محسن رجبی

در دنیای بازار آزاد و شرایط رقابتی موجود، که کسب و کار و تجارت به مساله‌ای پیچیده و مبتنی بر تجارب و نظریه‌های مدیریتی تبدیل شده، روش‌های جدیدی برای موفقیت و پویایی سازمان‌ها و بنگاه‌های اقتصادی طراحی شده است. طراحی این راهکارهای نوین به این معنا است که اگر بنگاه‌های اقتصادی بخواهند با رویکردهای سنتی به اداره خود بپردازند، قطعا چشم‌انداز روشن و موفقی در پیش‌رو نخواهند داشت. در چنین شرایطی به‌طور قطع، بنگاه‌های پیش‌رو در جست‌وجوی راه‌هایی هستند که به وسیله آن بتوانند علاوه بر اینکه جایگاه خود را در بازار رقابت بهبود داده و تثبیت کنند، از یک رشد منطقی و معقولی نیز برخوردار گردند. راهکارهایی نظیر تشکیل انجمن‌های صنفی و اتحادیه‌ها که نمونه‌های ساده از آنها هستند. پژوهش‌ها و مطالعات تخصصی صورت‌ گرفته در حوزه علوم اجتماعی نشان می‌دهد که بین عضویت در تشکل‌های صنفی و حرفه‌ای با داشتن اخلاق و روش حرفه‌ای در صنعت، رابطه‌ای مستقیم وجود دارد و ‌طبقه‌‌بندی‌های صنفی، از عوامل موثر در توسعه سیاسی، اقتصادی و شکل‌گیری نظام اجتماعی در جوامع نوین محسوب می‌شوند.انجمن‌ها و سازمان‌های صنفی، به عنوان بخشی از جریان ایجاد و تحول تقسیم کار یا واسط میانی بین فرد و دولت، نقش بسزایی در تنظیم قواعد اخلاقی اعضا را بر عهده دارند. مطالعات نشان داده است که انزوای اجتماعی و اقتصادی، به عنوان حالتی ناشی از عدم سازمان یافتگی، در صنایع فاقد تشکل صنفی، بیشتر است. وجود تشکل‌های صنفی و حرفه‌ای باعث ایجاد همبستگی بین اعضا شده و نه تنها رشد و اعتلای حرفه و صنعت را به همراه خواهد داشت، بلکه باعث شکل‌گیری نهاد نظارتی غیر‌دولتی بر فعالیت اعضا خواهدگردید.متاسفانه با وجود تمامی مزایای موجود در انجمن‌ها و اتحادیه‌های صنفی که بسیاری از صنایع از آن استفاده مناسب و کافی برده‌اند، صنعت اسباب بازی و سرگرمی فاقد یک تشکل خاص صنفی است. طراحان، تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان اسباب بازی و حتی واردکنندگان این محصولات به عنوان متولیان این بخش از صنعت کشور مشغول به فعالیت می‌باشند که بحق نقش بسزایی در اعتلای صنعت اسباب بازی و سرگرمی بر عهده خواهند داشت. اما هیچ‌گونه هماهنگی و همکاری معناداری بین این گروه‌ها وجود ندارد. احتمالا با نویسنده موافق هستید که بعضا بسیاری از متولیان این صنعت در بخش‌های دولتی و خصوصی به مشکلات متعددی برخورد نموده‌اند و برای آنان پرونده‌های قضایی نیز تشکیل شده است. در حالی که هیچ تشکل یا انجمن صنفی و قانونی برای حمایت از آنان وجود نداشته و در برخی مواقع پرونده‌های آنان در دادگاه‌های عمومی و بدون نظر کارشناسی از جهت رعایت اصول و قواعد موجود مورد بررسی قرار‌گرفته است.

بسیاری از صنایع که گاه فاقد بسترهای علمی مناسب بوده یا از درجه اهمیت آنچنانی برخوردار نیستند، دارای اتحادیه و انجمن‌های حرفه‌ای هستند، در حالی‌ که اسباب بازی و سرگرمی‌ها که یکی از مهمترین ارکان فرهنگی و آموزشی در کشور می‌باشند، از این تشکل بی‌بهره می‌باشند.

رشد و اعتلای صنعت اسباب بازی در کنار رشد و توسعه علمی نیازمند وجود تشکل‌هایی است تا اعضا در آن به صورت حرفه‌ای عمل کرده و بستر رشد و اعتلای آن را فراهم کنند.

با توجه به فواید علمی و عملی تشکیل انجمن‌های صنفی که کلیه متولیان صنعت اسباب بازی بتوانند در آن عضو شده و از مزایای رفاهی و معیشتی آن استفاده کنند، تشکیل یک انجمن صنفی در زمینه اسباب بازی و سرگرمی، ضروری به نظر می‌رسد. این تشکل علاوه بر حمایت از اعضای خود، نهاد حمایتی خواهد بود که با حمایت از گردانندگان بازار اسباب بازی و در جای خود برخورد با متخلفان این عرصه، مامنی برای مشتریان و مصرف‌کنندگان نیز محسوب شده تا بتوانند محصولات مورد اطمینانی در حوزه اسباب‌بازی و سرگرمی و بخصوص در زمینه بازی‌ها و سرگرمی‌های آموزشی که از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشند، تهیه کنند. وجود چنین نهاد نظارتی که عضویت در آن امتیازی برای کلیه مدیران و فعالان در عرصه صنعت اسباب‌بازی می‌باشد، راه رشد و اعتلای صنعت اسباب بازی را در کنار سایر مراکز تخصصی و حرفه‌ای نظیر شورای نظارت بر اسباب‌بازی فراهم خواهد کرد.