهانی کاهش می‌یابد تولید در کشور رونق می‌گیرد.

رییس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی با اشاره به مشکل تامین مواد اولیه از سوی واحدهای تولیدی و تعیین غیر منطقی تعرفه واردات نخ و پنبه تصریح می‌کند: در حالی که واحدهای تولیدی با سیاست‌های ناصحیح بانک مرکزی با مشکل تامین نقدینگی برای تهیه مواد اولیه مواجه هستند تعرفه واردات نخ از سوی دولت ۱۰‌درصد و تعرفه واردات پنبه به عنوان ماده اولیه تولید در صنعت نساجی ۱۵‌درصد تعیین شده که این امر موجب توقف تولید و رونق بازار واردات می‌شود.

مروج با انتقاد از سیاست‌های بانک مرکزی در ارائه تسهیلات نیز می‌گوید: از زمانی که بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات به تولیدکنندگان نمی‌توانند از منابع بانک مرکزی استفاده کنند و فقط ملزم هستند از منابع مالی خود به واحدهای تولیدی تسهیلات ارائه کنند واحدهای تولیدی با مشکل مواجه شده‌اند.

وی با اشاره به عرضه پوشاک چینی در بازار می‌گوید: کم اظهاری واردکنندگان پارچه و پوشاک و ورود کالای قاچاق منجر شده تا صنعت نساجی در کشور با کاهش ظرفیت تولید و تعطیلی مواجه شود.

مروج در پایان مشکل پرداخت وام‌های نوسازی صنعت نساجی را از دیگر مشکلات این صنعت برشمرد و می‌افزاید: واحدهای قدیمی ‌نساجی در دهه ۷۰ معادل نیم‌میلیارد دلار وام دریافت کردند که امروز با افزایش نرخ یورو در پرداخت اقساط این وام با مشکل مواجه شده‌اند. (هرچند وزارت صنایع و معادن وعده جبران این افزایش نرخ ارز را داده است.)

مسائل و مشکلات متعدد منجر شده تا صنعت نساجی ایران در تولید با مشکلات عمده‌ای مواجه شود و سهم خود را از بازار صادراتی کشورهای اروپایی از دست بدهد.